488# Bedrogen
Over een half uur zal de ontmoeting plaatsvinden die mijn toekomst gaat bepalen. Gedachten razen door mijn hoofd en strijden om voorrang. Hoe zal het zijn daar in het verre Europa. Mijn hart slaat in mijn borstkas en mijn ogen glanzen. Wat een geluk dat ik de advertentie heb gelezen in de winkel. Snel werp ik een blik op mezelf als ik langs een winkelruit loopt. Lang zwart haar, een glanzende huid en donkere, stralende ogen als edelstenen. Snel steek ik over, ben er bijna. Ik had nog snel mijn mooiste abajaa aangetrokken om een goede indruk te maken. Bij een klein laag gebouw waar het groen zich sluit boven het dak blijf ik besluiteloos staan. Mijn hand zweeft voor de houten deur. Als er wordt open gedaan…
Ik schrik zelf van de klop op de deur. Een paar seconden gaan voorbij voordat er open wordt gedaan. Een glad geschoren dikke man doet open en kijkt me bars aan.
‘De baan,’ roep ik.’ Ik kom voor de baan. Werk. ‘
Een brede lach splijt zijn gezicht en hij doet de deur verder open.’ Kom binnen. ‘
Achter een bureau zit een blonde vrouw in een mooi blauw mantelpakje en ze kijkt glimlachend op.
‘Jij zoekt werk,’ zegt ze, en wijst naar de stoel voor haar bureau.
‘Ja, werk,’ beaam ik. ’Wil graag geld verdienen in Europa.’
Ze vouwt haar vingers in elkaar, knijpt haar ogen lichtjes samen en buigt zich voorover.’ Hoe heet je? ‘‘Samira. ‘
Ademloos kijk ik om me heen naar de mooie foto’s aan de muur en een stapeltje kleurige brochures op de hoek van de tafel.
‘Mijn naam is Irene. Heb je ervaring in het verzorgen van kleine kinderen. ‘
Ik probeer zoveel mogelijk zelfvertrouwen uit te stralen. ’Ja, zeker. Ik zorg al jaren voor mijn kleinere zusje om mijn moeder te helpen. ‘
Ik kijk haar aan en glimlach dapper mijn witte tanden bloot.
Irene staat op, loopt om haar bureau heen en pakt mijn hand.’ Sta eens op, liefje. ‘
Ik voel me een beetje onzeker onder haar keurende blik. Dan doet ze een stap achteruit en klapt in haar handen. ’Onze klanten zullen om je vechten. ‘
Dan zakelijk en bijna kortaf. Kun je vanavond nog vertrekken? ‘
Onzeker klapt mijn mond dicht.’ Vanavond? '
'Is dat een probleem? '
Ik moet het vragen voor ik ja zeg.’ Hoeveel ga ik verdienen? ‘
‘Zeshonderd euro per maand ongeveer, ‘antwoord ze vlot terwijl ze papieren uit een lade trekt.
Vanavond. Over een paar uur is mijn kleine en benauwde slaapkamer nog maar een herinnering. Wat zal mama blij zijn als ik haar een paar honderd euro opstuur. Verdiend in Europa. Mijn hart jubelt.
‘Achmed rijdt met je mee naar huis om je paspoort te halen. Vanavond vertrek je. ‘
‘Hier is je kamer, ‘zegt de grote blonde man.’ Kleed je uit. De eerste klanten komen zo. ‘
Hi John. Heftig verhaal. Ik…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hi John. Heftig verhaal. Ik kan me goed inleven in het personage, mooi geschreven. Goede laatste zin ook, even nog de ' aanpassen bij 'zegt en ' Kleed. Verder twijfel ik nog een beetje aan de zin "Lang zwart haar, een glanzende huid en donkere, stralende ogen als edelstenen." Dat klinkt voor mij meer hoe de schrijver haar ziet, of "wij" haar zien, dan hoe ze zichzelf zou omschrijven. Tenslotte is ze best onzeker.
Hi John, Bedankt voor je…
Lid sinds
4 jaar 8 maandenRol
Hi John,
Bedankt voor je verhaal. Het is een heftig verhaal, en ik vind dat je de toon goed te pakken hebt. Een eerste tip: ik vind de titel van het verhaal niet echt pakkend. Is er iets wat kenmerkend is voor je verhaal, wat je zou kunnen gebruiken als titel? Zo wordt de lezer nieuwsgieriger naar het verhaal. Denk aan het wat onthullen van het thema. Zo vind ik bijvoorbeeld dat de laatste drie zinnen een beetje overbodig zijn. Er mag aan het einde van een verhaal een beetje spanning blijven hangen. Door de vrouw die vraagt of ze even wil opstaan et cetera, wordt er al een bepaalde suggestie gewekt. Die kun je nog versterken door een titel met die suggestie aan je verhaal toe te voegen. Dan zou ik de laatste drie zinnen schrappen, of iets meer suggestie gebruiken door iets implicieter te zijn.
Zinnen als: “Gedachten razen door mijn hoofd en strijden om voorrang”, vind ik te vaag. Dan vraag ik me af: welke gedachten dan? Nu weten we er maar één: de vraag hoe het zal zijn daar in het verre Europa. Dus ik zou het sowieso schrappen, en deze vragen beschrijven als die van belang zijn, of dit stukje overslaan.
De tekst leest ook iets te gehaast voor me. We gaan heel snel naar verschillende onderwerpen. Dat kan een kracht zijn, maar probeer het wat te doseren. Het zal ook helpen om de korte zinnen af te wisselen met langere zinnen.
Al met al vind ik het een geslaagd verhaal waarin je je aan de opdracht hebt gehouden! En ook zeker een verhaal dat blijft hangen en mensen kan raken.
Dank voor jullie reactie. Ik…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Dank voor jullie reactie. Ik heb geprobeerd om de essentie van het verhaal kort samen te vatten, tenslotte heb je maar 450 woorden. Karel 23, je hebt gelijk omtrent haar onzekerheid.
Anna en Karel, ik neem jullie opmerkingen en commentaar mee in een volgende schrijfuitdaging. Per slot van rekening zijn het steekhoudende argumenten die ook in een andere uitdaging toepasbaar zijn.