‘Papa, papa! Ik heb je hulp nodig!’
Meteen zat ik rechtop. Haar stem klonk vervormd, alsof de telefoonverbinding worstelde met de afstand.
‘Wat is er?’ Ik schreeuwde het. ‘Wat is er Sophie?’

Met angst in mijn hart schoten alle scenario’s voorbij die ik me al had voorgesteld. De nieuwsartikelen die ik de afgelopen weken had gevonden door te googelen op "backpacken Azië ongeluk dood", ratelden door mijn hoofd.

'Hallo?' riep ik.
‘Mijn telefoon is gestolen papa, alles is gestolen!’
‘Hoe kan dat?’ riep ik. ‘Hoe bedoel je?’ Mijn ademhaling versnelde.
‘Weet ik niet! Het is uit het hostel gestolen!’
‘Ben je oké?’ vroeg ik.
‘Nee, kankerzooi! Ik sta te trillen op mijn benen, pa. Nu moet ik alles nieuw gaan aanschaffen. Wat een klootzakken.’
‘Rustig Sophie. Rustig. Het komt goed. Ben je fysiek in orde?’
‘Ja, pa, maar het geld!’
Ik haalde opgelucht adem, al wilde mijn hart maar niet stoppen met bonken. Zo had ik haar nog nooit gehoord, zo paniekerig, zo grof ook. Ik moest haar kalmeren.
‘In ieder geval ben je in orde. Zorgen ze goed voor je in het hostel?’
‘Ja, maar ik moet nog betalen voor vandaag.’
‘Het komt goed. Het komt goed. Heb je nog geld op je rekening?’
‘Nauwelijks, godverdomme!’
‘Rustig Sophie! Jeetje, zo ken ik je helemaal niet. Ga jij maar iets ontspannends doen. Hoeveel heb je nu nog nodig?’
‘Tweeduizend euro zou fijn zijn, papa. Dan heb ik even weer rust. Ik app je wel een betaalverzoek via ING. Ik doe dat even via iemand anders, is dat oké?’
‘Tweeduizend euro? Maar dat kan ik niet missen, Sophie! Hoezo is het zo duur? Op je instagrampagina zag het eruit als een krot.’
‘Papa, niet zo negatief! Ik heb je hulp nodig! Geef het nou, alsjeblieft. Ik heb ook spullen nodig! Alles is gestolen!’
‘Ok, ok, maar probeer zo min mogelijk te gebruiken. Koop tweedehands, ok?’
‘Ja, papa.’

Ze hing op. Ik betaalde het verzoek.
In de keuken zette ik thee op. Mijn handen trilden nog na. Met enkele vingers door het oor van de mok gestoken, ging ik weer in mijn stoel zitten. Ik ademde langzaam uit.

Toen overviel me een grotere klap. Mijn hersenen kwamen weer op gang, en ik zweette. Die vervormde stem klonk nauwelijks als Sophie, meer als iets uit een computer. Nooit ook zou ze met kanker schelden. Ik opende de ING app en keek naar het afgeschreven geld. Het was precies de daglimiet.
Mijn telefoon piepte. Een notificatie van Instagram. Sophie had net een nieuwe foto geüpload voor enkele honderden volgers. Voor een gouden tempel deed ze een duckface. #backpacklife. Ze zag er puntgaaf uit.

Iedereen kon natuurlijk achterhalen waar ze was. Als eerste, altijd als eerste, zette ik een duimpje omhoog onder haar post. Meteen kwam er een tweede duimpje, van een buitenlandse naam. Ik klikte erop. Een nieuw account, zonder profielfoto, 0 volgers.

Ik vroeg me af of het duimpje voor haar was, of voor mijn tweeduizend euro.