#487 Bolle Buiken
Twee bolle buiken
De buik van mijn vader is zachter dan die van Sally, maar in omvang zijn ze elkaars gelijke. Dat is dan ook de enige overeenkomst tussen die twee. Mijn vader staat, of ligt, kan ik beter zeggen, op het punt van vertrek en zijn buik zal net als die van Sally verdwijnen als vaders leven beëindigd is en Sally een nieuw leven op de wereld zet.
Ik heb het er moeilijk mee, terwijl vader en Sally gelukkig zijn. Vader is in mijn ogen te jong om op zijn zeventigste het leven te willen verlaten omdat er niets dan ellende in het verschiet ligt.
Hij slaapt terwijl ik met mijn hoofd op zijn buik lig zoals ik als klein meisje deed. Het borrelt daar binnen, misschien vragen zijn darmen om voedsel dat ze al dagen missen. De morfine laat vader wegzakken totdat hij naar eigen zeggen "naar de hemel vliegt". Vreemd, mijn vader de wetenschapper zonder geloof, die dit zachtjes in mijn oor fluisterde voor mijn hoofd op zijn buik landde.
Ik denk aan Sally op de kraamafdeling een verdieping lager. Ze belde me vanuit de taxi toen haar buik zich samentrok met kleine tussenpozen. Hoe anders dan de zachte, rommelende vaderbuik.
Vandaag verlaat mijn vader mij, mijn laatste ouder. Mijn eerste kleindochter zal zijn plaats niet kunnen innemen. Zij zal er zijn en er zal plaats zijn in mijn hart en in mijn hoofd waar nieuwe herinneringen worden gevormd. Er is voldoende ruimte over, naast de mooie herinneringsbeelden aan mijn vader en de jaren waarin we samen leefden, die er al ruim veertig jaar huizen.
De eerste zin is van Renée van Marissing uit haar boek: Onze Kinderen
Heftig zeg. Het lijkt…
Lid sinds
14 jaar 9 maandenRol
Heftig zeg. Het lijkt tenminste of je het zelf heb beleefd..?
De dood en nieuw leven, zo dicht bij elkaar.
Ik vond het verhaal goed geschreven, en ik werd er door geraakt. Een kleine opmerking: ik struikelde over de laatste alinea, misschien is het mooier als die korter is, en vooral meer to the point?? Alleen zeggen dat je kleindochter hem niet vervangt, maar dat je zeker ook plaats hebt in je hart voor haar.
Die beginzin spreekt me erg aan; ik ga het boek lezen!
Hoi Linde, Nee, ik heb dit…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hoi Linde, Nee, ik heb dit niet zelf beleefd. Het boek waar de beginzin uit is sprak mij zeker aan, leuk dat je het ook gaat lezen. Naar het einde van mijn 300 woorden ga ik nog kijken, dank voor jouw tip.
Hoi Elrie. Mooi verhaal, met…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hoi Elrie. Mooi verhaal, met een rake verhouding tussen de dood en het nieuwe leven. Voor mij bleef zeker de laatste alinea wat afstandelijk. Het lijkt wat meer vanuit het hoofd / cognitief geschreven, dan vanuit het gevoel, waardoor het voor mij wat meer filosofisch dan gevoelsmatig overkwam. Als dat de bedoeling is helemaal prima, maar ik vond het wat jammer omdat ik me niet zo in haar kon inleven.
Ook ik had de indruk dat dit…
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Ook ik had de indruk dat dit een waargebeurd verhaal was, wat ik knap vind. Pas op voor te algemene zinnen die niet beeldend of zintuigelijk zijn. Het beeld van het hoofd op de buik van de vader is iets wat me bijblijft na het lezen, dat is dus raak. Wat kan helpen is om te bedenken bij iedere zin of er handeling in zit of dat het je personage typeert.