Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#487 Gedaas

“Het geluk van de een lijkt op dat van de ander, maar ieder ongeluk heeft zijn eigen bijzonder karakter.”
“Jezus! Waar heb je die wijsheid vandaan?”
“Ooit ergens gelezen en onthouden.”
“Moet je horen wat men op kantoor heeft neergepoot.  Er bestaan allerlei benamingen voor: concentratiewerkcel, persoonlijke plek voor iedereen, de perfecte plaats voor betere conversaties of simpelweg belcel.”
“Wat behelst die ingreep?”
Open plan offices blijken plots averechts te werken. Ze verlagen de productiviteit, creëren verstrooidheid en gebrek aan vertrouwen en kosten meer dan private werkplaatsen.”
“De weggehaalde oude telefooncellen zijn dus aan een revival bezig?”
“Van telefooncellen gesproken. Weet je nog het te gekke verhaal van vroeger. Ik belde vanuit een telefooncel voor het postgebouw, maar de lijn was bezet. Bij het inhaken kreeg ik mijn geldinworp niet terug, dus stapte ik het postkantoor binnen waar ook cellen waren voor internationale gesprekken.”
“Precies, een operator draaide er het nummer en schakelde dat over naar jouw cabine.”
“De operator geloofde mij, maar was niet bevoegd om mij terug te betalen. Hij stelde voor een klacht in te dienen. Ik vond dat lullig voor het bedrag dat omgerekend vandaag 13 eurocent zou bedragen. De man was duidelijk geen uithangbord voor zijn werkgever. Hij overtuigde mij door te stellen dat als niemand een klacht indiende er nooit wat zou veranderen aan de heerschappij en het monopoly van de telefoonmaatschappij.”
“Ja, nu weet ik het weer. Jij vulde een formulier in en kreeg drie maanden later een postcheque van 13 eurocent.”
“Juist en om ‘ze’ te plagen heb ik die een jaar lang bijgehouden. Bij de inning haalde de postbediende de wenkbrauwen op bij het zien van bedrag en datum. Hij betaalde mij, na aftrek van de inningskosten, omgerekend 6 eurocenten!”
“Ik zei het toch: ieder ongeluk heeft zijn eigen bijzonder karakter.”

Beginzin: Anna Karenina van Leo N. Tolstoi

Lid sinds

2 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hallo Schmetterling, Een waarheid als een koe de beginzin uit de klassieker van Tolstoi. De telefooncel is onder de jeugd ook onbekend, net als bij veel jeugd de oude schrijvers, helaas. 
Moet in de laatste alinea niet staan: bij me gehouden ipv bijgehouden?

goede slotzin ook.

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Leuk verhaal over het gedoe met telefoneren vroeger, en over die paar centen.

Van mij mag het eerste stuk (over het werk) wel weg, dat vind ik ook minder goed lopen. De rest vond ik heel leuk om te lezen, en dat loopt als een trein. 

 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik heb geen idee wie tegen wie ah praten is, voor mij kan je veel schrappen wat mensen niet echt tegen mekaar zeggen (dat is vaak het moeilijke aan dialoog) - laat staan dat ik begrijp waar het precies over gaat?

“Van telefooncellen gesproken. Weet je nog het te gekke verhaal van vroeger. Ik belde vanuit een telefooncel voor het postgebouw, maar de lijn was bezet. Bij het inhaken kreeg ik mijn geldinworp niet terug, dus stapte ik het postkantoor binnen waar ook cellen waren voor internationale gesprekken.”
“Precies, een operator draaide er het nummer en schakelde dat over naar jouw cabine.”
“De operator geloofde mij, maar was niet bevoegd om mij terug te betalen. Hij stelde voor een klacht in te dienen. Ik vond dat lullig voor het bedrag dat omgerekend vandaag 13 eurocent zou bedragen. De man was duidelijk geen uithangbord voor zijn werkgever. Hij overtuigde mij door te stellen dat als niemand een klacht indiende er nooit wat zou veranderen aan de heerschappij en het monopoly van de telefoonmaatschappij.”

Kan me voorstellen dat er sufferds zijn die zo tegen elkaar spreken, maar wil je dit echt op geschrift brengen?

Enfin, sorry, ik kwam er niet in :) (en wou dat maar delen voor god weet welke reden! sorry!)

 

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Tony, je kopieert de helft van mijn tekst die je niet hebt begrepen. Rare manier van feedback geven. Ik zou natuurlijk kunnen stellen dat als je iets niet begrijpt je of uitleg kan vragen (maar waarover?) of het gewoon daarbij kan laten en niet reageren. Over dat praten wie tegen wie nog dit: het is algemeen bekend dat je telkens een insprong maakt als iemand anders aan het woord komt. Ik dacht dat het in deze tekst overduidelijk is: eerst praat de een, dan de ander, poepsimpel toch?

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Graag gelezen onderhoudend verhaal voor wie houdt van informatieve gesprekken en daar houd ik dus van. Een lezer die zich niet vermaakt met leerzame verhalen zal er waarschijnlijk moeite mee hebben. Ik vond de overgang van de beschrijving van de werkplaats naar het centenverhaal een tikkeltje abrupt. Ook komt de werkplaats niet later terug waardoor ik me afvraag waarom je het oproept. Wel typeert het goed je personage.

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha, Odile, gelukkig houd jij van dit soort gesprekken ook al heb ik ze in de titel 'gedaas' genoemd.  Ik las onlangs een artikel over het ding dat in een bedrijf neergepoot werd. Het deed mij denken aan een oude telefooncel en vond het een goede aanleiding om het te verweven met het zelf meegemaakte idiote verhaal van de postcheque.