#486 - Altijd dichtbij

In een éénslaapkamerappartement in Poperinge zat Thomas, al vijfentwintig jaar dé go-to-boekhoudkundig expert van Proximus, zijn vingers te tellen. De klok tikte richting Nieuwjaar, in plaats van opwinding, voelde Thomas een knoop van angst in zijn maag. Het kantoorfeestje van vanavond, een jaarlijkse traditie, was iets waar hij tegenop zag.

Omringd door luidruchtige collega's, geforceerde gesprekken, en de druk om 'sociaal' te zijn, was elk feestje een nachtmerrie: vol neppe glimlachen, luide oempa-loempa muziek en het gevoel altijd buiten de groep te vallen.

Thomas keek naar zijn boekenplank, gevuld met ongelezen avonturen en werelden die hij veel liever zou verkennen. ‘Waarom blijf ik niet gewoon thuis, een boek lezen en vroeg naar bed?’ Het idee alleen al bracht een zeldzame glimlach op zijn gezicht.

Hij dacht aan de rustige avond die hij kon hebben - geen drukte, geen verplichtingen, alleen hij en zijn boeken. Misschien kon hij eindelijk beginnen aan die ene Jan Brokken die al maanden op hem wachtte. Of misschien kon hij zichzelf verliezen in een boek over EGS-zs8-1, het verste sterrenstelsel ooit gezien of dat boek van Spinoza.

In dat moment van stilte en reflectie maakte Thomas een beslissing. Hij pakte zijn Samsung en typte een bericht naar zijn collega's: "Sorry, ik voel me niet zo lekker, ik moet het feestje van vanavond missen." Met een diepe zucht van opluchting verzond hij het bericht.

Terwijl Thomas zich verdiepte in zijn boek over EGS-zs8-1, ging zijn telefoon. 

‘Thomas?’ klonk de stem van zijn baas. ‘Waar ben je?’

'Eum... Thuis? Ziek?'

'Proficiat met je promotie, kerel!' riep zijn baas met een dubbele tong, duidelijk al flink in de champagne gehangen.

Thomas, volledig verbijsterd, liet zijn boek vallen en stamelde: 'Promotie?' 

Zijn baas lachte als een ziek paard en antwoordde: ‘Jouw 'ziekmelding' is een revolutionaire daad tegen verplichte bedrijfsfeestjes; welkom als de nieuwe directeur Innovatie en Werkplezier!’

Zijn éénslaapkamerappartement leek een balzaal en spinde als een discobal.

Thomas, nog steeds in shock, fluisterde: ‘Wil dit zeggen dat ik nu de bedrijfsfeestjes moet organiseren?'