Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een vochtig nieuwjaar

 

Een vochtig nieuwjaar

 

‘En morgen gaan we nieuwjaar wensen bij tante Eufrasie. We gaan je mooi maken.’ Zei mama tijdens het middageten.

Een donderslag bij heldere hemel. Ik associeerde tante hoofdzakelijk met een dikke snor, die kribbelde, want ik moest haar altijd een kus geven, waar zij gretig misbruik van maakte en mijn half gezicht vol smurrie smeerde.

Mijn dag kon niet meer stuk. Hoe kwam ik hier onderuit? Ik wist het niet. Het idee was vreselijk, en ik begon al buikpijn te krijgen.

Ik kon de slaap niet vatten. Een proloog van een komende nachtmerrie sloop ongevraagd mijn hoofd in en belette mijn andere denken. Ik dacht liever aan nieuwjaar wensen bij mijn neefjes. Zij hadden vast weer heel leuk speelgoed gekregen van de kerstman en er waren misschien nog vast wat lekkere snoepjes over.

Maar erg genoeg was mijn positie nog niet van dien aard dat ik beslissingen kon nemen.

Mijn oogjes werden moe. De neefjes maakten ongewild plaats voor Eufrasie. Als een demoon boog ze zich over me en haar gigantische tong gleed slijmerig over mijn hele lijfje.

In paniek riep ik:’Mamaaa…’

Even later pakten armen me vast, hopelijk niet die van tante.

‘Heb je weer in bed geplast?’

 

Lid sinds

14 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Mijn mening: Leuk idee, maar ik denk dat het verhaal leuker wordt als je meer bij de gedachtegang blijft van dat kind. Dus al die moeilijke woorden eruit. Ik kan me zo niet goed in het kind verplaatsen.

En verder.. Je schrijft: mijn dag kon niet meer stuk, maar vlgs mij gebruik je dat juist als er iets heel leuks gebeurt. Van het kind was de dag juist verpest.

En haar snor kriebelde, i.p.v. kribbelde, denk ik. 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried, ik sluit me aan bij de opmerking van Linde dat de tekst meer kinderlijk geschreven zou mogen worden. De vele witregels halen mij ook enigszins uit het verhaal. 
Voor de titel mis ik het nummer van de opdracht.

nieuwjaar wensen ---> Nieuwjaar hoort met een hoofdletter, het is een officiële feestdag.

We gaan je mooi maken.’ Zei mama tijdens het middageten. ---> de punt na "maken" hoort een komma te zijn, "Zei" moet dan met een kleine letter.
We gaan je mooi maken,’ zei mama tijdens het middageten.

Mijn dag kon niet meer stuk. ---> dit viel mij ook op

Het idee was vreselijk, en ik begon al buikpijn te krijgen. --> de komma mag weg

In paniek riep ik:’Mamaaa…’ ---> achter de dubbele punt mag nog een spatie.

Even later pakten armen me vast, hopelijk niet die van tante. ---> het tweede deel van deze zin mag je weglaten. Ik zou de laatste twee zinnen achterelkaar zetten:
Even later pakten armen me vast. ‘Heb je weer in bed geplast?’

 

Lid sinds

4 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

 

Hi Wilfried,

Wees voorzichtig met het gebruik van clichés. Schrijvers hebben een moeilijke opdracht: we moeten van de taal, iets waar niet-schrijvers ook gebruik van maken, iets bijzonders maken. Als we schrijven zoals iedereen praat, is er weinig kunstzinnig aan onze teksten. Probeer er dus voor te zorgen dat je met originele formuleringen komt, maar pas op: overdaad schaadt.

Het was mij niet gelijk duidelijk dat de hoofdpersoon een kind was, dat zou je eventueel nog kunnen verduidelijken door meer in kindertaal te schrijven. Dit geeft ook heel veel kansen, zoals kinderlijke associaties en observaties.

 

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Wilfried. Ik sluit me aan bij de eerdere opmerkingen. Naast schrijven vanuit het kind (is al als advies gegeven), zou je ook kunnen overwegen om je hoofdpersonage meer in de actie te zetten. Nu is het aan de eettafel, maar wellicht in directe interactie met tante Eufrasie gaat het ook meer leven (als ze de deur opendoet, of als het rondje wordt gemaakt op de verjaardag en zometeen mag zij, ze zit al gretig te wachten, zoiets bijvoorbeeld).

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Sommige kinderen zijn heel wijs voor hun leeftijd en spreken ook met bijzinnen en gebruiken moeilijkere woorden. Bovendien kan het zo zijn dat een volwassen verteller het verhaal schrijft op latere leeftijd met een volwassener stem. Ik heb het graag gelezen en stoorde me niet aan de vertelstem. Vond het ook heel beeldend en met inzicht geschreven.