Dank voor je verhaal Josina. Mooi thema, goede jaargetijde, maar in deze versie word ik er niet door geraakt. Je hebt teveel uitleg nodig om duidelijk te maken wat er aan de hand is met deze ontmoeting en waarom nu en waarom een meisje ipv een ongeboren kind en het meisje heeft een bijzondere naam en hoe zit dat met het Keltisch wiel? En dat neemt allemaal het gevoel weg van de ontmoeting zelf.

Een paar interpunctiedingetjes zitten mij ook in de weg: elke zin met aanhalingstekens, terwijl ze door dezelfde persoon (het meisje) worden uitgesproken als aaneengesloten tekst. En hier en daar een witregel zou me ook helpen.

Mooi thema dus om aan te sluiten bij de opdracht, en ik zou zeggen: werk het om/uit.

Hoi Josina, welkom op het forum. Doordat je alle zinnen achter elkaar geschreven hebt, leest het verhaal lastig en is het moeilijk om in het verhaal te komen. Raymond gaf al de nodige tips.
Het idee van de winterzonnewende is goed gevonden, maar komt voor mij ook niet zo goed uit de verf. 
Kijk ook eens bij de andere verhalen en de opmerkingen die daarbij staan. Daar haal je ook veel goede tips uit.
Morgen volgt de nieuwe weekopdracht, kijk wat je daarmee kunt.

Gesproken zinnen kun je het best op een nieuwe regel beginnen. Dan zie je duidelijker wie aan het woord is. Als de zinnen door één persoon gezegd worden, hoef je alleen aanhalingstekens te zetten aan het begin van de eerste zin en aan het einde van de laatste zin. 
Het is ook niet overal duidelijk wie je met "ze" bedoelt. Het is wellicht handiger om de naam van het meisje al eerder in de tekst te noemen.

antwoord ze. ---> antwoordt ze

Laatste zeurtje: bij het invoeren van de titel zou ik alleen het nummer van de opdracht noteren met daarachter je titel. Nu eist "Weekopdracht 481" de aandacht op terwijl juist de titel deze moet trekken. 
 

Hoi Josina, 

Je hebt een heel mooi verhaal met een mooie invulling geschreven, maar het leest nu nog wat lastig. Het is nu meer informatief dan verhalend: Finley vertelt niet alleen haar moeder, maar ook de lezer wat er aan de hand is. Dat heet in schrijverstermen 'tell', waar een verhaal meer stroomt als je met de zogenoemde 'show' werkt. Daarover kan je hier meer lezen. Je maakt daar al wel een begin mee in de eerste alinea:
Haar adem maakt wolkjes in de lucht terwijl ze over de bevroren ondergrond loopt die kraakt onder haar voeten.
laat bijvoorbeeld  merken dat het koud en/of winter is, zonder dat je dat letterlijk schrijft. 

Op eenzelfde manier kan je (in dit verhaal) werken met flashbacks. Laat Finley niet zeggen dat ze de dochter is, maar werk bijvoorbeeld met iets dat het kind met moeder gemeen kan hebben dat op een mysterieuze manier vertrouwd is...

Je hebt een mooi begin gemaakt, als je met show leert werken, heb je de start van een mooie winterfabel te pakken! 

Groet, 

Nadine