Winternacht Weekopdracht 481
Winternacht
Haar adem maakt wolkjes in de lucht terwijl ze over de bevroren ondergrond loopt die kraakt onder haar voeten. Het eentonige geluid zorgt ervoor dat ze zich niet meer zo bewust is van haar omgeving. Ze glimlacht omdat ze weet dat na deze dag het licht weer langzaam zal gaan terugkeren. Yule is een dag om naar uit te kijken! De winterzonnewende zorgt een beter humeur, weer op weg naar de zomer.
Mijmerend loopt ze door tot ze plots een klein meisje ziet rennen. Haar krullen dansen in de wind terwijl ze op blote voeten loopt. Ze roept ‘mama’ en verbaasd blijft ze staan. Zo midden in de winterse kou een meisje met een wit jurkje, een blauw lint om haar middel. Als vanzelf kijkt ze om zich heen, terwijl ze door haar knieën zakt. ‘Waar is je mama meisje?’, vraagt ze. ‘Jij bent mijn mama!’ antwoord ze. Verbaasd kijkt ze naar het meisje en zegt dat ze haar niet eerder gezien heeft. ‘Ooit zat ik in jouw buik, er was geen plek voor samen.’ ‘Ik ben toen teruggegaan om op een andere plek bij je te zijn.’ ‘Elke nacht slaap ik naast je en overdag zit ik op je schouder.’ Mogelijk kijkt ze nog verbaasder naar het meisje, terwijl haar blik verzacht en er een gedachte in haar hoofd opkomt die ze niet uit durft te spreken. ‘Het klopt wat je denkt mama, ik ben jouw Finley.’ Voorzichtig pakt ze het meisje vast en tilt het op. Tranen stromen over haar wangen van deze onverwachte ontmoeting, die eigenlijk onmogelijk lijkt. Voorzichtig vraagt ze hoe het kan dat ze elkaar nu aan het knuffelen zijn, een donzig geurtje kan ruiken en dat ze groter is dan ze ooit heeft kunnen zijn. ‘Waar ik woon worden we zoals we het beste kunnen helpen, daarom ben ik groter dan hoe ik in jouw buik was.’ ‘En mama, je weet toch dat tijdens Yule en de andere feesten van het Keltisch jaarwiel de scheiding tussen de dimensies heel erg dun is? Daarom kon ik voor heel even oversteken.’
Nog even blijven ze zo staan, een innige omhelzing die pure liefde is. Heel langzaam wordt het kleine lijfje doorzichtig en vlak voor ze in nevelen uiteenvalt, geeft haar mama een kus op haar hoofd. Na al die jaren weet ze dat het goed is en dat ze elkaar op een dag weer zullen zien.
Dank voor je verhaal Josina…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Dank voor je verhaal Josina. Mooi thema, goede jaargetijde, maar in deze versie word ik er niet door geraakt. Je hebt teveel uitleg nodig om duidelijk te maken wat er aan de hand is met deze ontmoeting en waarom nu en waarom een meisje ipv een ongeboren kind en het meisje heeft een bijzondere naam en hoe zit dat met het Keltisch wiel? En dat neemt allemaal het gevoel weg van de ontmoeting zelf.
Een paar interpunctiedingetjes zitten mij ook in de weg: elke zin met aanhalingstekens, terwijl ze door dezelfde persoon (het meisje) worden uitgesproken als aaneengesloten tekst. En hier en daar een witregel zou me ook helpen.
Mooi thema dus om aan te sluiten bij de opdracht, en ik zou zeggen: werk het om/uit.
Hoi Josina, welkom op het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Josina, welkom op het forum. Doordat je alle zinnen achter elkaar geschreven hebt, leest het verhaal lastig en is het moeilijk om in het verhaal te komen. Raymond gaf al de nodige tips.
Het idee van de winterzonnewende is goed gevonden, maar komt voor mij ook niet zo goed uit de verf.
Kijk ook eens bij de andere verhalen en de opmerkingen die daarbij staan. Daar haal je ook veel goede tips uit.
Morgen volgt de nieuwe weekopdracht, kijk wat je daarmee kunt.
Gesproken zinnen kun je het best op een nieuwe regel beginnen. Dan zie je duidelijker wie aan het woord is. Als de zinnen door één persoon gezegd worden, hoef je alleen aanhalingstekens te zetten aan het begin van de eerste zin en aan het einde van de laatste zin.
Het is ook niet overal duidelijk wie je met "ze" bedoelt. Het is wellicht handiger om de naam van het meisje al eerder in de tekst te noemen.
antwoord ze. ---> antwoordt ze
Laatste zeurtje: bij het invoeren van de titel zou ik alleen het nummer van de opdracht noteren met daarachter je titel. Nu eist "Weekopdracht 481" de aandacht op terwijl juist de titel deze moet trekken.
Hoi Josina, Je hebt een…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Josina,
Je hebt een heel mooi verhaal met een mooie invulling geschreven, maar het leest nu nog wat lastig. Het is nu meer informatief dan verhalend: Finley vertelt niet alleen haar moeder, maar ook de lezer wat er aan de hand is. Dat heet in schrijverstermen 'tell', waar een verhaal meer stroomt als je met de zogenoemde 'show' werkt. Daarover kan je hier meer lezen. Je maakt daar al wel een begin mee in de eerste alinea:
Haar adem maakt wolkjes in de lucht terwijl ze over de bevroren ondergrond loopt die kraakt onder haar voeten.
laat bijvoorbeeld merken dat het koud en/of winter is, zonder dat je dat letterlijk schrijft.
Op eenzelfde manier kan je (in dit verhaal) werken met flashbacks. Laat Finley niet zeggen dat ze de dochter is, maar werk bijvoorbeeld met iets dat het kind met moeder gemeen kan hebben dat op een mysterieuze manier vertrouwd is...
Je hebt een mooi begin gemaakt, als je met show leert werken, heb je de start van een mooie winterfabel te pakken!
Groet,
Nadine
Goedemorgen, Fijn om te…
Lid sinds
1 jaarRol
Goedemorgen,
Fijn om te lezen dat mijn eerste verhaal die ik inlever niet op alle punten slecht is. De tips zijn ook zo geschreven dat ik ook echt iets kan proberen in volgende verhalen.
Leuk om zo mijn hobby te starten en jullie comments ga ik in een schrift noteren, zodat ze altijd bij de hand zijn. Dank jullie voor de input!
Groeten Josina