Opdracht #481 - Lang niet gezien
In gedachte liep ik door de stad op weg naar de winkel om mijn nieuwe boek op te gaan halen. Verzonken in het beeldscherm van mijn telefoon liep ik net als iedereen compleet blind. Het mocht dan ook een wonder heten dat we niet in het ziekenhuis belandden door de enorme smak, toen we tegen elkaar aanliepen.
'Jesus. Kun je niet…' Ik slikte mijn woorden in. Ik keek hem aan. Hij keek mij aan. We waren beiden veranderd, ouder geworden, meer volwassen en toch sprongen we tien jaar terug in de tijd.
'Jeremy?'
Hij knikte en noemde zachtjes mijn naam, nauwelijks hoorbaar door het lawaai van de passerende menigte. Ik kon mijn ogen niet geloven. Ik werd nerveus. Ik wist me moeilijk een houding te geven, alsof we een stel pubers waren. Maar we hadden dan ook een groot geheim.
Hij keek om zich heen en vroeg zachtjes 'ben je alleen?'
Ik knikte.
'Hoe gaat het met je? Wil je ergens wat gaan drinken?'
Maar al te graag wilde ik met hem mee. Ik voelde me net als toen. Week. Als iemand die geen controle heeft. Na al die jaren had hij nog datzelfde effect. En al die jaren was ik al getrouwd en was ik gelukkig dat hij besloten had naar het buitenland te verhuizen. Daarmee was er geen risico op herhaling of dat ons geheim uit zou komen. Dit voelde echter als een onverwachte gevaarlijke wending in mijn leven.
'Waar wil je heen?' vroeg ik hem. Hij knipoogde en zei 'weet je de Karseboom nog? … daar hadden ze hele leuke intieme zitjes.'
Ik slikte en knikte 'ja, die ken ik nog, maar weet niet of die nog bestaat. We kunnen die kant op lopen.'
Onderweg vertelde hij me dat hij getrouwd was en twee kinderen had. Van mij wist hij al dat ik getrouwd was en een kind van hem had. Ik had inmiddels nog een kind. Het ging ons goed en waren gelukkig. Mijn hart kalmeerde iets toen hij zei dat hij hier alleen voor een paar dagen familiebezoek was.
Bij de locatie aangekomen, bleek de tent dicht en verbouwd te worden. Nog even spraken we over ons geheim, onze zoon. Maar de dichte deuren waren een teken dat ons leven geen herhaling van stappen moest zijn. We zeiden elkaar gedag, besloten ieder ons eigen weg te gaan, en ik kon mijn boek op gaan halen.
Ik merk dat ik 400 woorden…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Ik merk dat ik 400 woorden te weinig vind voor een complex geheim als dit. Het wordt bijna een side-thema en daardoor krijgt het niet de lading die het verdient. Het wordt uitgelegd in plaats van beleefd. Het abrupte einde, eigenlijk een anticlimax (weer terug naar dat boek), helpt me ook niet, ben ik bang...
Hoi Illuminated, ik sluit me…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Illuminated, ik sluit me aan bij de opmerking van Raymond. Het boek aan het begin en eind voegt voor mij ook niets toe. Met wat strakker schrijven en weglaten van onnodig informatie hou je meer woorden over om juist die ontmoeting en het geheim wat verder uit te schrijven. Het idee is namelijk goed gevonden.
Ik mis nog wel een eigen titel.
... vroeg zachtjes 'ben je alleen?' ---> achter zachtjes hoort nog een dubbele punt en "ben" moet met een hoofdletter.
vroeg zachtjes: 'Ben je
... en zei 'weet je de Karseboom nog? … daar hadden ze hele leuke intieme zitjes.' ---> hier ook achter "zei" een dubbele punt en "weet" met een hoofdletter.
en zei: 'Weet je
Ik slikte en knikte 'ja, die ken ik nog, ---> achter "knikte" hoort een punt. De zin erna moet met een hoofdletter beginnen.
Ik slikte en knikte. 'Ja, die ken ik nog,
Hoi Illuminated, Ook ik…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Hoi Illuminated, Ook ik sluit me aan bij Raymond. Doordat het zo'n groot iets is, de zoon samen, vind ik het in deze 400 woorden geschreven ongeloofwaardig. Jammer omdat het idee erachter erg goed is.
Goede feedback. Dank jullie…
Lid sinds
4 jaar 1 maandRol
Goede feedback. Dank jullie. Ik had ook erg veel moeite met de 400 woorden, merkte ik. Ik had reeds twee pogingen gedaan het verhaal te herschrijven zoals @Fief al aangaf "Met wat strakker schrijven en weglaten van onnodig informatie hou je meer woorden over om juist die ontmoeting en het geheim wat verder uit te schrijven.", maar ik kon er op dit moment helaas niet meer uitpersen.
Ik ga de feedback zeker meenemen bij een volgende opdracht. Wel fijn om te horen dat het idee er achter gewaardeerd wordt.
@Fief, ook bedankt voor de feedback op de stijlfouten.
Hoi Illuminated, Sorry…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Illuminated,
Sorry voor mijn late reactie, allereerst!
Je hebt een goede aanloop voor een idee waarmee je allerlei kanten op kan, maar die aanloop is eigenlijk zo goed als je hele verhaal. De aanloop is vooral bedoeld- nog interessant als je je als lezer nog af kan vragen wat er al dan niet speelt. Is het geheim inderdaad een buitenechtelijk kind, of gaat het om een homoseksuele relatie in een conservatieve setting.
Uiteindelijk is het fijn als er een balans is tussen ´ontrafelen´ en ook daadwerkelijk iets prijsgeven en die balans is in dit verhaal enigszins zoek. De onthulling komt pas bij: Van mij wist hij al dat ik getrouwd was en een kind van hem had. Daarna gaat het verhaal al naar de afronding. Het leest dus nu niet zozeer als een onthulling van een verhaal/ relatie naar de personages onderling, maar eerder als een onthulling naar een feit.
Een veelbelovend feit voor een langer verhaal, dat wel, want de dynamiek tussen de personages omschrijf je goed. Maar daar heb je gewoon wat meer woorden of een kortere aanloop voor nodig.
Een goede poging, met een aantal belovende elementen.
Groet,
Nadine