Lid sinds
2 jaar 2 maandenRol
- Gewone gebruiker
#481 Familieuitstap
De universiteit wenkt. Ik liep school op een streng jongenscollege, dus voor mij is dit de ultieme vrijheid. Voor het eerst zit ik in de aula samen met jonge vrouwen, enkele oudere exemplaren niet te na gesproken. Al snel vormt zich een kliek studenten, die zich naast het studeren op allerlei manieren samen vermaken. Enkele vallen op door hun fysiek, andere door hun gedrag. Zo geven hun kleine gestalte Vic en Laura een bijzondere aantrekkingskracht die nog versterkt wordt door hun uitgesproken persoonlijkheid.
Marie is het bourgondische type en heeft een stem als een klok. Met haar corpulente verschijning lijkt ze weggelopen uit een schilderij van Rubens. Ze is meestal grappig en haalt de gekste toeren uit. Ooit was ze razend toen ik weigerde haar op een late avond te begeleiden naar de peda. Een medestudente vond dit grof van mij. Ik heb er nu nog spijt van dat ik toen antwoordde dat ik mijn galanterie reserveerde voor ‘echte ladies’. Onze hechte vriendschap overleefde gelukkig mijn misstap, maar verdween toen ik na een jaar elders ging studeren. Mijn grootste twijfels bleven bestaan over hoe Marie met haar eerder slonzig voorkomen verder in het leven zou staan.
Het is telkens een feest wanneer wij in de grootstad naar de Zuidmarkt trekken. Eerst lijkt het of je in de soeks van Marrakech bent, dan waan je je in de Brusselse matongewijk met zijn Afrikaanse geuren, schuif je aan bij een authentieke Hollandse kaasboer of koop je bananen uit Costa Rica. Parkeren is in deze buurt geen sinecure. “Daar is een plaatsje!” roept mijn jongste dochter.
Bij het uitstappen hoor ik een drietal jongens kibbelen bij een wagen verderop. De moeder komt tussenbeide en vermaant hen. Ik ken die stem! Ik kijk naar de mama die de situatie intussen onder controle heeft en vraag: “Marie ben jij dat?”
Het is Marie. “Dit is mijn man en dit zijn mijn drie belhamels.”
Ik stel op mijn beurt mijn echtgenote en twee dochters voor.
“Wat een toeval elkaar hier te ontmoeten. Eens per jaar komen wij in de buurt eten in een Grieks restaurantje”, vervolgt Marie.
Na de gebruikelijke small talk, gaan we ieder onze kant uit, net zoals wij zoveel jaren geleden deden.
“Wie was die dame?”, vraagt mijn echtgenote.
“Oh, dat was een kennis uit mijn studententijd.”
Dit had ik nooit verwacht, wat is zij goed terecht gekomen, denk ik.
Hoi Schmetterling, Je…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoi Schmetterling,
Je inleiding is goed opgebouwd en geeft een duidelijk beeld van de personages en hun geschiedenis en karakter. Het is begrijpelijk dat je hoofdpersoon zich afvraagt hoe het met Marie zal eindigen. Maar de uitwerking daarvan vind ik mager. Zowel qua verhouding in het woordenaantal als de uitwerking in de woorden an sich.
Ik tel 196 woorden in de uitwerking van 'vroeger', 109 woorden om de plaats te schetsen waar je hoofdpersoon Marie tegenkomt en als dat vervolgens gebeurt, in de laatste alinea, worden daar 92 woorden aan besteed. Dat is bijna tien procent minder dan het vorige gedeelte. En het enige wat je inhoudelijk daarover meegeeft betreft slechts elf woorden:
Dit had ik nooit verwacht, wat is zij goed terecht gekomen. Als het verhaal om de ontmoeting draait, is dat summier. De conclusie is daarmee wel erg kort en oppervlakkig als je bedenkt dat er honderden woorden en geschiedenissen van personages aan vooraf gaan.
Waar de inleiding veelbelovend is, vind ik het verhaal als geheel helaas niet echt interessant.
Groet,
Nadine
Dank je Nadine voor de…
Lid sinds
2 jaar 2 maandenRol
Dank je Nadine voor de feedback. De opdracht luidde: ... personages die elkaar na jaren weer eens tegenkomen. Er wordt niet gevraagd om er perse een boeiend weerzien van te maken. Met dit verhaal wilde ik aangeven dat het toeval ook mensen terug bij elkaar brengt die niet noodzakelijk tot elkaar werden aangetrokken, maar wel op een of andere manier in de herinnering bleven 'hangen'. Ze herkennen elkaar nog, zondermeer. Je kan ook verder spitten en merken dat de uitbundigheid van de moeder in haar jeugd blijkbaar voortleeft in haar kroost.
Ik sluit me aan bij Nadine,…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Ik sluit me aan bij Nadine, hoewel ik niet zal ontkennen dat de opdracht wel nagevolgd is. Toch blijft het voor mij te anekdotisch, een beetje een verhaal op een verjaardagsfeestje 'Wat ik laatst toch meemaakte ...' Dat zijn vaak niet de verhalen die me bijblijven en in dit geval vind ik dat wel jammer, omdat hier echt wel een mooi verhaal inzit. Je wijze van schrijven zit je al mee, dus nu nog wat meer verhalende elementen zou ik toejuichen.
Eens met voorstaande. Nadine…
Lid sinds
9 maanden 1 weekRol
Eens met voorstaande. Nadine geeft het een analytisch argument, maar mijn beleving was zonder woordtellen hetzelfde. Je uitleg over wat er allemaal achter kan gebeuren, is waar, maar wij lezen de tekst en niet wat je bedoelt. Eén mooi ding: jouw Marie bracht wel bij mij mooie herinneringen aan mijn studentenvriendinnen naar boven. Dank daarvoor :)
Mooi verhaal, maar eens met…
Lid sinds
3 jaar 3 maandenRol
Mooi verhaal, maar eens met bovenstaande, het neigt wat veel naar opsomming van veel 'onnodige' info, om dan de ware toedracht van het verhaal, te missen. Misschien helpt het duidelijker standpunt in te nemen (je vriendin is 'meestal grappig', je misstap, hechte vriendschap... ik weet eigenlijk niet veel hoe je er nu over voelt, en vooral ze was toen dik - te dik voor jou, je zocht andere echte ladies op => je ziet ze nu terug, is ze nu anders?)
enfin... GG hoor!
Inderdaad niet hoogdravend,…
Lid sinds
5 jaarRol
Inderdaad niet hoogdravend, maar wel een alledaags tafereel. Iemand uit een ver verleden tegenkomen, even bijkletsen en weer door. Realistisch. Als verhaal had het voor mij spannender gemogen, maar verder met plezier gelezen.
Je had op het eind iets kunnen doen met de opmerking die je in het verleden over haar maakte (dat ik mijn galanterie reserveerde voor ‘echte ladies’.). Dat ze er nu wel uitziet als een dame, mooie vrouw, lady, of zoiets. Aan de andere kant geef je nu wel weer dat de hoofdpersoon tevreden is dat Marie goed terecht is gekomen.
Familie uitstap ---> dit moet volgens mij als één woord geschreven worden.
Dank Hadeke, Raymond, Tony…
Lid sinds
2 jaar 2 maandenRol
Dank Hadeke, Raymond, Tony en Fief voor het lezen en de commentaar. Ik denk dat Fief het dichtst komt bij mijn bedoeling: een realistische benadering van een weerzien dat niet veel om het lijf heeft (buiten de corpulentie van Marie). Fief als je de tekst herleest zal je merken dat de echtgenote van de ik-figuur het op het eind heeft over een 'dame'. Die term is niet zomaar gekozen.
Je hebt gelijk, die heb ik…
Lid sinds
5 jaarRol
Je hebt gelijk, die heb ik over het hoofd gezien. Sorry.