#481 Familieuitstap

Hoi Schmetterling, 

Je inleiding is goed opgebouwd en geeft een duidelijk beeld van de personages en hun geschiedenis en karakter. Het is begrijpelijk dat je hoofdpersoon zich afvraagt hoe het met Marie zal eindigen. Maar de uitwerking daarvan vind ik mager. Zowel qua verhouding in het woordenaantal als de uitwerking in de woorden an sich. 

Ik tel 196 woorden in de uitwerking van 'vroeger', 109 woorden om de plaats te schetsen waar je hoofdpersoon Marie tegenkomt en als dat vervolgens gebeurt, in de laatste alinea, worden daar 92 woorden aan besteed. Dat is bijna tien procent minder dan het vorige gedeelte. En het enige wat je inhoudelijk daarover meegeeft betreft slechts elf woorden:
Dit had ik nooit verwacht, wat is zij goed terecht gekomen. Als het verhaal om de ontmoeting draait, is dat summier. De conclusie is daarmee wel erg kort en oppervlakkig als je bedenkt dat er honderden woorden en geschiedenissen van  personages aan vooraf gaan. 

Waar de inleiding veelbelovend is, vind ik het verhaal als geheel helaas niet echt interessant. 

Groet, 

Nadine
 

Dank je Nadine voor de feedback. De opdracht luidde: ... personages die elkaar na jaren weer eens tegenkomen. Er wordt niet gevraagd om er perse een boeiend weerzien van te maken. Met dit verhaal wilde ik aangeven dat het toeval ook mensen terug bij elkaar brengt die niet noodzakelijk tot elkaar werden aangetrokken, maar wel op een of andere manier in de herinnering bleven 'hangen'.  Ze herkennen elkaar nog, zondermeer.  Je kan ook verder spitten en merken dat de uitbundigheid van de moeder in haar jeugd blijkbaar voortleeft in haar kroost.

Ik sluit me aan bij Nadine, hoewel ik niet zal ontkennen dat de opdracht wel nagevolgd is. Toch blijft het voor mij te anekdotisch, een beetje een verhaal op een verjaardagsfeestje 'Wat ik laatst toch meemaakte ...' Dat zijn vaak niet de verhalen die me bijblijven en in dit geval vind ik dat wel jammer, omdat hier echt wel een mooi verhaal inzit. Je wijze van schrijven zit je al mee, dus nu nog wat meer verhalende elementen zou ik toejuichen.

Eens met voorstaande. Nadine geeft het een analytisch argument, maar mijn beleving was zonder woordtellen hetzelfde. Je uitleg over wat er allemaal achter kan gebeuren, is waar, maar wij lezen de tekst en niet wat je bedoelt. Eén mooi ding: jouw Marie bracht wel bij mij mooie herinneringen aan mijn studentenvriendinnen naar boven. Dank daarvoor :)

Mooi verhaal, maar eens met bovenstaande, het neigt wat veel naar opsomming van veel 'onnodige' info, om dan de ware toedracht van het verhaal, te missen. Misschien helpt het duidelijker standpunt in te nemen (je vriendin is 'meestal grappig', je misstap, hechte vriendschap... ik weet eigenlijk niet veel hoe je er nu over voelt, en vooral ze was toen dik - te dik voor jou, je zocht andere echte ladies op => je ziet ze nu terug, is ze nu anders?)

enfin... GG hoor!

Inderdaad niet hoogdravend, maar wel een alledaags tafereel. Iemand uit een ver verleden tegenkomen, even bijkletsen en weer door. Realistisch. Als verhaal had het voor mij spannender gemogen, maar verder met plezier gelezen.
Je had op het eind iets kunnen doen met de opmerking die je in het verleden over haar maakte (dat ik mijn galanterie reserveerde voor ‘echte ladies’.). Dat ze er nu wel uitziet als een dame, mooie vrouw, lady, of zoiets. Aan de andere kant geef je nu wel weer dat de hoofdpersoon tevreden is dat Marie goed terecht is gekomen.

Familie uitstap ---> dit moet volgens mij als één woord geschreven worden.

Dank Hadeke, Raymond, Tony en Fief voor het lezen en de commentaar. Ik denk dat Fief het dichtst komt bij mijn bedoeling: een realistische benadering van een weerzien dat niet veel om het lijf heeft (buiten de corpulentie van Marie). Fief als je de tekst herleest zal je merken dat de echtgenote van de ik-figuur het op het eind heeft over een 'dame'. Die term is niet zomaar gekozen. 

Je hebt gelijk, die heb ik over het hoofd gezien. Sorry.