#480 Groenten & Fruit agonie in poëzie

Zo Gi, je hebt de smaak te pakken, zie ik. Ik ben reuze nieuwsgierig naar het commentaar van deze coach.

Musonius, na het dierenleed mag voor mij ook eens het groenten- en fruitleed aan de bak komen. Die kunnen niet reageren op wat de mens hen aandoet, maar ze voelen het wel. Als Odile natuurlijk buiten de 300 woorden of 20 regels ook de drie woorden als een limiet ziet, dan ben ik een vogel voor de kat. 

Gi, je bent lekker los gegaan met het kookboek. Ik ben niet zo'n liefhebber van gedichten. Het leest heel vlot, maar ik vind de rijmwoorden wel wat voor de hand liggen, op een paar uitzondering na. Neemt niet weg dat je er toch een mooi geheel van hebt gemaakt. Op de barricade tegen het fruit- en groentenleed.

Dank je Fief, straks krijg ik alle vegetariërs en veganisten op mijn dak.

Industrieel gemaakte kweekgranen, -groenten, -vruchten en -vlees(waren) zullen nog net op tijd een kritische massa bereiken voordat dit sentiment, deze kennis, dit bewustzijn doordringt tot de voorhoede. Dat ook plantaardig spul een gevoel heeft, gevoelens, zelfbewustzijn, besef van ik en van tijd. Over de bomen bestaan zelfs al boeken. Tien jaar geleden waren het nog rare bomenknuffelaars. Of Lord of the Rings, het boek. De Enten, geloof ik.

Ik snak naar groenten die voor hun bloei al smoren

En pruttelen op een sudderplaat

Waar ik me smaakvol voel herboren

Terwijl dit groen het leven laat

(Vrij naar Willem Kloos' Ik ween om bloemen 😉)

Mooi gedaan. Ik zie wat verbeterpunten, maar vooral je dichtplezier.

De reden waarom ik zelf niet rijm is dat er bij mij rijmdwang binnensluipt en juist bij AABB klinkt dat sterker. Toch graag jouw gedicht gelezen vanwege de humor en vondsten. Steeds het leed net anders benoemd, waardoor het verrast. Vond je het leuk om voor de verandering te rijmen?

Kruidnagel, Hadeke en Odile, bedankt voor het lezen en de reacties.