#478 De boventoon
Onderstaande verhaaltje heb ik in 2009 geschreven en nu aangepast voor de schrijfopdracht (Niet op SOL gebruikt). De omschrijving van de opdracht deed me direct aan dit verhaal denken namelijk.
Ik kijk door het raam naar buiten, maar zie slechts een troebel spiegelbeeld. Tegenover mij zit een oudere dame, stevig weggedoken in een bontkraag. Ze kijkt voor zich uit, hoewel er niets te zien is. Enkel probeert ze haar afstandelijkheid te kunnen waarborgen. Achter mij een scholier. Zijn muziek dringt door de oordopjes heen naar mijn stoel en ik word verplicht mee te luisteren. Opnieuw keert mijn blik naar buiten. Plotseling merk ik dat haar ogen de mijne doorboren in het raam. Als betrapt kijkt de vrouw vlug weg. De trein stopt.
Vanuit de warme coupé loop ik tegen een muur van wind en natte sneeuw op. Het onoverdekte perron is vrij schootsveld voor de weerbarstige natuur. Ik loop richting de fietsenstalling en passeer de gesloten kiosk. Zelfs de kerstlampjes staan uit: het toppunt van bezuiniging. Verstijfd van kou stap ik op de fiets terwijl ik dieper in mijn kraag wegkruip.
Het decor van kille, natte straten is een vreemd contrast met de gezellige associaties van de kersttijd. Overal ruik ik etensluchtjes en even proef ik stoofvlees, stamppot en andere winterse gerechten. Langzaam smelt mijn beeld naar onze keuken waar mijn vrouw boerenkool aan het stampen is. Een toeterend bestelbusje verderop doet mijn fantasiebeeld opgaan in rook en ik kan nog net uitwijken voor een plas water. Ik zie warmte vanuit de huizen door kieren van gordijnen kruipen, maar deze worden meteen doodgeslagen door het gure weer.
Ik sla de hoek om en boven slagregen en brommende motoren uit hoor ik ineens een ander geluid. Hemelse en hartverwarmende klanken van bariton en sopraan die als rook de lucht in kringelen. Op een pleintje, tussen de verkoop van kerstbomen, staan vijf figuren in lange jassen Silent Night ten gehore brengend. Geen publiek, alles rent langs met gebogen hoofden en paraplu’s. Mijn hart staat wel even stil en de volmaakte klanken beroeren mijn hart. Dan draait de wind en de stemmen zijn op slag verdwenen. Maar het maakt niet uit: nog twee straten en ik ben thuis…
Gewijzigd:
doen mijn hart beroeren --> beroeren mijn hart
Ingepakt --> weggedoken
Bondkraag --> bontkraag
Hoi Jascha, mooie…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Jascha, mooie beschrijving van een koude rit naar huis. Ik vraag me echter wel af of je op de fiets als deze indrukken zo intens binnenkrijgt. Ik zou het geloofwaardiger vinden als je te voet bent. Verder met plezier gelezen.
de volmaakte klanken doen mijn hart beroeren. --> ik zou hier schrijven: beroeren mijn hart.
Dankjewel. Persoonlijk valt…
Lid sinds
15 jaar 4 maandenRol
Dankjewel. Persoonlijk valt met dit weer bij mij alles weg qua indrukken, maar dat heb ik zowel lopend als fietsend. 'beroering' gewijzigd.
Mooie, intense beschrijving…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Mooie, intense beschrijving van een koude, eenzame tocht met een warm einde. Graag gelezen! Een paar miezertjes: bondkraag zal bontkraag zijn, en ik vind de zin Enkel probeert ze haar afstandelijkheid te kunnen waarborgen niet mooi, bovendien zou je die makkelijk achterwege kunnen laten.
Cheers!
Martin
@ManMetPen D>T scherp. Dit…
Lid sinds
15 jaar 4 maandenRol
@ManMetPen D>T scherp. Dit was inderdaad niet die van James. De zin die je noemt staat wat op zichzelf misschien. Ik ga er over nadenken wat ik er mee ga doen. Dankje.
Jascha, de verschillende…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Jascha, de verschillende taferelen die elkaar opvolgen zijn prachtig geschetst. De scène in de trein kan je beginnen met de student en nadien overgaan naar de oude dame die probeert afstandelijk te blijven maar toch stiekem het spiegelbeeld van de hp bestudeert.
Ik werd in je verhaal…
Lid sinds
1 jaar 4 maandenRol
Ik werd in je verhaal getrokken door de eerste scene, heel scherpe observaties en daardoor mega herkenbaar. Maar de rest kabbelt voor mijn smaak te veel. Wel met mooie woordkeuze, overigens.
Bij het zanggroepje op straat breng je geluid in, met de windvlaag die de richting wijzigt en dat vind ik een mooie observatie. Maar ik kom moeilijk voorbij de gedachte: een kerstzanggroepje in Nederland? Waar dan? Lijkt me een geleende Angelsaksische scène en die raakt me dan niet.
Als jongere Kruidnagel zong…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Als jongere Kruidnagel zong ik jarenlang in een jongerenkoor en Kerst betekende jaarlijks de bult aan optredens. Overal stonden we, binnen en buiten: van Spoorwegmuseum via kerstmarkt tot wandelroute, en zo waren er veel groepjes. Wel Engelstalig repertoire natuurlijk en geen Alpenklassiekers zoals Stille Nacht.
Dank Gi, Raymond, Kruidnagel…
Lid sinds
15 jaar 4 maandenRol
Dank Gi, Raymond, Kruidnagel
Ik ken zeker wel zangroepjes, maar ze zijn meestal verbonden aan binnenactiviteiten of markten. Ze staan doorgaans niet op de hoek van de straat.
Voor mij is het ook een…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Voor mij is het ook een mooie sfeerschets in fijne zinnen, maar ook wat kabbelend. Daardoor gleed ik af en toe het verhaal uit. Bij de bontkraag zou ik kiezen voor iets als 'weggedoken in', bij ingepakt krijg ik het beeld niet echt helder en zie zelfs iets absurds. (Maar toegegeven: zo werkt mijn brein.)
Als je er nog iets meer verhaal in schrijft, zou ik dat toejuichen. De sfeer en de zinnen zijn er al.
Misschien iets meer 'verhaal…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Misschien iets meer 'verhaal' zou helpen. Al voelt het poëtisch aan, op een zeker manier. Soms is weinig actie ook veel klein geluk. GG
@Hadeke ik ga de bontkraag…
Lid sinds
15 jaar 4 maandenRol
@Hadeke ik ga de bontkraag wijzigen, dank voor je feedback. Het zijn een paar fragmenten die worden uitgelicht op weg naar huis. Ik heb ervoor gekozen om daar de nadruk op te leggen, een soort zintuigelijke beleving.
@TonyCoppo dank voor je feedback. De enige actie is idd momenteel het trotseren van weer en wind met de gedachte aan een warme prak die thuis wacht..
Dag Jascha Ik moest je…
Lid sinds
5 jaar 11 maandenRol
Dag Jascha
Ik moest je verhaal meer dan eens lezen om het volledig te begrijpen en dat heeft wellicht te maken met de 'densiteit' van je verhaal, zeker in het begin, zodat je als lezer toch wat moet zoeken om het verhaal te vinden.
Over de manier van schrijven heb ik weinig opmerkingen.
Leuk.
Johanna
Hoi Jacha, Fijn verhaal,…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Hoi Jacha,
Fijn verhaal, leest erg lekker. Ik zat er helemaal in. De koude afstand tussen hem en de wereld is in het begin zeker voelbaar. Het is ook een mooi einde :). Doet me een beetje denken aan de trein-versie van "I'm driving home for Christmas".
Waar ik wel een beetje in de war raakte was bij het stuk "Overal ruik ik etensluchtjes en even proef ik stoofvlees, stamppot en andere winterse gerechten." Het is mij daar niet helemaal duidelijk dat hij in gedachten al naar vroeger is afgedwaald, dit verbreekt de hier-en-nu ervaring dat alles zo koud en afstandelijk is. Misschien een tussenzin die de overgang aangeeft ("ik beeld het me in, ik reis in gedachten af naar die tijd, whatever) of er "overal rook ik" van maken zou dit wellicht kunnen oplossen. Maar goed, dat is een zeurpuntje. Mooie (thuis)reis dit verhaal :).
@Johannawrote dankjewel. Ik…
Lid sinds
15 jaar 4 maandenRol
@Johannawrote dankjewel. Ik denk dat jouw opmerking aansluit bij de twee voorgaande feedbackstukken.
@ Karel123 Dankje. Wanneer de persoon de etensluchtjes ruikt is dat de werkelijkheid. Daardoor vervalt hij in de mijmering.
Wat is de trein-versie? De originele titel zoals ik em toen genoemd heb is exact "I'm driving home for Christmas". Heb ik onbewust plagiaat gepleegd?, haha.
Hé Jascha, Nee, nee, zeker…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Hé Jascha,
Nee, nee, zeker geen plagiaat. Het verhaal deed me gewoon erg aan "I'm driving home for Christmas" denken (het lied), alleen dit is dan in de trein en niet in een auto. Ik wist niet dat je verhaal ook ooit die titel had.
Pak van mn hart 😁
Lid sinds
15 jaar 4 maandenRol
Pak van mn hart 😁