Hoi Jascha, mooie beschrijving van een koude rit naar huis. Ik vraag me echter wel af of je op de fiets als deze indrukken zo intens binnenkrijgt. Ik zou het geloofwaardiger vinden als je te voet bent. Verder met plezier gelezen. 

de volmaakte klanken doen mijn hart beroeren. --> ik zou hier schrijven: beroeren mijn hart.

Mooie, intense beschrijving van een koude, eenzame tocht met een warm einde. Graag gelezen! Een paar miezertjes: bondkraag zal bontkraag zijn, en ik vind de zin Enkel probeert ze haar afstandelijkheid te kunnen waarborgen niet mooi, bovendien zou je die makkelijk achterwege kunnen laten.

Cheers!
Martin

Jascha, de verschillende taferelen die elkaar opvolgen zijn prachtig geschetst. De scène in de trein kan je beginnen met de student en nadien overgaan naar de oude dame die probeert afstandelijk te blijven maar toch stiekem het spiegelbeeld van de hp bestudeert. 

Ik werd in je verhaal getrokken door de eerste scene, heel scherpe observaties en daardoor mega herkenbaar. Maar de rest kabbelt voor mijn smaak te veel. Wel met mooie woordkeuze, overigens.

Vanuit de warme coupé loop ik tegen een muur van wind en natte sneeuw op. Het onoverdekte perron is vrij schootsveld voor de weerbarstige natuur. 

Bij het zanggroepje op straat breng je geluid in, met de windvlaag die de richting wijzigt en dat vind ik een mooie observatie. Maar ik kom moeilijk voorbij de gedachte: een kerstzanggroepje in Nederland? Waar dan? Lijkt me een geleende Angelsaksische scène en die raakt me dan niet.

Als jongere Kruidnagel zong ik jarenlang in een jongerenkoor en Kerst betekende jaarlijks de bult aan optredens. Overal stonden we, binnen en buiten: van Spoorwegmuseum via kerstmarkt tot wandelroute, en zo waren er veel groepjes. Wel Engelstalig repertoire natuurlijk en geen Alpenklassiekers zoals Stille Nacht.

Voor mij is het ook een mooie sfeerschets in fijne zinnen, maar ook wat kabbelend. Daardoor gleed ik af en toe het verhaal uit. Bij de bontkraag zou ik kiezen voor iets als 'weggedoken in', bij ingepakt krijg ik het beeld niet echt helder en zie zelfs iets absurds. (Maar toegegeven: zo werkt mijn brein.)

Als je er nog iets meer verhaal in schrijft, zou ik dat toejuichen. De sfeer en de zinnen zijn er al.

Misschien iets meer 'verhaal' zou helpen. Al voelt het poëtisch aan, op een zeker manier.  Soms is weinig actie ook veel klein geluk. GG

Dag Jascha

Ik moest je verhaal meer dan eens lezen om het volledig te begrijpen en dat heeft wellicht te maken met de 'densiteit' van je verhaal, zeker in het begin, zodat je als lezer toch wat moet zoeken om het verhaal te vinden.

Over de manier van schrijven heb ik weinig opmerkingen. 

Leuk.

Johanna

Hoi Jacha,

Fijn verhaal, leest erg lekker. Ik zat er helemaal in. De koude afstand tussen hem en de wereld is in het begin zeker voelbaar. Het is ook een mooi einde :). Doet me een beetje denken aan de trein-versie van "I'm driving home for Christmas". 
Waar ik wel een beetje in de war raakte was bij het stuk "Overal ruik ik etensluchtjes en even proef ik stoofvlees, stamppot en andere winterse gerechten." Het is mij daar niet helemaal duidelijk dat hij in gedachten al naar vroeger is afgedwaald, dit verbreekt de hier-en-nu ervaring dat alles zo koud en afstandelijk is. Misschien een tussenzin die de overgang aangeeft ("ik beeld het me in, ik reis in gedachten af naar die tijd, whatever) of er "overal rook ik" van maken zou dit wellicht kunnen oplossen. Maar goed, dat is een zeurpuntje. Mooie (thuis)reis dit verhaal :).

Hé Jascha,

Nee, nee, zeker geen plagiaat. Het verhaal deed me gewoon erg aan "I'm driving home for Christmas" denken (het lied), alleen dit is dan in de trein en niet in een auto. Ik wist niet dat je verhaal ook ooit die titel had.