Dokter Hartman was een befaamd hartchirurg. Niet alleen omdat hij elk hartprobleem met chirurgische precisie oploste, ook omdat zijn eigen hart letterlijk koud was. Hij voelde het nooit kloppen en in de winter produceerde het zelfs ijskristallen.

Op een koude winterochtend, na het wegschrapen van een nieuwe laag ijs van zijn borst, besloot hij dat het tijd was om iets aan zijn koude hart te doen. ‘Ik ben een hartchirurg, de beste van het land! Als er iemand is die hier iets aan kan doen, dan ben ik het wel!’ zei hij tegen zichzelf.

In zijn keuken inspecteerde hij zijn collectie exotische theesoorten, van kamille tot rode ginseng. ‘Misschien van binnenuit?’ mijmerde hij. Maar nadat hij zichzelf drie liter hete thee had gegeven, zonder merkbaar resultaat, wist hij dat hij verder moest zoeken.

Dokter Hartman overwoog een open-haardtransplantatie. Hij haalde een miniatuur open haard, compleet met houtblokken en een schoorsteen, en bezon deze in zijn borstkas te plaatsen. Echter, toen hij bedacht dat het roet wellicht zijn witte doktersjas zou besmeuren, verwierp hij het idee.

Zijn volgende plan was ronduit briljant. Hij bestelde een lading pepertjes en dacht zijn hart hiermee te kunnen 'spicen'. Zorgvuldig maakte hij een incisie in zijn borst en plaatste de pepertjes rond zijn hart. Het resultaat? Een onverwachte niesbui die drie dagen duurde, maar nog steeds een koud hart.

Terwijl Hartman nasnikkelde van zijn driedaagse niesfestijn, besloot hij tot een radicale ommezwaai. Hij zou zijn hart verwarmen door verliefd te worden. Dat was het! De liefde zou zijn ijskoud hart ontdooien! Hij schreef zich in op elke datingsite die hij kon vinden, van HartenDokters.nl tot ChirurgischGekoppeld.com.

Op zijn eerste date liep het gesprek met een prachtige blondine stroef omdat hij steeds onder zijn hemd keek om te controleren of zijn hart al warmer werd. ‘Nog steeds zo koud als een pinguïn op een ijsberg,’ verzuchtte hij.

Zijn volgende poging was bij een salsa dansklas. Beweging en passie, dat moet werken, dacht hij. Maar tijdens een bijzonder vurige Paso doble gleed hij uit op een ijsplek die zijn hart had gevormd en lanceerde zijn danspartner - een ravissante brunette - door de zaal als een menselijke kruisboogpijl.

Ten einde raad en met een verstuikte enkel, klopte Hartman aan bij een helderziende. Na één blik op zijn kille borstkas, sloeg ze haar kristallen bol aan diggelen en schreeuwde: ‘Je hart is zo koud, het bevriest zelfs mijn toekomstvisie!’

Net toen hij alle hoop had opgegeven, gebeurde er iets onverwachts. Tijdens een late nacht in het ziekenhuis, strompelde een verwarde man de Eerste Hulp binnen, gekleed in een pinguïnpak, schreeuwend over global warming en wijzend naar zijn achterwerk. 

Die pinguinpakman is hilarisch, dacht Hartman. Wat een malloot!

Hij loodste de man zijn behandelkamer in en voelde hoe zijn hart tintelde. In eerste instantie dacht Hartman dat het een allergische reactie was op de veren van het kostuum.

De man trok zijn pinguinbroek naar beneden en stak zijn achterwerk in de lucht. Hartman spreidde de billen en met zijn pincet haalde hij een Ferrari 308 Matchbox Car uit de derrière van de pinguinman.

Een gele Ferrari 308!

Lachend, met tranen in zijn ogen, omhelsde Hartman de man in het pinguïnpak. 

Als iemand nu vraagt hoe het met zijn hart gaat, zegt hij altijd: ‘Warm en wel, dankzij een pinguïn met een uitzonderlijke parkeerplek voor zijn Ferrari!"