#477 You can't judge a book by looking at it's cover

Het stof dat van de Russische collectie afkomt is een zegen voor de neusgaten. De geur van iets wat in het verleden leefde, en nu een nieuw elan krijgt. Vermengd met...

Mijn neusgaten krijgen de kans niet om te raden, want ze worden overvleugeld door een geur in een compleet andere categorie. Eentje die niet te vermijden valt, ook al zou je het willen. Mix een vleugje hooghartige afgunst met een volslagen gebrek aan medemenselijkheid en je hebt je Bazelparfum samengesteld.
'Joost jongen, ik dacht jou hier wel aan te treffen.'
Het kenmerkende geklik van cowboylaarzen dreunt op de houten vloer. Bazel pakt een van de werken van de dichtcollectie van de Hollandse Meesters en houdt het stevig vast, alsof het een gijzelaar is.
'Je si-ie-ow, loopt die hier ergens rond?'
'Bedoel je de manager? Kamertje hierachter,' antwoord ik met uitgestoken vinger naar het administratiekantoortje. Bazel kijkt naar de gaten in mijn spijkerbroek alsof het kogelgaten zijn en schudt het hoofd.

'Wat bedoelt u?', hoor ik Patricia  verschrikt zeggen. Van haar Eckhart Tolliaanse, kalmerende stem is weinig over. Bazel heeft kennelijk fluisterend zijn eerste manipulatietechnieken al toegepast.
'Ja die jongen daar van u, Joost. Een betere verkoper is echt niet te krijgen. Die zou u eigenlijk tot sjief eksekution moeten benoemen, of hoe noemen jullie zoiets?'
Mijn oren hebben me niet bedrogen. Zijn stem galmt triomfantelijk door de zaak alsof hij het geroezemoes van daarnet probeert te compenseren. Iedereen mag natuurlijk weten dat hij straks tegen een belachelijk laag bod de winkel opkoopt.
'Niet doen', schreeuw ik richting de reisafdeling.
Mijn om ophef schreeuwende handen vinden een dikke dichtersbundel van Vondel. Met een dreun die zelfs Bazel's bulderstem overtreft belandt het vlak voor het kamertje, tussen de Grote Bosatlassen en de Lonely Planets.
'Joost, kalmeer. Hier zijn geen spoken, alleen boeken. Boeken zijn altijd onschuldig, het zijn de lezers die er wat duisters in willen zien.'
Patricia's terug van weggeweest zijnde zen-achtige stem brengt me weer terug in de wereld van Nabokov, Charms en Tolstoj. Zelfs met de geur van het Bazelparfum constant aanwezig, is mijn werk de moeite waard.