Originele insteek, tenzij de moeder van Jan een caissière is. 

Hoi Nobelprijswinnaar,

Wat een triest verhaal. Ik heb medelijden met Jan. De eisen van zijn moeder zijn niet alleen onnodig, maar ook nog eens gemeen: Nou ja koken, iets wat daarop lijkt.’ Bah... 

Het contrast met Carla is dan ook terecht heel groot. Zodanig dat Jan als kind die vriendelijkheid inderdaad zal opslurpen, en ook vanuit een soort gruwelijk automatisme erop rekent dat ook die moeder gemeen tegen hem zal zijn. Dat heb je heel mooi geschreven, maar je mag daar qua uitwerking iets minder letterlijk mee zijn. 

 ‘Willen jullie een ijsje? Er wordt hier zo hard gewerkt namelijk.’ 
 Oh ja, Carla is zijn moeder niet. Sommige moeders zijn anders, maar dat vergeet hij maar al te vaak.

Kan je vervangen door iets als:
'Lusten de fanatieke bouwers een ijsje?'
Hij vraagt zich met een knagend gevoel af hoe het is om Carla als moeder te hebben en probeert niet te denken aan het moment waarop hij weer naar huis moet gaan. 

Omdat de laatste alinea de hoofdgedachte van de tekst is, zou  je die ook in grootte wat mogen uitbreiden. 

Maar ondanks alles wat ik hierboven benoem, is je verhaal zoals het nu is goed genoeg geschreven om de lezer met een heel naar gevoel achter te laten. 

Goed gedaan! 

Groet,

Nadine

Mooie feedback van Nadine! Als ik het lees, heb ik het met Jan te doen. Het slot beschrijf je nu vrij letterlijk, je zou het ook subtieler (en pijnlijker) kunnen maken door Jan zich te laten vergissen en mama te laten zeggen tegen Carla - dan zeg je met minder woorden nog veel meer. 

MMP of Martin, met jouw suggestie sla je de nagel op de kop. 

dank Gi. Ik put hierbij uit een (pijnlijke) jeugdherinnering ;-).

Mooi verhaal. Ik sluit me aan bij Nadine, her en der mag er wat meer getoond en minder verteld worden, maar vooral om het nu al goede verhaal verder te verbeteren. 

Volgens mij mist er af en toe een apostrof/ aanhalingsteken.

Graag en met inleving gelezen.