Geen afbeelding
Nobelprijswinnaar

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#477 Rugpijn

 25 oktober 2023 - 14:06

 

‘Jan, pak eens de Margriet van de grond, dan kan ik verder lezen!’ Liggend vanaf de bank gilt Nel haar zoontje zo nu en dan wat taken naar zijn hoofd. Jan weet niet beter dan dat hij vooral stil moet zijn en dingen voor zijn moeder moet doen. Het zijn vooral dingen waar zijn moeder zelf geen zin in heeft, want als zijn moeder denkt dat hij niet kijkt dan kan ze ineens van alles. Dan is er niks met haar rug aan de hand.

‘Jan, ik heb enorme dorst en je weet ik kan moeilijk naar de koelkast lopen. Maak even een glas cola voor me klaar.’ Jan schenkt de cola in en brengt het glas snel naar zijn moeder, anders begint ze te klagen dat het zolang duurt, hij kent haar langer dan vandaag.

‘Uh mama vraagt Jan, mag ik even naar Mees toe? We willen Minecraften.’   ‘Snel dan zegt Nel, rond vijven thuis, dan kan je koken. Nou ja koken, iets wat daarop lijkt.’

Mees en Jan bouwen hun basisschool na in Minecraft. De school lijkt echt precies, aan alle details is gedacht.  Carla, de moeder van Mees roept vanuit de keuken: 'Harde werkers, lusten jullie een ijsje?'   ‘Heerlijk’, roepen ze in koor. Als Jan het ijsje aanpakt, laat hij het per ongeluk op de controller vallen. Hij rent naar de keuken voor een doekje, want als hij niet snel is dan zal er heel wat gemopper komen.

Carla kijkt verbaasd naar Jan en bedankt hem voor zijn snelle optreden. Jan staat de trillen op zijn benen. Hoe zou het toch zijn om Carla als moeder te hebben, denkt Jan vluchtig. Snel drukt hij de gedachte weg en geniet er nog even van om hier te zijn. 

 

Profile picture for user Nadine van de Sande
Nadine van de Sande

Lid sinds

4 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 oktober 2023 - 9:35

Hoi Nobelprijswinnaar,

Wat een triest verhaal. Ik heb medelijden met Jan. De eisen van zijn moeder zijn niet alleen onnodig, maar ook nog eens gemeen: Nou ja koken, iets wat daarop lijkt.’ Bah... 

Het contrast met Carla is dan ook terecht heel groot. Zodanig dat Jan als kind die vriendelijkheid inderdaad zal opslurpen, en ook vanuit een soort gruwelijk automatisme erop rekent dat ook die moeder gemeen tegen hem zal zijn. Dat heb je heel mooi geschreven, maar je mag daar qua uitwerking iets minder letterlijk mee zijn. 

 ‘Willen jullie een ijsje? Er wordt hier zo hard gewerkt namelijk.’ 
 Oh ja, Carla is zijn moeder niet. Sommige moeders zijn anders, maar dat vergeet hij maar al te vaak.

Kan je vervangen door iets als:
'Lusten de fanatieke bouwers een ijsje?'
Hij vraagt zich met een knagend gevoel af hoe het is om Carla als moeder te hebben en probeert niet te denken aan het moment waarop hij weer naar huis moet gaan. 

Omdat de laatste alinea de hoofdgedachte van de tekst is, zou  je die ook in grootte wat mogen uitbreiden. 

Maar ondanks alles wat ik hierboven benoem, is je verhaal zoals het nu is goed genoeg geschreven om de lezer met een heel naar gevoel achter te laten. 

Goed gedaan! 

Groet,

Nadine

Profile picture for user ManMetPen
ManMetPen

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 26 oktober 2023 - 10:50

Mooie feedback van Nadine! Als ik het lees, heb ik het met Jan te doen. Het slot beschrijf je nu vrij letterlijk, je zou het ook subtieler (en pijnlijker) kunnen maken door Jan zich te laten vergissen en mama te laten zeggen tegen Carla - dan zeg je met minder woorden nog veel meer. 

Profile picture for user Hadeke
Hadeke

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 27 oktober 2023 - 14:48

Mooi verhaal. Ik sluit me aan bij Nadine, her en der mag er wat meer getoond en minder verteld worden, maar vooral om het nu al goede verhaal verder te verbeteren. 

Volgens mij mist er af en toe een apostrof/ aanhalingsteken.

Graag en met inleving gelezen.