Mijn eerste tweedehandswagentje moest ik na zes maanden  alweer vervangen. Er volgde nadien een hele reeks auto’s, meestal occasies of promoties. Nu ik zelf baas ben van mijn eigen bedrijf, ga ik mij eindelijk  veroorloven waar ik echt zin in heb.

Het is toevallig mijn verjaardag wanneer ik de showroom binnenstap van de concessionaris van het topmerk dat straks een uitzonderlijk SUV model op de markt brengt. Momenteel is die enkel in de V.S. te koop.

De omhoog gevallen verkoper van middelbare leeftijd  bekijkt mij vanuit de hoogte. Het is duidelijk dat ik niet het soort klant ben dat hij meestal over de vloer krijgt. Minachtend meldt hij mij:
“Dat model kan nog maanden zo niet jaren op zich laten wachten.“

Mijn grap dat mijn echtgenote mij een nieuwe wagen wil cadeau doen voor mijn verjaardag valt niet in goede aarde. Hij beveelt een jonge stagiair: “Bertrand, noteer de naam van deze meneer en geeft hem een paraplu van ons automerk, het is zijn verjaardag.”

Ik vraag nog wat de voorwaarden zijn voor een overname van mijn huidige wagen. Hooghartig zegt hij dat hij enkel nieuwe wagens verkoopt en dat er geen sprake kan zijn van enige overname. Bertrand kijkt beteuterd toe.

Drie maanden later staat de wagen op het autosalon en kan hij besteld worden. Ik bel met de verkoper om uitleg te vragen maar wordt afgewimpeld, ik pas duidelijk niet in het kader van zijn begoede cliënteel.

Op de website van de garage merk ik dat Bertrand inmiddels als verkoper staat vermeld. Enkele dagen later koop ik bij hem de wagen. Bertrand meldt mij trots dat ik een van de eerste in het land zal zijn die ermee gaat rijden. Bij het buitengaan, zwaai ik naar zijn oudere bekakte collega, die mij met open mond nastaart.