Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#477 Banaan

 

Bij de enige andere kassa worden de boodschappen vlot afgerekend, voor mij maakt een stevig gebouwde mevrouw van middelbare leeftijd met kort pittig kapsel ruzie met het piepjonge meisje achter de kassa.
“Noem je mij een leugenaar?” zegt ze met overslaande stem.
“Het bonnetje…”
“Weg, dat weet je best,” briest de vrouw.
“Als u de banaan nu mee had…”
“Die heb ik ópgegeten, dat zeg ik toch!”
“Maar hoe moeten wij…”
“Omdat ik dat zeg! Al járen ben ik hier vaste klant, en dit is mijn dank?” De vrouw schudt haar hoofd. “Waar gaat het naar toe met deze wereld.”
Zweet parelt over het rood aangelopen gezicht van het meisje achter de kassa. “Weet u nog wat u voor de banaan betaald heeft?”
“Vijftig cent, jongedame. Vroeger was dat een dikke gúlden. Maar ja, dat zegt jou niets natuurlijk.” Ze kijkt hoofdschuddend naar mij. “De jeugd van tegenwoordig, tsss.”
De caissière bladert zenuwachtig door de folder met aanbiedingen. “Ik zie het, twintig procent korting vanaf vandaag.”
De vrouw snuift. “Precies! Geloof je me nou? Stelletje oplichters, ordinaire zakkenvullers.”
Ik schraap mijn keel. “Ik denk dat je de manager erbij moet halen,” zeg ik tegen de verbouwereerde caissière.
De vrouw draait zich verrast naar mij toe. “Dank u, meneer. Wie het kleine niet eert…” Het ongelukkig kijkende meisje drukt op een knop en een paar tellen later arriveert de manager.
Voordat de vrouw iets kan zeggen stap ik voor haar. “Meneer, deze kassamedewerkster is fantastisch. Onvoorstelbaar, zoveel geduld als ze heeft met deze zeikerd. Stampij maken over tien cent voor een opgegeten banaan.” Ik keer mij naar de vrouw en druk haar vijftig cent in de hand. “Alstublieft. En nu wegwezen.”

Ze wankelt achteruit, kijkt sprakeloos naar mij, de caissière en de baas. Die zwaait naar haar. “Dahaag, Gerda!”

 

Lid sinds

6 maanden 2 weken

Rol

  • Gewone gebruiker

Vlot geschreven. Fijn stuk om te lezen, heerlijk om een zeikerd op zijn nummer te zetten en de  caissière in het zonnetje. Goed gevonden. Ik ga ook eens bedenken, wat ik van deze opdracht ga maken.

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank! En het is nog echt gebeurd ook, al heb ik het slot wat moeten inkorten. Soms is de werkelijkheid absurder dan je fantasie...

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi ManMetPen,

Je schrijfstijl is zodanig vlot dat je het Karencliché bijna leest als een nieuw ´concept´. Of het nu ligt aan de absurditeit van het principe dat ze geld terug wil voor iets wat ze gewoon gebruikt heeft, of de leuke toevoeging dat ´de jeugd van tegenwoordig´ niets meer van de gulden weet.  Twintig jaar geleden was dat misschien nog een argument geweest, met de gulden een paar jaar uit de roulatie, maar nu.. ;)
Je gebruikt het principe van een dialoog in ieder geval erg goed om het gesprek en daarmee het verhaal goed op gang te houden 

Maar het slot is wel echt het beste: Dahaag, Gerda!” Hier is een leuke paradox aanwezig, omdat Gerda in zekere zin hier gelijk krijgt; het personeel kent haar inderdaad. Maar uiteindelijk doet karma wat het doen moet. 

Heel goed geschreven! 

Groet, 

Nadine

 

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hahaha, je pikt precies de (niet beschreven) relatie tussen Gerda en de winkel eruit, dat vind ik leuk. Dank voor je compliment!

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik was meteen mee in je verhaal, Martin, vooral omdat het mij, zij het in omgekeerde zin, aan een ander echt gebeurd voorval in de supermarkt deed denken. Net voor het sluitingsuur nam ik nog snel witte wijn mee uit het promotierek. Het etiket was beschadigd en daarom was hij afgeprijsd. De caissière vroeg mij of ik zelf de prijs had veranderd en weigerde mij de fles te verkopen. Ik wed dat het kreng de fles stiekem zelf mee naar huis heeft genomen aan de sterk verminderde prijs. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed geschreven verhaal ManMetPen! De dialoog loopt vlot! En overal zitten er Gerdas!

GG!

Kleine suggestie:

Ik schraap mijn keel. “Ik denk dat je de manager erbij moet halen,” zeg ik tegen de verbouwereerde caissière.

Mss het denken weglaten? "Haal je manager erbij," zeg ik .. ? 

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ha, dit wil ik meemaken, deze hp wil ik zijn! Maar, mede tot spijt van straatbewoners en oldskoolcollectanten, heb ik sinds een paar jaar een pasjeshouder en alleen mijn kleine kinderen nog contant geld. Misschien stop ik 50 cent in mijn zak straks, puur om deze man eens te kunnen zijn. Goed geschreven, graag gelezen, pen, tijd en beeldscherm waardig, Man met toetsenbord.

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank Kruidnagel! Die 50 cent had ik toevallig in mijn zak, teneinde een boodschappenkarretje te kunnen bevrijden. Die dag gebruikte ik een mandje, en zo kwam alles bij elkaar. 

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Vooral die laatste zin als uitsmijter doet het 'm voor mij.

Vlot geschreven, graag gelezen. Misschien verdient een uiteindelijke versie iets meer woorden, maar binnen de opdracht meer dan geslaagd. 

Lid sinds

3 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

't is inderdaad een uitgebeende versie van een potentieel (iets) langer verhaal. Driehonderd woorden is een leuke uitdaging en een goede oefening in weglaten, maar beperkt tegelijk in de mogelijkheden tot verdieping. Soit, het is wat het is! Dank voor het compliment.

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Vlot geschreven, prettig gelezen. Allemaal heerlijke onrecht-verhalen waarbij je als lezer graag het heft in eigen hand zou willen nemen. Maar gelukkig komt het in dit verhaal ook weer allemaal goed.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het lezen van het verhaal gaat even vlot als de andere kassa. Leest lekker weg. Het personage van de vrouw is mooi neergezet, net als de wanhoop van het kassameisje.