Ik vind het heel geslaagd qua herfsttoon en vertelling, alleen raak ik qua plaatsbepaling een beetje de weg kwijt naar het eind toe. Woont de hp nu weer in Amsterdam of juist niet en is de vriendin er één van de hp of juist de zus? Gaat hij logeren bij die vriendin in Barger-Oosterveen? 

Voor mij leest het in een prettig ritme, waardoor ik het gevoel krijg dat het wel degelijk eindrijmt (wat dus niet zo is 😀) .

Het tragisch verhaal blijft overeind en misschien ligt de verwarring gewoon helemaal bij mij.

Kruidnagel,

Klagen over metrum? Ik zou niet weten hoe, alles klopt als een zwerende vingen.

Een verhalend gedicht en nu een duidelijk verhaal. De verzen kunnen ook in één blok geplaatst worden, of - als het op muziek gezet zou worden - verdeeld worden in coupletten van 2,3,6 of 8 regels.

Hoewel het mijns inziens niet over een herfstdip of winterblues gaat, levert het een mooi gedicht op.

De dichtcoach

Halo Kruidnagel, ik vind dit heel mooi geschreven. “Ze slingert ziektes naar mijn hoofd” is mijn favoriete zin. Ik heb alleen een beetje moeite met de “ze” in de voorlaatste paragraaf. Omdat je daarvoor over de moeder spreekt, dacht ik dat “ze” op haar sloeg, terwijl het een zuster blijkt te zijn. Heel graag gelezen.

Ik vind het prachtig Kruidnagel. Interessant om te zien hoe je blijft knutselen en spannend ook of je er tijdig vanaf weet te blijven en niet voorbij het punt raakt waarna het niet meer beter wordt. Voor als je het nog niet kunt laten, ik zou het niet erg vinden als je 'acuut' zou vervangen door een alternatief. Er zijn er vele die ik mooier vind, maar dat is een kwestie van smaak. Ook met 'acuut' heb ik chronisch van je verhaal genoten.

Hmm ...
Wil ik toch graag gezegd hebben dat mijn respons dateert van voor de tijd dat de hp zijn flarden bij elkaar zocht.

Ja.

Ik las eerdere versies voor ik kon reageren, Kruidnagel en de veranderingen heb ik dus niet gevolgd, maar ik ben hier behoorlijk weg van. De heldere kadans doet me denken aan de twee boekjes met villanellen die ik in de kast heb staan van Martin Veltman. Lang niet alles van de man was goed, maar de manier waarop hij van perspectief wisselde in die vaste rijmen, lijkt voor mij op wat ik hier van jou lees, of wat mij tenminste (talig gezien) erg boeit.

Veldman schreef bijv.

Er hangen lakens in de tuin te drogen.
Het kind komt binnen door de achterdeur.
De moeder staat over de wieg gebogen
(De Liefde dl. III) 

Vergelijk ik met:

Die zware tak zat toen al los
De klap moet hevig zijn geweest

Of:

maar meestal staat haar kamer leeg
Hij is nu ouder dan zijn zus

Wat waarschijnlijk literair-kritisch een vergelijking van niks is, maar als lezer voor mij spot-on. Ik heb genoten. 

Heerlijk gedicht!
Ik hoorde er inderdaad ook Jules de Corte in na, net als jij, het filmpje van de kleine Anita te hebben beluisterd.