Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#475 Ze had

Een allereerste en snelle poging om mee te doen met deze opdrachten... 

Ze had

Ze had vernoemd kunnen worden naar familieleden. Ze had een vies gezicht kunnen trekken als haar moeder  de rijst opnieuw te lang had laten koken. Ze had haar been kunnen steken in de spaken van haar kinderfietsje, waar ook haar twee broers op gefietst hadden, en ze had met een verstuikte enkel op provisorische krukken kunnen lopen, balend toekijkend hoe haar vriendjes aan het voetballen waren. Ze had het goed kunnen doen op school, ze had aan haar puberplicht kunnen voldoen door een jaar lang alles te laten lopen, en ze had daarover streng toegesproken kunnen worden door haar vader. Ze had zich kunnen revancheren en met een rapport vol zevens en achten bij haar opa en oma langs kunnen gaan, die haar kostelijk hadden kunnen belonen. Ze had kunnen studeren, ze had de beste van haar klas kunnen worden, ze had kunnen trouwen en zelf kinderen krijgen, of ze had niets van dit alles kunnen doen, een totaal andere richting kunnen nemen. Ze had kunnen ontdekken wie ze was en hoe ze zich verhield tot haar ouders, tot haar omgeving, haar volk, cultuur en geschiedenis, en ze had zich kunnen inbeelden hoe het zou zijn om geboren te worden aan de andere kant van die muur of zelfs op een compleet andere plek, in een compleet ander land. 

Maar ze stierf in de armen van haar moeder, amper drie uur oud, onder een puinhoop van haat, wrok en wanhoop. Ze krijgt een biografie zonder naam, met alleen maar lege pagina's.

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Nestul, welkom op het forum. Waarom zo lang gewacht? Wat een prachtig verhaal. Stilmakend en ontroerend. Die laatste zinnen komen binnen als een mokerslag. 
Hopelijk ga je ons vaker verrassen.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je was er zo te zien op de achtergrond al geruime tijd. Blijf nu maar een beetje op de voorgrond. Als dit een allereerst en snel verhaal is dan wacht ik graag op wat nog komen gaat. Zeer actueel en beklijvend verhaal. 

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een mooie reacties, mijn dank is groot. Ik heb hier, met soms flinke tussenpozen, altijd rond gesnuffeld, maar sinds dit jaar ben ik zelf weer wat actiever aan het schrijven. Deze wekelijke schrijfopdrachten waren altijd aan mijn aandacht ontschoten, maar deze reacties nodigen wel uit om vaker iets te proberen. 🙏

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi, aangrijpend stuk. Wel moet ik bekennen dat na het zoveelste 'ze had' mijn ogen er wat sneller doorheen vlogen, maar het is het herlezen waard en de zinnen zijn goed gekozen. Het doet mij sterk denken aan Anniek van Maarten van Roozendaal, maar jouw stuk is naast klaagzang ook een aanklacht; een aanklaagzang.
Ben benieuwd naar je volgende bijdragen en je commentaren op het werk van de andere schrijvers.

Lid sinds

2 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Wat een mooi stuk, de laatste zin grijpt me als jonge moeder erg aan.

De eerste keer las ik over het woord 'muur' heen, waardoor ik het niet direct begreep. Maar bij het herlezen werd het duidelijk. Goed geschreven!

En leuk om te zien dat ik niet de enige 'nieuweling' ben. Voor mij ook de eerste keer dat ik mee doe aan de wekelijkse opdracht na al eerder eens wat te hebben rondgesnuffeld.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Sterke bijdrage, vooral het eind is effectief aangrijpend. Net als Musonius duizelde met het wel op een gegeven moment met alle 'ze had'. Zelf denk ik dat je daar iets in kunt schrappen, zodat het verhaal nóg scherper wordt en nog poëtischer. Tegelijkertijd is dat waarschijnlijk een kwestie van smaak.

Goed geschreven.

Lid sinds

8 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

Een verhaal vol mooie voorstellingen over al wat had kunnen zijn. Maar dan... Door die laatste zinnen staat plots alles stil. Ze vervagen alle dromen en tonen de pijnlijke realiteit van een kindersterfte. Mooi geschreven, graag gelezen.

Lid sinds

14 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Mooi en triest tegelijk. Een krachtig einde. Ik had eerst de neiging om snel door te lezen omdat je 'ze had kunnen...' al herkent en wilt overslaan. Maar dat zou het verhaal tekort doen. Door eerst de laatste alinea te lezen en daarna vanaf het begin komt het verhaal veel meer binnen. Dank.