#475 Ze had

Potverdikkie. Wat een kracht. Wat een rijke taal en gedachten en ritme. Wat een mooie laatste zin. Welkom Nestul. Wat een kennismaking.

Hoi Nestul, welkom op het forum. Waarom zo lang gewacht? Wat een prachtig verhaal. Stilmakend en ontroerend. Die laatste zinnen komen binnen als een mokerslag. 
Hopelijk ga je ons vaker verrassen.

Je was er zo te zien op de achtergrond al geruime tijd. Blijf nu maar een beetje op de voorgrond. Als dit een allereerst en snel verhaal is dan wacht ik graag op wat nog komen gaat. Zeer actueel en beklijvend verhaal. 

Wat een mooie reacties, mijn dank is groot. Ik heb hier, met soms flinke tussenpozen, altijd rond gesnuffeld, maar sinds dit jaar ben ik zelf weer wat actiever aan het schrijven. Deze wekelijke schrijfopdrachten waren altijd aan mijn aandacht ontschoten, maar deze reacties nodigen wel uit om vaker iets te proberen. 🙏

Mooi, aangrijpend stuk. Wel moet ik bekennen dat na het zoveelste 'ze had' mijn ogen er wat sneller doorheen vlogen, maar het is het herlezen waard en de zinnen zijn goed gekozen. Het doet mij sterk denken aan Anniek van Maarten van Roozendaal, maar jouw stuk is naast klaagzang ook een aanklacht; een aanklaagzang.
Ben benieuwd naar je volgende bijdragen en je commentaren op het werk van de andere schrijvers.

Wat een mooi stuk, de laatste zin grijpt me als jonge moeder erg aan.

De eerste keer las ik over het woord 'muur' heen, waardoor ik het niet direct begreep. Maar bij het herlezen werd het duidelijk. Goed geschreven!

En leuk om te zien dat ik niet de enige 'nieuweling' ben. Voor mij ook de eerste keer dat ik mee doe aan de wekelijkse opdracht na al eerder eens wat te hebben rondgesnuffeld.

Sterke bijdrage, vooral het eind is effectief aangrijpend. Net als Musonius duizelde met het wel op een gegeven moment met alle 'ze had'. Zelf denk ik dat je daar iets in kunt schrappen, zodat het verhaal nóg scherper wordt en nog poëtischer. Tegelijkertijd is dat waarschijnlijk een kwestie van smaak.

Goed geschreven.

Eerst en vooral welkom. Goed experiment met de massa's hadjes. Voor mij wat teveel, maar BGC!

GG!

Een verhaal vol mooie voorstellingen over al wat had kunnen zijn. Maar dan... Door die laatste zinnen staat plots alles stil. Ze vervagen alle dromen en tonen de pijnlijke realiteit van een kindersterfte. Mooi geschreven, graag gelezen.

Mooi en triest tegelijk. Een krachtig einde. Ik had eerst de neiging om snel door te lezen omdat je 'ze had kunnen...' al herkent en wilt overslaan. Maar dat zou het verhaal tekort doen. Door eerst de laatste alinea te lezen en daarna vanaf het begin komt het verhaal veel meer binnen. Dank.

Tragisch verhaal over de dood van een kind. Goed geschreven.