Lid sinds
9 maanden 1 weekRol
- Gewone gebruiker
#474 Donderdagmiddag, of de beste middag van de week
Met een hoofd vol chagrijn, onuitgesproken dialogen en hakkelende beginzinnen trok de schrijver de deur achter zich dicht. De auto startte in één keer, dat was dan weer mazzel. Met een grote slinger draaide hij de weg op, vloekend op zijn fictieve hoofdpersoon zonder plot of gedachte, die hij had achtergelaten bij de knipperende cursor van zijn laptop. Hij gaf gas. Pal voor hem dook plotseling een auto van links de doorgaande weg op, zakte terug in snelheid en stoof toen weg. Het silhouet van een petje achter het stuur leek drukker met iets op de bijrijderstoel dan met de schrijver die van rechts kwam.
"Jij bent de mijne", mompelde de schrijver, trapte het gaspedaal in, stuurde soepel naar links en passeerde het petje. Even bleef hij links naast hem hangen, toen gaf hij een ruk aan het stuur en ramde de auto van het petje tegen het hek van de kringloopwinkel. Hij gooide zijn portier open, sprong en gleed over de motorkap als in een aflevering van een oude politieserie, rukte de portier van petje open, greep hem bij zijn achterhoofd en sloeg zijn hoofd tegen het stuur. Bloed all over the fokking place.
“Volgende keer maak ik je kapot!” schreeuwde de schrijver. Petje spuwde bloed op zijn dashboard als antwoord en riep iets onverstaanbaars.
In zijn ooghoek zag de schrijver twee zwarte-gele uniformen op fietsen extra op de trappers gaan staan. Verdomme. Hij liet het achterhoofd van het petje los en holde over de minirotonde. Hij sprong over de heg van het bejaardenhuis, trok een sprintje over het grasveld met maar één bijna-uitglijder op het natte gras, zigzagde om de jeu-des-boules spelers en belandde met een snoekduik onder de rododendron die veel minder beschutting bood dan hij altijd had gedacht omdat de twee dienders hem aan de voeten tevoorschijn konden trekken en nu met hun knieën tegen de grond gedrukt hielden.
"George Floyd, remember George Floyd", schreeuwde de schrijver, speeksel spuwend in het gezicht van de jongste agent en barstte toen in schaterlachen uit.
"Jij hebt niks te lachen, idioot", siste de bespuwde agent.
Oh jawel, dacht de schrijver, want de knipperende cursor glimlachte hem nu toe en in gedachte spelde hij het eerste woord van zijn eerste zin.
Hoi Raymond, Je maakt me…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoi Raymond,
Je maakt me erg nieuwsgierig naar wie de schrijver is en dan vooral of hij van zichzelf zo roekeloos en agressief is. Maar vooral of hij 'Petje' misschien herkent. Daar zit is meer achter en dat zorgt ervoor dat ik geïnteresseerd werd en bleef naar de afloop van het verhaal.
Een beetje jammer dat die vragen onbeantwoord blijven, maar de uitvergrootte acties en wat je schrijver blijkbaar nodig heeft en doet om zijn zin te vinden, geeft het verhaal een aparte, donkere humor waardoor het desondanks erg prettig blijft om te lezen.
Goed gedaan!
Groet,
Nadine
Wauw, wat een vaart en wat…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Wauw, wat een vaart en wat een actie! Dit leest lekker weg, zeg! Ik zou die schrijver niet graag tegenkomen. Graag gelezen.
Puntje:
vloekend op zijn fictieve hoofpersoon zonder plot of gedachte, > d vergeten in hoofdpersoon en een verhaal heeft een plot, een hoofdpersoon toch niet?
PS:
En erg beeldend! :-)
@Musonius: het nummer van de…
Lid sinds
5 jaarRol
Beeldend geschreven, Raymond.
@Musonius: het nummer van de opdracht is 474. In het overzicht staat wel 475, maar bij de beschrijving van de opdracht staat 474.
Vlot geschreven en mooi…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Vlot geschreven en mooi uitgewerkt. Op zich zeker ook beeldend, alleen de kringloopwinkel haalde mij even uit het verhaal. Ik zat in mijn leeshoofd op een tachtig kilometerweg en moest opeens naar een ander decor schakelen. Misschien, omdat ik schrijvers al snel in een desolate omgeving plaats. 😀 Mij had het geholpen als je óf nog iets meer decor aan de weg had gegeven óf de winkel had weggelaten. In het laatste geval gun je de lezer dan vooral zijn of haar eigen weg.
Ook haakte ik even op: 'Dat was dan weer mazzel vanmiddag.' Die vanmiddag hortte bij mij. Weglaten leest meer in de vaart van het verhaal. In wezen maakt het niet uit of het ochtend, middag of avond is. Ik haalde uit de sfeer al wel een middag.
Graag gelezen!
Dank allemaal voor jullie…
Lid sinds
9 maanden 1 weekRol
Dank allemaal voor jullie commentaar.
@Nadine: Tja, als je me gewoon 800 woorden geeft, kan ik die vragen uitwerken natuurlijk :) Maar kort: nee, de schrijver kent Petje niet. Ik heb een paar woorden aangepast om die ogenschijnlijke herkenning wat meer in het midden te laten. Hij is niet agressief, maar de stoppen slaan door. Op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd in de verkeerde mood, zoiets. Ik liep al een tijd met iets dergelijks in mijn hoofd, dit is een mooie oefening, dus voor dank voor deze toevallige geste.
@Musonius: technisch gezien heb je gelijk, weet ik (waarvoor dank), maar ik hecht aan de creatieve combinatie en behoud die maar.
@Hadeke: grappig. Je wijst me op locatie-deformatie als schrijver. De scene ontsproot uit mijn geest toen ik langs de kringloopwinkel reed, over de minirotonde en langs het bejaardenhuis. Maar je hebt helemaal gelijk, iets zo concreet kan het verhaal stokken. Dank voor je opmerking!
Hadeke, Kringloopwinkels…
Lid sinds
3 jaar 7 maandenRol
Hadeke,
Kringloopwinkels zijn toch meestal te vinden op desolate plaatsen? Ik ken een enkele dichtbij het winkelcentrum, maar de meeste op fabrieksterreinen. Ik ken er ook één naast een crematorium. Hoe desolaat wil je het hebben?
Hmmm, een kringloopwinkel…
Lid sinds
11 jaar 6 maandenRol
Hmmm, een kringloopwinkel naast een crematorium, dat zet mijn fantasie wel aan. 😀
Reïncarneren in de…
Lid sinds
7 jaar 7 maandenRol
Reïncarneren in de kringloopwinkel, maar als wat, een asbak zo naast dat crematorium?
Wat een verhaal, Raymond. Nu heb ik zelf ook altijd iets gehad tegen mannen met petten achter het stuur (of elders), maar om ze van de baan te rijden en toe te takelen zoals dit opgefokt schrijvertje doet, neen maar!