#474 - De Verdwaalde Cobra op het Konijnenfeest
‘Waar is je zin?’ vraagt Sonja, haar lippen rood als kersen en haar ogen sprankelend als sterren die door de nacht prikken. Haar woorden kringelen als aandachtsgeile katten om mijn benen. Ze wijst naar mijn versleten colbert boven mijn vergeelde Zeemanonderbroek. ‘Je ziet eruit als een schrijvertje, maar je gedraagt je als een verdwaalde cobra op een konijnenfeest.’
Een schrijver zonder inspiratie is als een schip zonder kompas, dobberend in een eindeloze oceaan van blanco pagina’s. Mijn woorden zitten vast als vliegen in een pot honing. ‘Ik heb wel zin,’ zucht ik, ‘ik kan hem niet vangen.’ Sonja's doorkijktijgerprintjurk flakkert als een vlam in de wind, haar lach klinkt als een betoverend lied dat de maan uit zijn slaap kan halen.
Zonder mijn zin ben ik als een uil die de hele nacht wakker blijft, ik staar naar het plafond en wacht tot de muze me zal wakkerkussen. Die muze heeft haar weg verloren in Café Local. Mijn Nespresso wordt koud terwijl ik loer naar de knipperende cursor op mijn lege scherm die als een ongeduldige minnaar smeekt om aandacht.
‘Doe dan iets,’ spoort Sonja aan, haar ogen zo scherp als een mes dat bot is geslepen door het dagelijkse leven. ‘Je bent als een kudde koeien in een modderpoel, als een lantaarnpaal zonder straat.’
‘Die doorkijktijgerprintjurk is…’ stamel ik, mijn woorden struikelen over Sonja's charme. Mijn zin glijdt weg als zand tussen mijn vingers.
Een schrijver zonder zin is als een vogel zonder vleugels, gevangen in de kooi van zijn eigen gedachten.
‘Time is money,’ zegt Sonja, schokschoudert en kijkt op haar horloge alsof de Bijbel er inzit. ‘En jouw moneytime is op.’
Tijd, denk ik, nog zo iets waar ik de zin niet van vind.
Sonja trekt haar langezwartjas aan, wuift met een handkus en trekt de deur dicht.
Ik tuur naar de dichtgeslagen deur als een vergeten acteur achter het decor, terwijl het publiek de laatste ovatie geeft aan de voorstelling die ik nooit kon spelen.
In een automatisme streel ik mijn Zeemanonderbroek - en je zal het dan hebben - daar staat plots mijn zin, als een verdwaalde cobra op een konijnenfeest.
Hemelse Goedheid! Maak het…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Hemelse Goedheid! Maak het niet te Gorter, Tony! Ik moet erg lachen om deze beeldsprakerigheid over-de-top, maar het verhaal verzuipt in beeldspraak als de Titanic in de Atlantische Oceaan en ik raak de rode draad van Ariadne kwijt in dit labyrint van vergelijkingen. Sommigen gaan wat mank als hadden ze hun teen gestoten tegen het schrijversblok of gaan scheef op de ongelijke grond van logica.
Neem nu 'Haar woorden kringelen als nieuwsgierige katten die om je benen strelen.' Prachtig, maar nieuwsgierige katten doen dit niet. Ik zou nieuwsgierige veranderen in aandachtsgeile en die om je benen strelen veranderen in om je benen, want eerdergenoemd kringelen maakt strelen overbodig en verwarrend.
Of deze: Mijn woorden zitten vast als vliegen in een pot honing: onbereikbaar en kleverig. Prachtig! Maar ... 'onbereikbaar'? Ik zou het mooier vinden als je de toevoeging onbereikbaar en kleverig achterwege laat.
Soms verweven vergelijking en het vergelekene zich tot een onontwarbare kluwen, zoals Zonder mijn zin ben ik als een uil die de hele nacht wakker blijft, staart naar het plafond en wacht tot de muze hem zal kussen. De bijzin is geschreven met betrekking op de uil, terwijl het meer op de ik-persoon slaat.
Nog zoiets: ik loer naar de knipperende cursor op mijn lege scherm, als een ongeduldige minnaar die smeekt om aandacht. Meesterlijke vergelijking, maar slaat die op de ik-persoon of de cursor? De zinsbouw wijst de ik-persoon aan, maar mijn fantasie vindt de cursor aannemelijker.
Afijn, het verhaal mag dan lastig te volgen zijn, de beeldspraken zijn soms heerlijk om te lezen. Mijn favorieten:
- je gedraagt je als een verdwaalde cobra op een konijnenfeest.
- haar lach klinkt als een betoverend lied dat de maan uit zijn slaap kan halen.
#$$*&><??!// op de schaal van Musonius
Nou nou, dank Musonius en ik…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Nou nou, dank Musonius en ik was jouw waarschuwing vergeten. Mij leek het een mooi contrast van een schrijver die over de top schrijft als zin-niet-vinder in een zee van vergelijkingen en dan het verhaaltje van de zin niet vinden.
dank voor de manklopers. Ik denk dat ik ze corrigeerde!
Dank voor de #$$*&><??!// op de schaal (vertaald naar de schaal van Tony is dat GG? :)
Hoi Tony, zoals Musonius het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Tony, zoals Musonius het verwoordt, kan ik dat niet. Maar ik sluit me daar wel bij aan. Door de grote hoeveelheid "als een" in de tekst moet ik van beeldspraak naar beeldspraak en verdrinkt voor mij wat je precies wil vertellen. Desalniettemin mijn complimenten voor het verzinnen van al die beeldende zinnen.
Musonius en Fief hebben een…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Musonius en Fief hebben een punt met verdrinken en zo, maar ik laaf mij aan jouw vondsten. BTW, die langzwarte is dat Sonja's bontmantel?
Hoi Tony, Je tekst heeft een…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Tony,
Je tekst heeft een paradoxaal en ironisch effect. Door alle vergelijkingen met zulke extremen, lees ik de tekst niet echt meer. Ik word zodanig overweldigd dat ik door de zinnen de lopende tekst niet meer zie. En dat is precies wat je personage overkomt. Het is dus - lijkt mij- niet een tekst die fijn hoort te lezen, maar je mee moet nemen in die verwarring. Dat is gelukt en erg knap gedaan, al vind ik de 'bijwerking' wel wat jammer: ik moet de tekst nog meerdere keren en en zeer geconcentreerd lezen om de afzonderlijke vergelijkingen zelf te kunnen waarderen voor wat ze zijn.
Maar dat is een prijs die wel te betalen is voor iets dat zo knap geschreven is.
Groet,
Nadine
Tony, ook bij jouw titel …
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Tony, ook bij jouw titel staat het foutieve nummer. Niks RIP 474, gewoon een vergissing van Maaike. Bij de beschrijving van de opdracht zie je 474 staan.
Heerlijk over de top en net…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Heerlijk over de top en net zo verwarrend als de gemiddelde rotonde tijdens wegwerkzaamheden vlak na een ongeval, waarbij een extra rijbaan afgesloten moest worden bovenop de tijdelijk afwijkende rijrichting en de door mij onbegrepen aanwijzingen op de matrixborden. Maar hee, heerlijk is heerlijk. Ik moest er smakelijk om lachen en sluit me aan bij Nadine haar feedback.
@Fief: dankje voor de…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Fief: dankje voor de complementen, en uiteraard begrip voor de verwarrende zinnen.
@Gi: das een andere mantel, strak en zwart.
@Nadine: dankje, de bijwerking is jammer, maar was inderdaad het experiment...
@Fief: nr gecorrigeerd.
@Hadeke: Heerlijk commentaar, erg verwarrend op een rotonde brits gaan doen. Dank!