Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

#471 Angst

Je valt samen met de angst. Je ademhaling gaat steeds sneller, schichtig kijk je om je heen op zoek naar een uitweg. Je probeert het geluid buiten te sluiten. Handen over je oren, je ogen dichtgeknepen: laat het stoppen, laat het stoppen, denk je. Wanneer dit niet gebeurd laat je je nagels in je pols zinken, steeds dieper en dieper. Als de pijn maar erger wordt dan de angst in je hoofd kan je jezelf misschien weer in het hier en nu dwingen. Ze zegt dat er geen gevaar is, spoort je aan om je omgeving in je op te nemen: kijk om je heen je gedraagt je idioot, denk je. Voorzichtig open je je ogen. Kort ontmoet je haar blik. Kijkt weer weg, je bent zo boos op jezelf. Je balt je vuisten en begint tegen je slapen te slaan. Eerst zacht maar al snel sneller en sneller. Stomme idioot, praat! Zeg iets, maak contact. Stop, stop, stop!!! Je hoort haar stem. Zacht vraagt ze je te stoppen met jezelf pijn doen. Langzaam komt de betekenis van die vraag binnen. Je schaamt je. Wat doe je idioot. Je lichaam staat nog onder spanning maar je laat je handen op je schoot vallen. Voorzichtig kijk je op. Je ziet teleurstelling of misschien wel medeleven. Iets wat je niet goed thuis kan brengen in ieder geval. “Sorry”, zeg je. Je probeert haar aan te kijken maar de schaamte is te groot. “Het is niet erg”, hoor je, “volgende week zie ik je weer, doe je rustig aan tot die tijd?” Een vragende blik. Je knikt, staat op en weet nog net doei te zeggen voordat je de deur opentrekt en de gang instapt. Snel loop je het pand uit, je kan jezelf wel slaan, idioot, idioot, idioot! 
 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Flats, welkom op het forum. Bij welke opdracht heb je dit verhaal geschreven? Het is voor de coach en de forumleden handig om te weten op welke opdracht je reageerde. 

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Fief, bedankt voor je berichtje. De bedoeling was voor de opdracht onbeduidends. Omdat hetgeen waar het over zou moeten gaan volledig  overschaduwd wordt door angst. Onbeduidend. Misschien niet passend. Ik ben nog zoekende 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Je hebt nu het nummer ervoor gezet, dus is het duidelijk. Het is jouw invulling van de opdracht. De angst is voelbaar, maar ik mis context denk ik. Daardoor kan ik het niet goed plaatsen. Dat kan ook aan mij liggen. 

Kijk even naar je tekst. Je hebt nu alles achter elkaar doorgeschreven waardoor het als een blok tekst leest en het niet echt overzichtelijk is. 

Gedachten en wat letterlijk gezegd wordt, is nu ook niet duidelijk. Gedachten hoeven niet tussen aanhalingstekens. 

“Sorry” zeg je --> achter sorry hoort nog een komma.

“Het is niet erg” hoor je,  --> achter erg hoort ook een komma. Op de site van Onze Taal of Taaladvies.nl vind je veel tips over interpunctie en andere schrijftechnische vragen.

https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

Lid sinds

9 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag flats, dank voor je verhaal. Je bent zoekende, zeg je, maar wat mij betreft in een goede richting. Tweede persoon, altijd spannend om dat interessant te houden. Eens met Fief dat hier en daar een return, een extra punt of komma zou kunnen helpen, maar daar hoef je in dit soort snelle, associatieve schrijfsels ook niet te strak in te zijn, is mijn mening. Het gevaar van een te zwaar verhaal, of herhalingen in de gedachten of acties van de HP, omzeil je voor mij goed met snelle schakelingen in wat de HP doet, zegt en denkt. Fijne kennismaking.

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

Thanks Fief voor je feedback. Neem ze zeker mee. Mijn kennis over leestekens etc kan wel wat opfrissing gebruiken dus ga er mee aan de slag! Wbt context. Het is een stuk van een groter geheel. Hier en daar wat veranderd maar was benieuwd hoe het gelezen zou worden. In het groter geheel zou het anders lezen kan ik me voorstellen. 

Lid sinds

7 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

En bedankt Raymond. Fijn om je feedback te lezen en goed om te ‘horen’ dat ik in de goede richting zoek. 

Lid sinds

17 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Onbeduidend is slechts een aanleiding tot schrijven en wat je schreef voelt niet als onbeduidend maar als een belangrijke stap bij jouw personage, niet onbeduidend. Het kan zijn dat het woord onbeduidend het tegenovergestelde oproept. Wat ik goed vind is dat je in een scène schrijft en dat ik me meegevoerd voel met jouw personage.