# 468 – Verzuren

Tsja. Kan het citaat hier niet snel in terugvinden. Het water spuit langs langs haar lichaam? Denk dat je hier het paard voor de wagen spant. Eerst de afsprong. Verder graag gelezen. 

Tsja Sif, dank voor je reactie! Motto's konden ook en die is letterlijk aangekondigd in dit verhaal. Chronologie was nog nooit een noodzaak, zie daarvoor ook de werkwoordstijden.

Hoi Kruidnagel, 

Je brengt het beeld van een sporter en de fitheid, doelen (bij)stellen en inzet die daarbij komen kijken, erg mooi in beeld!
Het worstelen, het vergelijken, de twijfel... alles komt terug. 
Over het gebruik van het motto heb ik wisselende gedachten. Je personage doet niets anders dan vergelijken. Aan de ene kant geeft dat een mooie ironie, anderzijds is het einde daardoor voor mijn gevoel wat te plotseling. Daar lijkt je personage te willen stoppen met vergelijken. Dat is logisch, omdat het duidelijk is dat ze het vergelijken beu is, maar het komt zodanig laat in het verhaal dat het wel een beetje als mosterd na de maaltijd voelt. 

Maar je schrijfstijl is mooi genoeg om van begin tot eind van je verhaal te kunnen genieten!

Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Graag gelezen. Fijne woorden die gecombineerd leidden tot fijne zinnen, waardoor je tekst rolt. Gedachten die herkenbaar zijn, maar niet cliché. Kruidnagel, ik ga je eerdere posts eens teruglezen :) ik ben het niet eens met de beide eerdere commentaren. Ik vind de timing van je citaat prima (want de beste regel is de regel die je autonoom toepast in creatie) en het goede gevolg van het vele vergelijken en plotseling "bij zinnen komen". Dank!

Hoi Nadine, bedankt voor het lezen en meer nog voor je uitgebreide reactie en feedback! Is het niet het randje van haar zelfkennis, het motto om niet meer te vergelijken? Die onhebbelijkheid - je ziet hem ter plekke haar humeur verzieken, haar verzuren. Maar ook de grens: zich vergelijken als motivatie, want dat werkt. En meteen daarop slaat ze door: vergelijken als oordelen. De zinloosheid van een motto, behalve de bewustwording die hij oplevert. Misschien is het juist haar motto omdat ze er zo slecht in is.

Ik snap wel je punt over de timing van het motto: misschien lijkt ze door de stelligheid van de formulering te vastberaden. Ik kijk er nog eens naar. 

Ha Raymond, bedankt voor al je lovende woorden! Er staan hier inderdaad al een paar inzendingen van mij. Heel leuk dat je ernaar gaat kijken.

Het einde heb ik iets meer ingehouden gemaakt.

Hoi Kruidnagel, een mooi verhaal. Ik moest het wel een keer lezen om een goed beeld te krijgen. Dat is ook wel jouw schrijfstijl.  Het motto op het eind komt voor mij niet te laat. 

Ha Fief, dank je!

Met zeer veel plezier gelezen!

ZVPG

Perfecte beschrijving, je zit haast in het lijf van de duikster en zwemster. Inge de Bruijn kende ik niet (als chauvinistische Belg) maar die nek van haar was blijkbaar nodig om al dat olympisch goud te kunnen torsen. 

Da's fijn, Tony!

Ha Schmetterling, erg veel dank! Ik was laatst nog in Bouillon, genoot me een ongeluk daar, maar ken denk ik ook geen Belgische equivalenten van Pieter van den Hoogenband of Rintje Ritsma. De schaatsbelg Veldkamp wel. Een paar voetballers misschien, zoals dat gaat. En schrijvers. En Jeroom. Die nek, Erica Terpstra werd fors van het niet meer trainen, maar ons Inge kreeg hem (net zoals Ranomi Kromowidjojo) gewoon van het heel vaak zwemmen.