Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#467 Talons

“Ik heb er geen zin in”, zeg ik.
“Maar, lieverd, denk goed na. Je mag jouw goesting doen en bent niemand rekenschap verschuldigd.”
“Ik vind er geen moer aan.”
“Meisje toch, het is de beste incentive die iemand ooit voor zijn personeel heeft bedacht.”
“De beste incentive? Die kerel denkt natuurlijk dat al mijn lieve collega’s gaan kiezen voor een dagje met hem:  meerijden in zijn bolide met de haren in de wind, een tochtje op zijn jacht, een slippertje in de kajuit, gaan shoppen in een luxeboetiek en ’s avonds dineren met kaarslicht in een driesterrentent om daarna met meneer te stoeien in zijn suite.”
“Je kan toch ook wat anders wensen?”
“Zoals?”
“Ach, het is jouw dag. Ik ga er mij verder niet mee bemoeien.”

Het is mijn make a wish-day, de ene dag in het jaar dat je zelf mag uitmaken wat je doet.  Het is een idee van de baas tot aansporing van zijn medewerkers op de helpdeskafdeling, waar iedereen de godganse dag met een koptelefoon voor een computerscherm zit. Op enkele uitzonderingen na, bestaat ieders outfit uit gympies, een jeansbroek en loszittende blouse of T-shirt.

Ik ben vroeger opgestaan om mezelf op te dirken. Zorgvuldig gemaquilleerd, doe ik een strakke, knalgele jurk aan met diep decolleté, een parelsnoer, grote Spaanse oorringen en hoge naaldhakken. Mijn zwarte haren heb ik opgestoken, lange, blauwe opzetnagels matchen met de kleur van mijn schoenen.

Buiten Hector, Johan en Alain bestaat de groep uit louter vrouwelijke collega’s. Hector is gekluisterd aan zijn rolstoel. Johan, een vijftiger, heeft  jaren geleden zijn fitnessabonnement opgezegd. Alain, een best knappe vent, worstelt nog met zijn identiteit en het dilemma om verder als Aline door het leven te gaan. Wanneer ik binnen schrijd, kijkt niemand op, buiten Alain, die zich de ogen uitwrijft. Dat doet hij elke morgen want hij is een nachtraaf, maar nu heeft het duidelijk iets met mijn verschijning te maken.

Ik gun hem geen blik, stap hem straal voorbij, recht naar het kantoor van de baas. Die is nog niet toegekomen. Ik neem plaats in zijn bureaustoel. Net wanneer ik als nieuwe bazin enkele medewerkers een uitbrander wil geven, komt hij binnen. Hij is eerst sprakeloos en vraagt dan wat dit betekent.

“Mijn dagje”, zeg ik. Ik sta recht, tuit mijn Gloss & Go lippen en veeg hem over de linkerwang. Mijn vlijmscherpe nepnagels laten een schram achter. Bij het naar buiten gaan geef ik Alain twee dikke zoenen.

De volgende morgen lijkt niemand zich de dag van gisteren te herinneren. De baas passeert mijn bureau. Hij heeft een pleister op zijn linkerwang. Alain komt even naar mij toe en fluistert: “Die blauwe talons stonden je beeldig.”

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Goed verhaal, Schmetterling. Vlot geschreven.Talons moest ik even opzoeken. De wensdag van de hp is uiteindelijk niet zo spectaculair. Daar had ik iets meer van verwacht. Nu zat ze alleen mooi te wezen. Verder wel met plezier gelezen.

strakke knalgele jurk ---> tussen strakke en knalgele hoort nog een komma. Anders slaat strak op knalgeel

lange valse blauwe nagels. --> hier idem. Hoe ziet vals blauw eruit?

en het feit om verder als Aline door het leven te gaan. ---> feit vind ik hier niet zo passen. Ik denk eerder voornemen of gedachte.

tuit mijn Gloss & Go lippen --> mooi gevonden

Lid sinds

9 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Schmetterling, dank voor je verhaal. Het gegeven is mooi: een baas geeft zijn mensen de mogelijkheid om... Echter, bij de eerste alinea raakte ik de spanning hierover kwijt omdat je HP zegt dat de baas wel zal denken dat... Je schetst 'm daarmee als een bekend narcistisch persoon, maar ik ervaar geen reden waarom de HP dat van haar baas zou zeggen. De vraag van de partner is daarom ook het meest logisch: je kunt toch ook iets anders wensen? Dus waarom die boosheid op de baas? Dat de HP zich vervolgens verleidelijk kleedt, is dan een beetje in tegenspraak met de boosheid, of ze moet het doen om de gehate baas op het verkeerde been te zetten. Die twist komt dan jammer genoeg onvoldoende uit de verf. Het zou wellicht helpen als alle collega's vrouwen zouden zijn die iets vinden van haar actie (steunen, afkeuren, doorhebben waar ze mee bezig is) en geen mannen die een uitgebreide beschrijving krijgen, maar waarvan de rol verder een beetje blijft zweven. Of als we al iets gemerkt zouden hebben van het narcisme van de baas. Succes met evt. verder verwerken.

Klein detail: een streling (zelfs met lange nagels) laat denk ik geen schram achter.

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Fief en Raymond, bedankt voor het lezen en het reageren. De HP heeft absoluut niets met haar meerdere, dat moet blijken uit haar commentaar, maar ze wil voor één dag wel zelf even de baas spelen. Toen ze daarmee wilde beginnen kwam hij net binnen en benaderde ik de vierhonderd woorden, tijd dus om er een eind aan te breien. Raymond, ik weet niet waarom jij denkt dat de baas een narcist is. Dat is m.i. nergens uit af te leiden. Ik heb de nagels aangescherpt en er een veeg van gemaakt. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schmetterling,

Dit verhaal is er eentje waarvan het zou kunnen barsten van cllichés, maar jij weet ze allemaal naar je hand te zetten. 
De baas die de baas speelt en op een - lichtelijk ongepaste- manier van vrouwelijk gezelschap lijkt te genieten. De vrouw die door haar verschijning het ene en ander voor elkaar krijgt, maar ook meer zelfveryrouwen krijgt..

Het werkt omdat je er zodanig veel nadruk op legt, dat het overduidelijk wordt. Om dan vervolgens de wensag te gebruiken om te zeggen dat dit eenmalig en een uitzondering was. Daarmee trek je alle bestaande clichés in twijfel en wordt je verhaal iets om over na te denken.

Goed gedaan! 

Groet,

Nadine

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Nadine, dank je voor de feedback. Net zoals ik bij Raymond niet begrijp waarom hij het over narcisme heeft, weet ik niet waarom jij denkt dat de baas van zijn vrouwelijk gezelschap zou genieten. Misschien voelt hij wel meer voor Alain? Het is wel zo dat de overwegend vrouwelijke personeelsleden graag met hem een slippertje willen wagen, tot grote ergernis van de HP.

Lid sinds

9 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Schmetterling, als je de HP laat denken wat ze denkt over de baas creëer je zelf dat beeld bij ons van de man. Wat je hierboven meldt (dat de anderen een slippertje met hem willen maken), is een gedachte of aanwijzing die ik daarentegen weer niet teruglees in je verhaal.

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schmetterling, ik denk dat Raymond een deel van de tekst anders opvat dan jij bedoeld hebt, maar ik wil mij niet in deze discussie mengen. Het gaat hier trouwens niet zozeer om de baas maar over de HP en haar houding t.o.v. de naïeve vrouwelijke collega's en de mannelijke waar ze ook niet veel aan heeft, tenzij Alain die dan ook een speciale rol wordt toebedeeld. Graag gelezen. 

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Schmetterling, een mooie, aparte invulling van de wensdroom, die ik met plezier las.
Je HP schetst in de eerste alinea de baas als een iemand die graag met de vrouwtjes verkeert en daarbij zijn rijkdom en positie graag etaleert, ongeacht of je dit nu 'narcist' noemt of niet.
Goed gevonden hoe jouw HP een eigen draai geeft aan haar make-a-wish-day, al ben ik het met Raymond eens dat je dat iets meer had kunnen aankleden.

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Gi, bedankt voor het lezen en jouw reactie.

Ton, tof dat je er plezier aan beleefde. Jij en Raymond hebben gelijk dat er nog iets meer over de dag zelf in verwerkt kon worden, maar de woordenlimiet noopte mij tot afronden en van wat al geschreven stond wilde ik niet (nog) meer schrappen. Over het 'aankleden' dacht ik genoeg te hebben uitgeweid. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Ik volg wel de commentaar dat het feit dat er andere mannen in het groepje zitten, het wat 'afvlakt'. Desondanks erg vermakelijk verhaal en goede vondsten.

GG!