#467 De brug der verbindingen
HR, Financien, Marketing, IT. De namen van afdelingsbordjes zweven aan me voorbij. Namen die het veroorzaakte leed niet kunnen samenvatten. Gesloten deuren die alleen opengaan voor een toiletbezoek of kleine koffiebreak. De stilte maakt de kleurloze gang nog ijziger.
Lichtelijk trillen mijn vingers, wanneer ik de deur naar de beruchte kamer open. Een aarzeling die verdwijnt wanneer de bekende geur mijn neusgaten bereikt. De geur van zijn diepliggende haat tegen alles wat menselijk is. Het enige wapen, de 'bron van liefde' om hier tegenover te stellen is de 9mm. Koos kijkt op van zijn beeldscherm en rolt wat met zijn bureaustoel in mijn richting. Wanneer ik het 'mirakel der geluk' op hem richt glimlacht de directeur, alsof hij zelf dit sprookje al geschreven heeft. Twee keer in het hoofd, een in de dij en nog eentje in de borst voor de zekerheid. Geen geluidsdemper, handschoenen, een idiote stem in mijn hoofd die zei dat het toeval wel zou gaan helpen. De heftigheid waarmee hij van de bureaustoel op de grond klapt, te vergelijken met zijn woede-uitbarstingen. Wanneer ik de de deur weer dichtdoe, zijn er nu wel enkelingen in de deuropeningen beland. Voorzichtige glimlachen, maar high fives blijven nog uit.
*
De derde Westmalle van de avond voelt als het signaal dat het stiekem verwachte toeval is gekomen. Het toeval dat de Robin Hoods van de wereld beschermt. Ik glimlach naar de HR'ers die het lef hebben gevonden om aangeschoten op de hoge krukken naast me te kruipen. Onder ze de rest van hun afdeling samen met wat marketeers die elkaar in de bierzee op de vloer hebben gevonden. Het vloercanon van het moment wordt 'Koos is dood, nanananana' op de melodie van Life is life van Opus.
Een van de HR'ers pakt mijn hand en begeleidt me naar het 'speechkratje'. De planken kraken onder mijn aanwezigheid. Tuimelend van de ene naar de andere kant, mijn keel schrapend hoewel ik verwacht niet boven de kakofonie van geluiden uit te komen.
'Het is natuurlijk een zegen dat hij er niet meer is, maar ik wil toch even iets toevoegen...'
Mijn keel brandt van het volume dat ik produceer. Enkele blikken in mijn richting.
'Tot nu toe wisten we natuurlijk niet hoe dit nou kon, maar echter...'
Heel wat meer staren in mijn richting. Grotere ogen van verbazing, kleinere van te veel alcohol voor dat soort emoties.
'Ach wat, hij is gewoon dood. Koos is dood, nanananana. Dood is dood, nanananana.'
Het Opuscanon klinkt door het hele cafe, het gezang misschien wel de enige manier om het werkelijke verhaal te overtroeven. Het eerste beetje asfalt in de brug der verbindingen tussen de afdelingen is aangelegd.
Hoi Virtuosu, ik vind het…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Virtuosu, ik vind het een mooi verhaal. Je hebt het op een bijzondere manier geschreven, hier en daar vond ik de zinnen wel lastig te lezen. Desondanks met plezier gelezen.
Wanneer ik het 'mirakel der geluk' op hem richt glimlacht de directeur, alsof hij zelf dit sprookje al geschreven heeft. ---> ik zou de komma achter directeur weghalen en achter richt zetten.
Geen geluidsdemper, handschoenen, een idiote stem in mijn hoofd die zei dat het toeval wel zou gaan helpen. ---> deze zin leest nu alsof er staat: geen geluidsdemper, geen handschoenen, geen idiote stem in mijn hoofd. Terwijl ik denk dat je bedoelt:
Geen geluidsdemper, geen handschoenen, wel een idiote stem in mijn hoofd die zei dat ...
Twee keer op het hoofd ---> in het hoofd denk ik. Je richt op het hoofd, maar schiet erin.
De heftigheid waarmee hij van de bureaustoel op de grond klapt, te vergelijken met zijn woede-uitbarstingen. ---> achter de komma mis ik nog het woordje "is". De zin leest dan beter
Wanneer ik de de deur weer dichtdoe zijn er nu ---> tussen dichtdoe en zijn hoort nog een komma
op de melodie van life is life van Opus. ---> life is life is een titel, moet dus met hoofdletter, omdat het Engelstalig is, zou ik het ook cursief schrijven: Life is life
Tuimelend van de ene naar de andere kant, mijn keel schrapend hoewel ik verwacht niet boven de kakofonie van geluiden uit te komen. --> Deze zin klopt grammaticaal op deze manier niet.
Ik tuimel van de ene naar de ander kant en schraap mijn keel, hoewel ik niet verwacht boven de kakofonie van geluiden uit te komen.
Hoi Virtuosu, Prachtige…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Virtuosu,
Prachtige sfeeromschrijvingen, dat moet er als eerste van gezegd worden. Ik kreeg rillingen over mijn rug tijdens het lezen van de eerste alinea's!
Het is even schakelen om te beseffen dat deze moord een 'goede zaak' is of lijkt te zijn: meestal verwacht je drama, boosheid of verdriet bij een moord, geen zingende kroeg. Het verhaal is des te spannender omdat je personage wel iets te zeggen heeft over de vermoorde persoon, maar daar nooit de kans voor krijgt.
Enerzijds roept dat de passende sympathie op voor een slachtoffer van moord: het was een mens, waar blijkbaar nog wel iets goeds over te zeggen viel, of in ieder geval: de gruwelijke misdaad van misdaad van moord wordt niet verheerlijkt door de schutter. Tegelijkertijd krijgt de lezer nooit te weten wat d(i)e goede eigenschappen waren van het slachtoffer, noch wat de moord 'noodzakelijk' maakte. Uiteindelijk schrijf je zelfs letterlijk Ach wat, hij is gewoon dood.
Dat maakt het geheel en het einde ontzettend spannend. Wat is hier gebeurd? Wat waren nu precies de motieven voor de moord? Had de moord een gegronde reden of juist helemaal niet? Hoe gaat het verder met de collectieve spijt die de werkvloer nu ervaart?
Op het puntje van de stoel, van het begin tot zelfs na het einde!
Heel goed gedaan!
Groet,
Nadine
Hoi Virtuosu, prachtig…
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
Hoi Virtuosu, prachtig verhaal; met het beest van een directeur wordt grondig afgerekend, dat wordt uitbundig gevierd in de kroeg, waar alcohol en samenzang de sfeer bepalen. Alleen jammer dat we niets meekrijgen van wat de spreker wilde zeggen, maar misschien is het maar beter zo; de lezer kan daar zijn eigen draai aan geven.
De zin De stilte maakt de kleurloze gang nog ijziger. vind ik om in te lijsten; hoe mooi schets je hier de sfeer met begrippen over (de aan- of afwezigheid van) geluid, kleur en temperatuur.
Virtuoso, je beschrijft…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Virtuoso, je beschrijft meesterlijk de tijd dat nog alle afdelingen in een bedrijf voor elkaar haast hermetisch gesloten bleven. De 'geur van haat' en zoals Ton al aangaf met de nog ijzigere gang zijn pareltjes. Ik blijf fan van jouw unieke schrijfstijl.
Ja, het rolt en bolt, ergens…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Ja, het rolt en bolt, ergens vind ik het jammer dat HP zo gemakkelijk meegaat, iets meer conflict had het nog sterker kunnen maken (denk ik), toch weer mooi gedaan!
GG!
@ Fief Dank voor het lezen,…
Lid sinds
10 jaar 3 maandenRol
@ Fief
Dank voor het lezen, en ook zoals altijd dank voor de taalaanmerkingen. Ik heb ook naar aanleiding daarvan een paar dingetjes veranderd. De zinsconstructies heb ik wel zo gehouden, deze zijn bewust gekozen met het idee de spanning en tempo erin te houden.
@ Nadine van de Sande
Dankjewel voor de uitgebreide feedback. Leuk dat je het mysterieuze ook uit de tekst haalt en het dus spannend genoeg is opgeschreven. Ik had trouwens een slachtoffer in mijn hoofd waar weinig goeds over te zeggen valt, maar misschien valt er altijd wel over een ieder iets positiefs te vermelden.
@ Ton Badhemd
Dankjewel. Altijd goed toch om als lezer het een en ander te kunnen aanvullen.
@ Schmetterling
Dankjewel, ik voel me vereerd. Hoewel het tegenwoordig allemaal flexplekken zijn, zie je overigens ook vandaag de dag nog steeds wel het eilandjesgedrag binnen afdelingen.
@TonyCoppo
Dank, en zeker met je eens dat meer achtergrondinformatie het sterker zou maken. Denk wel dat dat er meer eentje zou zijn voor een iets langer verhaal.