Hoi Fief, dankjewel voor je reactie.
- je hebt gelijk met heeft geappt en is geland; een van de eerdere versies stond in de OVT.
- teruggeappt; naar analogie met teruggebeld schreef ik het aan elkaar, maar de spellingscontrole bracht mij van de wijs. Ik denk dat jij toch gelijk hebt.
- bakkie zetten of maken? Ik neig naar maken; dat komt mij bij het hardop zeggen als meest natuurlijke voor. Zetten past naar mijn gevoel dan weer meer bij koffie. Ik denk dat het allebei kan en dat het een kwestie is van smaak of gewoonte. Allebei de uitdrukkingen trof ik op internet.
- Bij ik proef ik geen nadruk, ik laat het zo staan.
- Met jou twijfel ik over de komma achter gegooid; de zin is echter redelijk kort en zoals Louise het zegt, stel ik me daar geen pauze voor; in haar woede gooit ze het er in één keer uit.

Hoi Tony, dankjewel voor je reactie. We kennen de uitdrukking gekke Henkie, maar wellicht is hier inderdaad heilige Henkie meer op zijn plaats. Duidelijk is wel dat Jelle hier een grote slappeling is, die niet eens tegen zijn liefje durft te vertellen dat hij de relatie verbreekt; hij laat dat - heel laf - aan zijn oude studievriend over, die het op zijn beurt ook niet uit zijn bek kan krijgen.  
Je geeft in overweging om de laatste 2 regels weg te laten. Helemaal top dat je zo meedenkt! Voor jouw suggestie is wat te zeggen omdat de lezer niet dom is en die conclusie zelf ook kan trekken uit het voorafgaande (ook Henk durft haar dat niet te vertellen). Aan de andere kant wilde ik Louise wel de ruimte geven om haar woede te uiten als bij haar het kwartje valt. Dus ik laat het zo staan. 

Hoi Fief, dank dat je nog even terugkomt. De optie dat Jelle de woning verlaat speelde vanaf het begin voor mij geen rol; hoewel ik het niet heb uitgeschreven, was mijn beeld dat hij de woning bezat en dat Louise ooit bij hem was ingetrokken. Dat paste ook beter bij het vervolg, waar Henk hielp met haar spulletjes te verhuizen en op te slaan, en Louise onderdak bood.

Hoi Gi, dankjewel voor je reactie. We zijn het roerend eens over Jelle; het is een slapjanus!
Je suggestie dat het misschien nog wat wordt tussen Henk en Louise vind ik wel grappig. Het toeval wil nl. dat ik in de eerste versie een eerste alinea had geschreven, die daar min of meer aan tegemoet komt. Ter info zet ik die passage hieronder; daarna zou dan het verhaal volgen zoals het nu is geworden.

In het schemerdonker staart Louise naar de man op het kussen naast haar, met wie ze zojuist ongenadige seks heeft gehad. Al haar woede en frustratie heeft ze eruit gegooid. Ze heeft Henk helemaal uitgewoond, hij is nu volledig van de wereld.
Zelf kan ze de slaap niet vatten, er is die dag te veel gebeurd.

Hoi Gi, Soort zoekt soort heeft mij een te negatieve bijsmaak. Ik zou eerder zeggen; Twee zielen, één gedachte, oftewel: great minds think alike. 😋

Hoi Taco, dankjewel. Ook voor Louise duurde het even voordat het kwartje viel ... 😋

Hoi Anna, dankjewel voor je feedback.
Je vraag naar de logica: in dit verhaal is Jelle de slappeling die het niet tegen zijn vriendin durft te zeggen dat hij de relatie verbreekt, maar Henk vindt het ook niet makkelijk de boodschapper te zijn. Dat is natuurlijk ook nadrukkelijk niet aan hem. Hij zit als het ware tussen twee vuren: hij wil zijn studievriend niet afvallen, maar evenmin Louise op straat laten staan. In de tekst heb ik dat element van 'niet afvallen' willen weergeven doordat Henk eerst onduidelijk is over het reisdoel en later zijn aarzeling om precies te vertellen wat er aan de hand is. Daarmee is hij eigenlijk ook een slappeling (zij het in mindere mate dan Jelle), maar tegelijkertijd de goedzak die Louise onderdak biedt.

Dankjewel Anna, dat je nog een keer terugkomt. Henk is wat mij betreft niet zo kleurloos, eerder lijkt het mij dat hij zich geen raad / houding wist te geven. Ik denk dat hij daardoor niet echt sterk overkomt. En dan hebben we nog de grens van 350W, waar ik deze keer erg mee heb zitten worstelen. Maar dat mag uiteraard geen doorslaggevend argument zijn om jouw kritiek af te wimpelen ... 😉