Hoi Dreaming, Goed verhaal, de spanning loopt op en tot het eind is het onduidelijk tot hoever het 'Ja' zeggen doorgaat. Het is maar goed dat Tony dit verhaal niet geschreven heeft...

GG,
Taco

Hoi Dreaming, op zich vind ik het idee van een week lang ja zeggen, leuk bedacht. Toch neem je mij niet mee in het verhaal. Ik ga hieronder mijn mening geven op jouw verhaal. Ik hoop dat ik je daarmee niet afschrik. Ik vind het overal ja op zeggen een leuk gegeven en levert grappige taferelen op. Toch denk ik dat je er een beter verhaal van kunt maken dan dat het voor mij nu is. Dat is uiteraard een kwestie van smaak en denken de andere lezers daar totaal anders over.

We mochten 300 woorden gebruiken, jouw verhaal zit daar ver boven. Schrijven is schrappen en het is juist de uitdaging om binnen het aantal te blijven.
Het draait in jouw verhaal natuurlijk om het woord "ja", maar na de eerste alinea haak ik daardoor wel af. Je kunt hier veel meer mee variëren. In plaats van het letterlijk ja zeggen, kun je dit ook met synoniemen zeggen. En je hoeft ook niet bij ieder voorstel te vertellen dat je het doet omdat je ja moet zeggen. De lezer weet dat bij elk voorstel. Als je dat niet steeds uitschrijft, scheelt het een aantal woorden en komt naar mijn idee de nee op het einde nog beter binnen. 

toch?.   ---> punt achter vraagteken mag weg

Universum ---> mag met kleine letter

Of dat ja zeggen tegen het bonnetje bij de kassa erbij hoort weet ik niet, maar doe ik voor de zekerheid toch maar.  ---> twee keer maar in dezelfde zin leest niet lekker. Misschien:
Of dat ja zeggen tegen het bonnetje bij de kassa erbij hoort weet ik niet, ik doe het voor de zekerheid toch maar.

Met deze ook, maar dit is de week van het ja zeggen dus toen hij voorstelde om samen uit eten te gaan zei ik ja. ---> je gebruikt het woordje "maar" wel erg veel in deze tekst. Dit woord zou je eigenlijk zo min mogelijk moeten gebruiken. Door de zin anders te formuleren, kun je "maar" prima vermijden en scheelt dat ook weer een aantal woorden.
Met deze ook; het is echter de week van het ja zeggen, dus stemde ik er mee in toen hij voorstelde om samen uit eten te gaan. (scheelt ook weer een "ja")

De andere twintig mannen met wie ik gechat had heb ik nooit ontmoet, er was altijd wel iets mis met ze. ---> tussen had en heb hoort een komma. Ik zou van de komma achter ontmoet een puntkomma maken.

Ik kan nu niet terug, ik moet overal ja op zeggen. Stijfjes ga ik op de rand van het bed zitten. ---> de lezer weet inmiddels dat de ik-persoon overal ja op moet zeggen, dat hoef je dan niet steeds uit te schrijven. De zinnen "Ik kan nu niet terug, ik moet overal ja op zeggen." kun je naar mijn idee prima weglaten. Scheelt ook weer een aantal woorden.

Jasper duwt me achterover. Ik voel de chocolademousse naar boven komen. Jasper brengt zijn gezicht naar de mijne. ---> om weer een keer Jasper te vermijden, kun je ook hij zeggen. Dat het om Jasper gaat, is wel duidelijk. 

“NEE!” roep ik en ik draai me om en ren naar de voordeur.  ---> Hier kun je "roep ik" weglaten. Het uitroepteken zegt dat al. Bovendien leest twee keer "en" in de zin niet fijn. 
“NEE!” Ik draai me om en ren naar de voordeur. Of:
“NEE!” roep ik en ren naar de voordeur.

Je bent er zo eentje. Je laten trakteren, op bed gaan liggen en dan wegspurten. Qua drama kan dat tellen ;)

GG

(ps: Taco: idd)

(ps2: de hoofdrol is in dit verhaal voor de N)

Hoi Dreaming, je thema lijkt interessant; de week van het 'ja zeggen'. Alleen kreeg ik al heel snel het idee waar het zou eindigen; inderdaad, in bed. Die voorspelbaarheid, zelfs die van de 'NEE!' op het einde, vind ik jammer, daardoor boeit het verhaal mij iets minder.
Misschien had je het een leuke twist kunnen geven dat jouw HP op het eind iets zegt in de trant van 'Kom maar op, dan!', of 'Prima, we doen wie het eerste zijn broek uitheeft' en dat Jasper dan opeens terugkrabbelt, of zich schaamt voor ... wat dan ook.
Ik ben het met Fief eens wat betreft de variatie in 'ja.' 

Grappig verhaal waar inderdaad vaak herhaald wordt dat ze deze week overal ja op gaat zeggen. De lezer heeft echter minder de behoefte om dat te horen dan jouw hoofdpersoon nodig heeft om het voor zichzelf te herhalen. Op zich kan herhaling soms grappig uitpakken. Bijvoorbeeld als je nog wat meer dan nu de stijging van haar weerstand beeldend opschrijft. Bijvoorbeeld door uitgebreid haar lichamelijke reacties te laten zien of hoe in de kamer de spanning stijgt. Indirect door hoe ze naar het bed kijkt, haar associaties (met beeld).