Yes, ik dacht middenweg al even, dit is geen Taco, maar jawel, op het einde werd het zwart!

GG!

Hoi Taco, lekker verhaal. Ik ben wel benieuwd wat je zag? Oftewel: Wat ruist daar in het struikgewas?

Ik fluit nog maar eens keer. ---> nog maar eens een keer

ik wordt ---> zonder t 

O, kut. ---> hier zou een uitroepteken achter mogen. 

ROFL: @fief: sorry kan het niet laten

O, kut. ---> hier zou een uitroepteken achter mogen. 

Dat is wel erg vooringenomen!

Hoezo, Tony? Het is een ferme uitroep die hij daar doet. Een ander geslachtsdeel noemen, mag ook, maar bekt iets minder (No pun intended)

volmondig (pun intended) mee eens.

Maar niet elke kut heeft een uitroepingsteken nodig. Sommige zijn best sereen en bescheiden, laat staan voor de gemiddelde wandelaar aangenaam betreedbaar/besteedbaar ;)

oh de clou is er! Mooi zelfs! Applaus!

Wat is het donker. ik heb dit eerder alleen in Frankrijk gezien. Blijkbaar kan het in Duitsland ook. Het is zwart om me heen. De natuurcamping heeft geen nachtverlichting en Berlijn is te ver weg om lichtvervuiling te geven. Ik zie bijna niets. De bomen dicht bij me zie ik nog wel in het licht van een miljoen sterren, verderop is het helemaal zwart. In het echte donker zie je pas hoeveel sterren er zijn, die zie je in de Randstad niet. Het maakt me klein. Ik krijg het gevoel dat we hier op aarde maar een microscopisch klein onderdeeltje van het heelal zijn.

Bovenstaand zit voor mij iets teveel herhaling in. Voor mij zouden de schuingedrukte stukken weg mogen.
De zin 'In het echte donker... in de Randstad niet' zou ik zelf, bijvoorbeeld, vervangen door: 'Zoveel sterren hebben we in de Randstad niet'. 

De hitte van vanmiddag heeft plaats gemaakt voor een heerlijke warmte. Op een vreemde manier voel ik me geborgen. Mijn beperkte omgeving, tenminste, het deel dat ik zie en de weldadig warmte die als een deken om me heen ligt, geven me fijn gevoel. Het doet me denken aan mijn moeder, zoals ik op zondagochtend bij haar ging liggen vroeger.

De woorden geborgen en fijn halen me hier uit het verhaal. Door de laatste zin laat je me dit gevoel voelen en dat vind ik als lezer prettiger. 

De stilte wordt zachtjes onderbroken door wat geritsel. Daar zal je Roesja hebben. Ik knip mijn zaklantaarn aan en schijn in de richting van het geluid. Twee ogen lichten op in de struiken. “Kom,” roep ik, “kom, we gaan terug.” De ogen bewegen, de struiken wijken en ik word helemaal koud. Dat kan toch niet? WTF? Dat lijkt wel … waar komt die vandaan? O, kut! Ik moet weg. Ik draai me om en wil gaan rennen, maar ik ben veel te langzaam. De beet doet ongelofelijk veel pijn. Ik probeer te schreeuwen, maar mijn keel zit dicht en langzaam wordt alles zwart.

Een heerlijk Taco einde! 

Graag gelezen, het is duidelijk een verhaal van jou.

Hallo Taco, lekker spannend met griezelig einde. In de tweede paragraaf zeg je iets te dikwijls dat het donker is, verder graag gelezen.

Wordt er nog werk gemaakt van de onthulling van de clou? Eerst zette je mij op het verkeerde been, ik dacht dat het een naturistencamping was.

Dank je wel, Taco. Dit bericht is me ontgaan, maar ik zie nu de clou. Je zal haar maar tegenkomen.

Als je in deze zin: Twee ogen lichten op in de struiken, het woord 'groene' had toegevoegd dan was ik helemaal mee. Van wilde zwijnen weet ik niet of ze bijten maar die beestjes kunnen ook gevaarlijk uit de hoek (of het struikgewas) komen. Ik lees op hun webpagina dat jouw camping wordt aangeraden aan citytrippers, maar geef mij in Berlijn toch maar het Kempinski (als het nog bestaat). 

Hoi Taco, prachtig hoe je de omgeving en de sfeer in woorden weet te schetsen. De herhaling van het beschrijven van de donkerte stoort mij in deze context niet, voor mij onderstreept het de intensiteit van de beleving van de HP.
Ik was wat aan de late kant met lezen, daardoor zag ik je clou al in je reactie. Dat geeft je verhaal voor mij een extra dimensie. Chapeau!

dag Taco

Goede opbouw van je verhaal, goede beschrijvingen ook. Wat ik enorm sterk vind is dat je een link legt tussen wat je ervaart en de jeugdjaren, waardoor je je verhaal een extra dimensie geeft.

De wending op het einde, goed! Een open einde laat de verbeelding van de lezer spelen en daar is niks mis mee.

Knappe inzending

Johanna