Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#464 - Topjob

In het hart van het Louvre, centraal bereikbaar, leefde een stille ziel. Een stille ziel die de stromen zwanzige Duitsers, slierterige Italianen, sprieterige Japanners en boertige Chinezen haatte. Die kloothommels hadden enkel oog voor haar façade. 'Zien ze me ooit? Begrijpen ze me ooit?' fluisterde ze smachtend in het niets.

Wanneer de nacht viel, omhulde het museum zich in mysterie. Het was dan dat ze echt gezien werd, begeerd door één man: de charmante suppoost, Philippe. Zijn doordringende blik streelde haar gezicht, zijn aanwezigheid deed haar benen trillen.

'Hoelang moet ik in deze gouden kooi blijven hangen?' smeekte ze de nachtelijke uren. Philippe glimlachte en streek zachtjes over haar omlijsting. 'Zolang als zij ons willen bewonderen, mijn liefste Lisa, mijn mooiste Mona!'

Zijn blik was niet het enige dat haar verlangen aanwakkerde: zijn mannelijke voetstappen klonken als een hartslag door de zalen en de geur van zijn nachtzweet bedwelmde haar. Ze verlangde naar zijn aanraking, naar vleselijk contact na al die eeuwen van eenzaamheid.

Op een zondagnacht, terwijl de stilte zwaar ademde, kon ze niet langer weerstaan. 'Philippe,' fluisterde ze, 'neem me, bevrijd me uit dit verdoemde doek.' Hij lachte zacht, denkend dat zijn verbeelding hem parten speelde.

Philippe krabde zijn schedel, vloekte binnensmonds, keek haar weer aan, zag de vastberadenheid om haar lippen en schokschouderde: ‘La barbe, mon amour!’

Het was dan, onder de sterrenhemel, dat het ondenkbare gebeurde: zij kon alles voelen: hoe Philippe zijn gulp opende, de nachtlucht op haar huid wasemde, zijn speekselgehijg nattig regende en de zilte zeelucht het Louvre omklemde.

Ze beleefde alles zo intens dat haar kader ongecontroleerd bonsde. Hoe lang alles duurde, wist ze niet meer.

Philippe sloot zijn ritssluiting en ze was terug schilderij.

‘Een topjob,’ zei Philippe tegen zijn moedertje toen zij vroeg of het nachtwerk hem niet belette een vrouw te vinden.

 

 

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, ik vind hem erg leuk. Eerst zet je de lezer op het verkeerde been, dan valt het kwartje bij "Mijn liefste Lisa, mijn mooiste Mona." Met veel plezier gelezen.

‘Ach, what the hell baby!’  ---> dit is de enige zin die voor mij uit de toon valt. Een Franse uitdrukking was beter op zijn plek geweest naar mijn idee.

Hij lachte zacht, denkend dat zijn verbeelding hem parten speelde. --> hoezo denkt hij dat hij het zich verbeeldt? Hij geeft haar eerder toch ook al geantwoord? 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hey Fief, dankje, je hebt gelijk, ik verving de uitspraak naar wat frans, veel beter!

Yes, hoewel hij met haar sprak, vertrouwde hij zichzelf niet helemaal, maar vond het ook niet zo erg, op het moment dat zij hem expliciet vraagt, denkt hij dat zijn verbeelding hem parten speelt, lijkt me logisch?

Dank!

 

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, fijn verhaal met een mooie opbouw. Sex met een schilderij, die is nieuw voor mij. Ik zal pornhub er eens op naslaan. Ik vraag me af of de bezoekers de volgende dag, de extra 'verf' ontdekken.

GG,
Taco

Lid sinds

5 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

'Hoelang moet ik in deze gouden kooi blijven hangen?' smeekte ze de nachtelijke uren. Philippe glimlachte en streek zachtjes over haar omlijsting. 'Zolang als zij ons willen bewonderen, mijn liefste Lisa, mijn mooiste Mona!'

Hoi Tony, het gaat me vooral om dit gedeelte wat mij het idee geeft dat hij kan horen wat ze zegt en waardoor ik dan verbaasd ben dat hij later twijfelt aan zijn verbeelding. Uit het hele verhaal proef ik (niet letterlijk!) zijn verbondenheid met de vrouw op het schilderij. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoy Fief, I know, en ik begrijp het. Omdat dit verlangen voor Philippe ok is (en hij dus niet twijfelt aan zijn waanzin) terwijl het verlangen van haar om met Philippe wat te doen (en meer dan 'wat') hem echt doet twijfelen aan zijn 'sanity'.

Er is één zaak met je verbonden voelen met een schilderij, en ander met wat oppervlakkige prietpraat tijdens je nachtronde met het schilderij, en dan een overtreffende stap om met het schilderij de daad te doen... niet?

Voor mij logisch, misschien voor jou helemaal niet. Dat is mijn tekortkomen, ik reflecteer erop.

 

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Tony, de eerste alinea sleurt me al je verhaal binnen, daarna introduceer je mij als lezer in het nachtelijke Louvre in een ongekende wereld met een spetterend hoogtepunt, gevolgd door een onderkoelde uitsmijter. Ik zat schaterlachend te genieten! 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Je hebt echt een heel creatief verhaal geschreven! Dit zou ik niet hebben kunnen verzinnen. Met plezier gelezen. In het begin roept het vragen op wie wie is, je geeft op tijd de juiste hints zodat ik als lezer niet te lang in onzekerheid blijf en de vragen kan invullen. Mooie balans.

Bij boertige Chinezen kan ik me niet echt iets voorstellen. Wat bedoel je daarmee?

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Heerlijk verhaal, met precies op het juiste moment hints over wie en wat er bedoeld wordt. Ik zal voortaan waakzamer rondlopen in musea, wie weet wat er die nacht allemaal is gebeurd.

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

dag Tony

Leuk verhaal. Ik vind de opbouw goed, de fantasie die je laat spelen ook. Erg mooie zinnen en woorden die je gebruikt. Ik mis wel een beetje de setting zelf, het museum zelf, daar had je m.i. ook wat mee kunnen doen.

Toch erg graag gelezen, het leest vlot en heeft een aangename plot.

 

Johanna

   

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoy Tony,

Leuk hoe je elke nationaliteit een kenmerk geeft. En mooi hoe je Lisa laat reageren alsof ze een levende persoon is.

Knap plot en verhaal. Met veel plezier gelezen. Een dingetje, dat van die zilte zeelucht snap ik niet.

Ik denk dat ik me eens een nachtje ga laten opsluiten in een museum. Het lijkt me dan leuker en spannender dan overdag.

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Pygmalion op z'n Tonisch. Leuk gedaan!

Puntjes:

  • de charmante suppoost, Philippe. > De komma moet weg
  • 'Hoelang moet ik in deze gouden kooi blijven hangen?' smeekte ze de nachtelijke uren. > Lijkt mij meer een klacht dan een smeekbede
  • Zijn blik was niet het enige dat haar verlangen aanwakkerde > wat haar verlangen aanwakkerde (enige is onbepaald)

GG