#463 Gorby

Romantisch gegeven Ton, toch vind ik dat de intro van je verhaal wat 'strookt', het komt niet lekker los en liet me wat verward lezen, tot het rozenverhaaltje duidelijk werd, en ik zo iets had van, maar hp kende dat verhaal toch, waarom dan die intro?

if that makes any sense?

GG!

Hoi Ton, wat een mooi verhaal. Ik kan me wel vinden in de opmerking van Tony. Is het een idee om het intro voor de laatste zin te plaatsen?
In ieder geval graag gelezen.

Hoi Tony en Fief, hartelijk dank voor jullie reactie.
Het gegeven van de roos is mij in het echt overkomen; al langere tijd kom ik op mijn wandeling met de hond een roos tegen. Vanaf het begin intrigeerde mij dat; wat doet die roos daar, wat steekt erachter? Ik dacht er al langer over daar een verhaal over te schrijven. Deze opdracht gaf mij het zetje om dat inderdaad te doen.

Wat betreft jullie opmerkingen over het intro; deze opbouw heb ik bewust zo gekozen. Het intrigerende wilde ik ook in het verhaal tot uitdrukking brengen, vandaar de eerste alinea die het raadsel van de roos beschrijft.
Het praatje met de oudere dame is de aanloop naar de clou aan het einde.
Ik heb een exercitie gedaan met het verplaatsen van de eerste alinea naar het einde, dat vond ik het verhaal geen goed doen.
@ Tony; HP is hier de verteller, hij laat de lezer in de eerste alinea weten dat hij iets vreemds heeft waargenomen. Ja, hij kent het verhaal erachter, maar verhaaltechnisch lijkt het mij niet zo interessant dat hij meteen de clou weggeeft. Hij wilde immers de lezer gedurende zo'n 300 woorden aan zich binden.  

Ton, weet je wat er niet strookt: je passeert daar elke dag, en kijkt elke dag naar die roos (die in ah verwelken is, je kan bij wijze van spreken de dag van de week afleiden van de staat van de roos) en dan : 'Vandaag moest ik denken aan een oudere dame.'

Dit klopt niet, aangezien je het verhaal kent, denk je elke dag aan die dame en dat verhaal op een of andere manier. 

Ik zou aanraden bijvoorbeeld:

'Ik weet wie die roos daar elke vrijdag legt: een oudere dame.' 
Ofzoiets.. en dan kan je gaan vertellen

als dat helpt...

Hoi Tony, dankjewel dat je er nog eens op terugkomt, zelfs midden in de nacht!
Je uitleg en suggestie hebben me overtuigd. In de herschrijf heb ik je raad opgevolgd en daarbij het raadselachtige nog ietwat aangedikt. 

Ton, een aandoenlijk verhaal, haast een sprookje en zodoende ook wat luguber, want wie begraaft zijn geliefd hondje nu in het park? Tenzij dit in het stikdonker is gebeurd denk ik dat het verboden is. Ik zie dat oudje ook niet meteen met een kartonnen doos en een spade midden in de nacht het park intrekken. Maar in sprookjes mag alles natuurlijk. 

Hoi Gi, dankjewel voor je reactie. De roos heb ik zelf gezien en bedoeld als herinnering, als gedenkteken op de plek waar de dame vaak even met Gorby rust nam, niet als bedekker van een graf. Al kan ik niet ontkennen dat de associatie met de roos op het graf van de overleden zus goed is voor te stellen. Je geeft op deze wijze wel een bijzondere draai aan mijn - niet als luguber bedoelde - verhaal; het beeld van dat oudje met spade in het donker vind ik wel grappig. 😉👍

Mooi verhaal over een intrigerende voorval in de openbare ruimte. Het werkt want ik wil verder lezen wie de roos daar geplaatst heeft en waarom. Goed dat je eerst de spanning opbouwt door me de ruimte te geven het me af te vragen.

Dankjewel, Odile. Fijn dat je je daadwerkelijk afvroeg wie en waarom; missie geslaagd.