#459 Zoet met een bitter randje
Ik plof neer op de oude stoelen die al een decennia lang niet meer met de tijd mee gaan, als oma met icetea en iets lekkers in haar handen de keuken komt uitgelopen.
‘Net vanmorgen gemaakt, moet je maar eens proeven’. Op haar trage tempo schoffelt ze langs de tafel heen, die veel te dichtbij de andere meubels staat.
‘Lekker oma, dankjewel’. Ik pak een koekje van het antieke schaaltje en bijt er een hap uit. Mmmmmmm, iets wat ze hopelijk nooit verleert, de heerlijke koekjes die oma altijd weer weet te maken. In twee happen prop ik het naar binnen. Ik klop mijn handen af, sip wat van mijn drankje en leun tevreden achterover in mijn stoel.
‘Dus oma, vertel. Hoe was je dag? Nog wat leuks gedaan?’
Ze kijkt achterom en wijst naar de tuin ‘Ik heb wat plantjes uit de grond getrokken, het zag er niet meer uit’.
‘Oma’, zeg ik verbaasd en met gefronste wenkbrauwen kijk ik haar aan. ‘Je gaat toch niet op je 85ste nog onkruid plukken in de tuin, denk eens aan je rug. Trouwens, daar heb je Albert de tuinman toch voor?’
‘Ja ach, wat moet ik dan?’ jammert ze. ‘Ik ben maar alleen, ik kom helemaal nergens!’
Ik hijs mezelf omhoog uit de kussens die op elkaar gestapeld in de stoel liggen. ‘Je weet toch dat er plek is bij de dagbesteding? begin ik. Met andere leeftijdsgenoten ga je leuke dingen doen, er wordt samen gegeten en gelachen en je wordt ook nog een op en neer gebracht, dat is toch leuk, nietwaar?’.
Een afkeurende blik verschijnt op haar gezicht. ‘Ik ga toch niet bij die oude wijven zitten!’
‘Oma’, lach ik een beetje. ‘Ik noem je geen ouwe taart, maar je bent zelf ook al 85, hè. Je zegt net nog dat je je alleen voelt, dan is dit toch dé oplossing?’
‘Geen sprake van en ze schudt heftig met haar hoofd’. Ik ga niet bij allemaal stijve harken zitten die alleen maar zitten te zeiken, ik moet er niet aan denken’.
Een paar minuten lang weet ik niet wat ik moet zeggen. Het enige wat ik in mezelf kan denken is: ‘Oma, je moest eens weten hoeveel je nu zelf zeurt’.
Hoi Elise, Deze oma is erg…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Elise,
Deze oma is erg interessant. Ze is zowel meelijwekkend in haar eenzaamheid als stevig in haar doen en laten: haar grote mond, onkruid wieden op hoge leeftijd... Dit zijn twee dingen die elkaar tegen lijken te spreken, maar in jouw geval goed samengaan. Het helpt dat het kleinkind deze verschillen opmerkt en ook beseft dat deze paradox kan bestaan.
Dat maakt je tekst eerlijk en mooi om te lezen.
Goed gedaan.
Groet,
Nadine
Hoi Elise, leuk verhaal…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Elise, leuk verhaal. Mooie tegenstelling tussen de belevingswereld van kleinkind en oma. De tekst zelf verdient nog wat aandacht. De interpunctie klopt op verschillende plekken niet.
Bij gesproken zinnen hoort de punt op het eind vóór het aanhalingsteken te staan.
Schoffelt --> hierbij denk ik eerder aan tuinieren. Schuifelen lijkt me meer passend.
... begin ik. Met andere leeftijdsgenoten ... --> de zin na " begin ik " moet ook beginnen met een ah-teken.
Oma’, lach ik een beetje. ‘Ik noem je. --> hier onderbreek je de zin. Na "beetje" hoort dan een komma en Ik moet dan met kleine letter.
toch leuk, nietwaar?’. --> de punt hoeft niet meer.
Geen sprake van en ze schudt heftig met haar hoofd’. Ik ga niet bij allemaal stijve harken zitten die alleen maar zitten te zeiken, ik moet er niet aan denken’. --> hier klopt de interpunctie ook niet. De zin zoals het moet zijn: 'Geen sprake van,' en ze schudt heftig met haar hoofd, 'ik ga niet bij allemaal stijve harken zitten die alleen maar zitten te zeiken, ik moet er niet aan denken.'
Het enige wat ik in mezelf kan denken is: ‘Oma, je moest eens weten hoeveel je nu zelf zeurt’. ---> als je iets denkt, hoeft het niet tussen ah-tekens. Bovendien leest "denk ik in mezelf" niet fijn. Beter: Ik denk alleen maar: Oma, ...enz
Inhoudelijk vind ik je stuk…
Lid sinds
8 jaar 1 maandRol
Inhoudelijk vind ik je stuk erg goed! Ik zie het om me heen vaker: de omgeving die vindt dat dagbesteding dé oplossing is voor de eenzaamheid en verveling van de oudere en de oudere zelf die echt niet als een oud mens tussen de oude zeikers gaat zitten. En tja, wat is de waarheid...?
Deze oma vind ik zelf overigens nog niet zo zeuren in dit stuk. :-)
De interpunctie verdient nog wat aandacht, daar is door Fief al veel over gezegd. Ik werd ook in de war gebracht door het woord 'schoffelen' ik vroeg me af of dat bewust is en hoe schoffelend lopen er dan uit ziet of dat het eigenlijk schuifelen moet zijn.
Bedankt voor jullie reacties…
Lid sinds
1 jaar 5 maandenRol
Bedankt voor jullie reacties. Ik ga met de feedback aan de slag.