Lid sinds
2 jaar 2 maandenRol
- Gewone gebruiker
#459 Poeslief
Als ik van poezen zou houden, was poeslief mogelijk een adjectief dat goed bij mijn oma zou passen. Katten vind ik wijs en ondoorgrondelijk, maar echt lief heb ik ze nooit gekend. Ik heb dan ook nooit een kat gehad en ken ze enkel van bij iemand anders. Toch blijf ik bij mijn oma aan een gezellige donkergrijze kat denken die af en toe naar je uithaalt en een schram op je arm bezorgt.
Zelf bezit ze een echte loebas van het merk Labrador. Die schafte ze aan toen ze weduwe werd. “Ik moet iemand hebben om mee te praten, nu ik opa niet meer heb om op te duvelen”, zei ze openhartig en voegde er meteen aan toe: “Katten is voor mij een werkwoord en bij poezen denk ik aan iets dat niet meer past bij mijn leeftijd. Alhoewel!”
Wat kan ze goddelijk zijn, die oma van mij. De haren opgestoken, rouge op de gepoederde wangen en zachtroze lippenstift, kijkt ze mij teder aan als ik haar boodschappen breng.
“Jij verdient een extraatje”, lacht ze. “Kom, we gaan nog eens koekjes bakken met extra veel krenten. Die lust je zo graag. Een ouwe krent als ik, weet er alles over!”
Ik ben fier dat ik de enige in de familie ben aan wie ze haar geheim recept van haar krentenkoekjes heeft toevertrouwd. Sinds ik hier voor het eerst in korte broek in haar keuken stond, mocht ik er blijven wanneer ze ging bakken. De enige voorwaarde was dat ik voor haar in de buurtwinkel de ingrediënten ging kopen, want die moesten steeds kraakvers zijn. Het boodschappen doen is een gewoonte geworden en nu ze er alleen voor staat, kom ik wekelijks haar lijstje ophalen.
“Neen, lieverd, jij vliegt buiten”, roept ze naar de labrador die maar al te graag in de keuken wil blijven. “Jij, lieverd, aan het werk”, zegt ze mij smalend.
Aan de keukentafel met de rijzende koekjes in de oven, kijkt ze me doordringend aan en vraagt: “Zo, hoe zit dat nu met je? Heb je al een vriendin? Of heb je een vriend? Dat kan allemaal tegenwoordig, hoor. Als je maar zorgt voor wat nageslacht, want dat recept van mij moet voor de toekomst bewaard worden.”
Hoi Schmetterling, Mooi…
Lid sinds
3 jaar 6 maandenRol
Hoi Schmetterling,
Mooi stukje over oma. Ik blijf wel een beetje haken op de eerste alinea. Ongetwijfeld klopt de redenering met de poes, maar ik vind het moeilijk om hem te begrijpen, waarschijnlijk vanwege alle ontkenningen: de 'ik' houdt niet van poezen, daarom is 'poeslief' niet het goede adjectief voor oma, de 'ik' heeft nooit een kat gehad maar denkt bij oma toch aan een kat, maar dan een gezellige die af en toe uithaalt. Dat laatste is dan wel weer heel begrijpelijk en een mooie metafoor voor oma. In de rest van het verhaal kom ik niet meer iets tegen waarbij oma 'uithaalt', maar dat hoeft ook niet per se volgens mij. Oma komt over als een pittig wijffie. Met plezier gelezen.
Alette
Hoi Schmetterling, ik vind…
Lid sinds
5 jaar 1 maandRol
Hoi Schmetterling, ik vind het een mooi verhaal, maar voor mij zou het logischer zijn als de verteller wel een liefhebber van katten is en daarom zijn oma vergelijkt met een gezellige kat. Het uithalen en een schram bezorgen zie ik ook niet terug in het verhaal.
Je zet in ieder geval een mooi mens neer. Graag gelezen.
Hoi Schmetterling, Wat een…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Hoi Schmetterling,
Wat een fantastische oma is dit! De woordgrapjes die ze maakt, haar eigenzinnigheid en openheid en de zorgen om het voortbestaan van haar koekjesrecept, geweldig! Ik zou haar 'bijdehand' willen noemen, op een complimenteuze manier. Dat zorgt ervoor dat ze het 'brave' clichébeeld van de koekjesoma verbreekt, maar de trope nog steeds in ere houdt. Erg mooie balans, wat mij betreft.
De eerste alinea vind ik wel wat verdwaald. Ik begrijp dat je een metafoor naar oma wil starten, maar het komt niet zo goed over, omdat de ik-figuur niets met katten heeft, maar het verhaal uiteindelijk over oma gaat. Als je die woordgrap daarover wil houden, kan dat nog steeds, maar dan zou ik niet over krabbende dieren beginnen, maar eerder met een 'er-was-eens' toon starten:
Je zou mijn oma poeslief kunnen noemen, want dat was ze echt. Al zou ze dat zelf tegenspreken. Ik zou het haar al zien zegge, op wat je een katterige manier zou kunnen noemen: "Katten is voor mij een werkwoord en bij poezen denk ik aan iets dat niet meer past bij mijn leeftijd. Alhoewel!” Dus daarom heeft ze een hond sinds opa er niet meer is omdat...
Maar goed, het was echt een feest om over deze oma te gelezen. Goed gedaan!
Groet,
Nadine
@ Alette en Fief, dank voor…
Lid sinds
2 jaar 2 maandenRol
@ Alette en Fief, dank voor jullie reacties. Jullie zijn duidelijk poesliefhebbers en daarom wringt mogelijk mijn introductie.
@ Nadine: ik weet niet of ik je bij de poesliefhebbers mag rekenen? Ik heb in de introductie willen aantonen dat ik best wel van poezen houd, het bewijs van hun wederzijdse liefde vind ik terug in de houw op mijn rechtervoorarm. Zelf zie ik het als een metafoor in de aanloop om de oma te beschrijven die, zeer liefdevol bedoeld, ook haar klauwtjes durfde gebruiken, zij het oraal. Bedankt voor de geapprecieerde feedback.