Hoi Taco, ik smul van dit soort verhalen. Het kan me niet gruwelijk genoeg zijn. Toch neem je me niet mee zoals je bij je andere verhalen wel deed. De zinnen lezen te uitleggerig, te langdradig. Het mag van mij wat actiever en vlotter met minder uitleg. Het is niet een Taco-verhaal dat ik van je gewend ben. Je kunt hier een veel smeuïger verhaal van maken, alle ingrediënten zijn aanwezig. Met wat compacter schrijven kun je zelfs binnen de 300 woorden blijven.
Ik lees je idee met interesse, maar ik kijk uit naar een eventuele bloedstollende herschrijf.

Het speet me dat mijn vrijheid maar kort duurde.  ---> dit kan krachtiger. Misschien:
Het speet me dat mijn vrijheid zo kort duurde.

Verderop in de straat waren ze aan het verbouwen en die hadden een container aan de straat staan. In de container lagen al een paar grote rollen plastic en ik dacht dat deze rol plastic daar mooi tussen zou passen. Hide in plain sight of zoiets. Afgelopen nacht heb ik haar er tussen gelegd en volgens mij had niemand dat gezien.---> twee keer container en twee keer rol(len) plastic. Bovendien kun je dit naar mijn idee veel compacter beschrijven. Dat niemand het volgens jou gezien heeft, zou je weg kunnen laten. Bijvoorbeeld:
Verderop in de straat waren ze aan het verbouwen. Mijn rol plastic zou tussen die van hun niet opvallen. Afgelopen nacht heb ik haar ertussen gelegd. Hide in plain sight, of zoiets.

Drie maanden eerder had ik wel een goed plan. Als ik haar zou verstoppen, dan zou de uitkering gewoon gestort blijven worden.  ---> "had ik wel een goed plan" en "gestort blijven worden" leest niet lekker.
Drie maanden eerder leek het me een goed idee haar te verstoppen zodat de uitkering gewoon werd gestort. 

En er was nog een reden om haar in de vriezer te stoppen, ik kon namelijk geen geloofwaardig verhaal verzinnen.  ---> Dit klopt volgens mij niet. Je moet toch nog een verklaring hebben waarom ze verdwenen is? Naar mijn idee leg je haar in de vriezer omdat je zo snel niet weet waar je haar kunt verstoppen.
Bijvoorbeeld: Ik wist zo snel niet waar ik haar moest laten, de vriezer was het eerste wat bij me opkwam.

Bij de Praxis heb ik het zeil en de rollen duct tape gehaald.  ---> Bij de Praxis haalde ik zeil en rollen duct tape.

De dag voor het inpakken was ook een fijne dag. Een bevrijdende dag. Zoals ze daar lag, naast de tafel met een mengel van bloed en ketchup in haar gezicht. In een opwelling begon ik die smerige macaroni in haar mond te proppen, net zolang tot ze stikte.  ---> Je laat hier weinig over voor de fantasie van de lezer.   mengel = mengsel
De dag voor het inpakken voelde als een bevrijding, zoals ze daar lag naast de tafel met een mengsel van bloed en ketchup in haar gezicht, haar mond nog vol met die smerige macaroni die ze altijd maakte. 
(je zou hier iets met de opmerking "ik hoop dat je erin stikt" kunnen doen. Bijvoorbeeld:
'Ik hoop dat je erin stikt,' had ze gesnauwd toen ik zei dat ik die smerige troep beu was. Het bracht me op het idee. 
Ik had het veel eerder moeten doen.
 

Wat ik goed vind aan dit verhaal is dat het juist gaat om geen spijt hebben. Je personage denkt te weten wat spijt is maar uit alles blijkt dat hij het niet begrijpt. Spijt is niet dat je het jammer vindt dat je ontdekt bent.