Dus ik kwam thuis na een onproductieve lange dag, en ze was blij om me te zien. De rigatoni stond op, en de keuken rook naar fruitende knoflook en uien, dus dan ben ik al snel blij. Ik ging naar de badkamer om te douchen, het zweet van een lange dag niks doen wegwassen. Toen zag ik dat er op ons bed een grijs poloshirt lag. Ik dacht er niet zo bij door. Waarschijnlijk wilde ik de waarheid niet onder ogen zien, of misschien ben ik een beetje dommig. Kan ook natuurlijk. Want ik draag wel polo’s, alleen hebben die van mij altijd wel een bloemetjespatroon, of felgekleurde diagonale strepen. Maar goed, ik heb gedoucht, en we hebben rigatoni gegeten, met een daadwerkelijk perfecte marinara saus. Ze was altijd zo goed in het maken van sauzen. Dat mis ik echt.

Een week later kwam ik thuis, eerder dan normaal, en hoorde ik gestommel in de slaapkamer. Ze zat trillend op bed. Op de vloer lag een blauwe polo, een spijkerbroek, en een strakke speedo met een tijgerprint, en toen ik uit het raam keek, zag ik de klusjesman in zijn blote reet over het hek springen. Toen viel het kwartje. Toen kwam de rode waas. Ik hoorde dat Kill Bill muziekje in mijn hoofd.

Ze zag mijn reactie. Ze probeerde het uit te leggen. Ik deed het ook altijd, waarom mocht zij het dan niet? Had ze natuurlijk gelijk in, maar ik dacht niet helder na. Ik mompelde iets, ik kan me niet eens meer herinneren wat het was, en toen... heb ik het ding gedaan.

Ik ben een atheïst, dus ik weet dat ik hier verder toch niet voor wordt gestraft. Ik stop met roken, en dan gaat het licht uit, maar ik weet dat ik iets ergers verdien.