Hoi Elise, wat een prachtig verhaal! Ik heb zelf twaalf jaar op een instituut voor doven en slechthorenden gewerkt, dus dit onderwerp raakt me wel. Mooi geschreven, de emotie spat van het scherm. 
In de tekst zelf vond ik een aantal verbeterpuntjes, verder graag gelezen.

 Ik zie hoe zijn ogen eerst nog alle kanten opgaan, maar langzaam aftakelen. ---> ik weet niet of "aftakelen" goed gekozen is. Bij aftakelen heb ik een beeld van slechter worden, terwijl je hier naar mijn idee bedoelt dat ze vermoeid raken of het niet meer kan volgen. Misschien is "afhaken" beter?

‘hij is immers slechthorend en niet doof’.  ---> je bedoelt dit als quote, denk ik, en niet als direct gesproken tekst. Het is dan handiger om hier dubbele ah-tekens te zetten als je bij gesproken zinnen enkele ah-tekens gebruikt.

ging daar in mee. ---> ging daarin mee

als we door elkaar heen praten  ---> volgens mij is dit een contaminatie. Het is door elkaar praten of langs elkaar heen praten. 

‘Hoe gaat het?’, vroeg ik hem in gebaren, ---> vanaf hier ga je verder in de verleden tijd, terwijl je alles in de tegenwoordige tijd geschreven hebt.  

voor doven mensen  --->  voor doven of voor dove mensen. Misschien beter: voor dove of slechthorende mensen zoals hij. Of: doven of slechthorenden zoals hij 

in een volgorde van gebaren terug te communiceren   ---> "in een volgorde van" zou  volgens mij weg kunnen. Je praat (of gebaart in dit geval) toch altijd "in een volgorde van"? ... hij begon vervolgens in gebaren terug te communiceren ...
 

Aangrijpend verhaal dat je breder kunt trekken over hoe in een gezin geen rekening wordt gehouden met een handicap. Goed gekozen onderwerp. De verbeterpunten van Fief zullen het verhaal nog beter maken.

Beste Elise, een ontroerend verhaal, dat heel inlevend de situatie van het slechthorende broertje schetst.
Ik vind het een topverhaal. Desondanks enkele kleine suggesties;
Je zou de 'van hout gemaakte tafel' kunnen vervangen door 'houten tafel', wat m.i. iets makkelijker leest en bovendien, voor zover je worstelt met het overschrijden van het maximum aantal woorden, weer twee woorden scheelt. Wat dit laatste betreft; in de eerste zin kun je ook 'mijn' voor 'vader' weglaten, de gezinssamenstelling is duidelijk. Bovendien: als je alleen de vader van 'mijn' voorziet, roept het misschien de vraag op of dat niet tevens de vader van het broertje is. En dat leidt de lezer af.
Je schrijft 'Ik haal mijn servet van mijn schoot ...'; twee keer 'mijn' zo kort na elkaar vind ik niet zo mooi, je zou de eerste keer door 'het' kunnen vervangen.
De groeten van Chezz