#456 Kom hier, dat ik met je gebaar
Het woord ‘gebaar’ uit ‘Kom hier dat ik u kus’, Griet op de Beeck
Ik kijk naar mijn jongere broer die met vermoeide ogen aan de tafel zit mee te kijken naar de gesprekken tussen mijn vader, moeder en mij. Het volgen van de bewegingen die onze lippen maken, eisen veel energie van hem. Ik zie hoe zijn ogen eerst nog alle kanten opgaan, maar langzaam aftakelen. Met een bedroefde blik richt hij zijn aandacht op de van hout gemaakte tafel en hij houdt zijn ogen strak naar beneden. Niet veel later staat hij op en rent naar boven.
Ik krijg een brok in mijn keel als ik hem tegen zijn tranen zie vechten. Mijn ouders hebben nooit gebarentaal willen leren, ‘hij is immers slechthorend en niet doof’. Als het voor hem moeilijk te verstaan werd, moest hij maar terugvallen op het liplezen. Ik was naïef en ging daar in mee. De communicatie en het spraakafzien kosten hem echter veel energie, onze gesprekken zijn niet bij te houden als we door elkaar heen praten. Steeds duidelijker komt het besef dat we hem buitensluiten, dat wij als gezin niet zijn ingericht voor doven mensen zoals hij, als dat wel zo zou zijn, dan zou zijn beperking geen beperking zijn.
Ik haal mijn servet van mijn schoot en loop naar boven. In zijn kamer plof ik neer op de met Spiderman beklede lakens. Ik kijk hem aan. ‘Hoe gaat het?’, vroeg ik hem in gebaren, die ik onlangs had opgezocht en geleerd. Met een enigszins verbaasde, maar ook sprankelende blik in zijn ogen kwam hij rechtop overeind zitten, waarna de afdruk van zijn hoofd in het kussen zichtbaar werd. Eerst stak hij een duimpje in de lucht en begon vervolgens in een volgorde van gebaren terug te communiceren met de grootste glimlach op zijn gezicht. Waar een klein gebaar niet al toe kan leiden.
Hoi Elise, wat een prachtig…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Elise, wat een prachtig verhaal! Ik heb zelf twaalf jaar op een instituut voor doven en slechthorenden gewerkt, dus dit onderwerp raakt me wel. Mooi geschreven, de emotie spat van het scherm.
In de tekst zelf vond ik een aantal verbeterpuntjes, verder graag gelezen.
Ik zie hoe zijn ogen eerst nog alle kanten opgaan, maar langzaam aftakelen. ---> ik weet niet of "aftakelen" goed gekozen is. Bij aftakelen heb ik een beeld van slechter worden, terwijl je hier naar mijn idee bedoelt dat ze vermoeid raken of het niet meer kan volgen. Misschien is "afhaken" beter?
‘hij is immers slechthorend en niet doof’. ---> je bedoelt dit als quote, denk ik, en niet als direct gesproken tekst. Het is dan handiger om hier dubbele ah-tekens te zetten als je bij gesproken zinnen enkele ah-tekens gebruikt.
ging daar in mee. ---> ging daarin mee
als we door elkaar heen praten ---> volgens mij is dit een contaminatie. Het is door elkaar praten of langs elkaar heen praten.
‘Hoe gaat het?’, vroeg ik hem in gebaren, ---> vanaf hier ga je verder in de verleden tijd, terwijl je alles in de tegenwoordige tijd geschreven hebt.
voor doven mensen ---> voor doven of voor dove mensen. Misschien beter: voor dove of slechthorende mensen zoals hij. Of: doven of slechthorenden zoals hij
in een volgorde van gebaren terug te communiceren ---> "in een volgorde van" zou volgens mij weg kunnen. Je praat (of gebaart in dit geval) toch altijd "in een volgorde van"? ... hij begon vervolgens in gebaren terug te communiceren ...
Aangrijpend verhaal dat je…
Lid sinds
18 jaar 3 maandenRol
Aangrijpend verhaal dat je breder kunt trekken over hoe in een gezin geen rekening wordt gehouden met een handicap. Goed gekozen onderwerp. De verbeterpunten van Fief zullen het verhaal nog beter maken.
Beste Elise, een ontroerend…
Lid sinds
1 jaar 11 maandenRol
Beste Elise, een ontroerend verhaal, dat heel inlevend de situatie van het slechthorende broertje schetst.
Ik vind het een topverhaal. Desondanks enkele kleine suggesties;
Je zou de 'van hout gemaakte tafel' kunnen vervangen door 'houten tafel', wat m.i. iets makkelijker leest en bovendien, voor zover je worstelt met het overschrijden van het maximum aantal woorden, weer twee woorden scheelt. Wat dit laatste betreft; in de eerste zin kun je ook 'mijn' voor 'vader' weglaten, de gezinssamenstelling is duidelijk. Bovendien: als je alleen de vader van 'mijn' voorziet, roept het misschien de vraag op of dat niet tevens de vader van het broertje is. En dat leidt de lezer af.
Je schrijft 'Ik haal mijn servet van mijn schoot ...'; twee keer 'mijn' zo kort na elkaar vind ik niet zo mooi, je zou de eerste keer door 'het' kunnen vervangen.
De groeten van Chezz