#454 Op glad ijs

Hoi Schmetterling, 

Ik word met de inleiding van je tekst naar mijn gevoel een beetje op het verkeerde been gezet. Je opent met een dialoog tussen personages, om die niet meer terug te laten komen. Het lijkt alsof je gaat lezen over hoe Jaap, Bart, Hanne en Stijn hun schaatscarrière gaan beleven of hebben beleefd en daarna gaat verhaal verder als een betoog over de beste schaatshal en hoe Nederland en België  binnen die sport al dan niet elkaars rivalen zijn. Schaatsfederaties, sporthallen, er wordt van alles en nog wat genoemd, maar de personages komen niet terug. 

Als het bij een observatie of betoogachtige tekst mag blijven, dan zou je de dialoog beter later in het verhaal kunnen plaatsen en dat ook melden vanuit een algemene observatie. Dus niet in dialoogvorm, maar iets als: zoals topsporters Bart, Hanne en Stijn eerder lieten weten, vinden zijn Heerenveen inmiddels beladen. Hun status als topschaatsers zou kunnen helpen om het idee voor een schaatshal in het Sportpaleis serieuze aandacht te geven. 

Het zou ook interessant zijn om direct te lezen over de persoonlijke belevingen van deze topsporters, dat brengt het standpunt net iets meer tot leven. 

Ik zie een mooi verhaal in je tekst, maar het leest nu nog iets te veel als een verslag. Een verslag dat, als je het in die vorm leest, prettig leesbaar is. 

Groet, 

Nadine

Hoi Schmetterling, je verhaal leest voor mij meer als een column. De eerste alinea voegt voor mij ook niets toe, tenzij je het - zoals Nadine oppert - in het verhaal verweeft. Ik ben niet bekend met de schaatswereld, dus de namen die je noemt zijn mij onbekend. Ik vind het lastig om dan een oordeel te vormen over het hoe of waarom van je betoog en of ik het met je betoog eens kan zijn. Je schrijfstijl is wel vlot om te lezen.

zijn niet bij de pakken blijven zitten ---> de juiste uitdrukking is: niet bij de pakken neerzitten. Hier zou het dan moeten zijn: ... zijn niet bij de pakken neer blijven zitten.

Wat als de heer Huts, die de Boerentoren kocht om er een cultuurtempel van te maken zijn oog zou laten vallen op het Sportpaleis en er opnieuw een sporttempel van zou maken met een infrastructuur voor schaatsers, waar men in Heerenveen een poepje kan van ruiken? ---> dit is een erg lange zin. Achter de eerste "maken" hoort in ieder geval nog een komma.
Poepje moet volgens mij poepie zijn. De uitdrukking is ook: iemand een poepie laten ruiken.
Voor de leesbaarheid zou ik er twee zinnen van maakt. Bijvoorbeeld:
Wat als de heer Huts, die de Boerentoren kocht om er een cultuurtempel van te maken, zijn oog zou laten vallen op het Sportpaleis? Hij zou er opnieuw een sporttempel van kunnen maken met een infrastructuur voor schaatsers om Heerenveen een poepie te laten ruiken.

Dankjewel Nadine en Fief. Ik heb wat wijzigingen aangebracht. Akkoord dat dit meer de vorm van een column aanneemt, waarbij verondersteld wordt dat de lezer de namen meteen herkend en weet wat zij recentelijk in de pers hebben verklaard. Dat men in België dacht: dit menen ze niet, staat m.i. buiten kijf. 

Hi Schmetterling, het is een interessant uitgangspunt, de ongelijkwaardige strijd tussen de Belgische en Nederlandse sportbonden. Daarom vind ik de verontwaardiging van de Belgische equipe een tikkeltje ongeloofwaardig. Als ze snel kunnen aanhaken bij de Canadese en US-sportploegen is de Nederlandse weigering niet meer dan een storm in een glas water. 

Je hebt een prettige schrijfstijl en ik sluit me aan bij de commentaren dat dit leest als een column. Het onderwerp is mij niet zo aan het hart gelegen, dus het verhaal raakt mij niet zo. Desondanks graag gelezen.

In de commentaren wordt er warm en koud geblazen en de koude wind komt, hoe anders, uit Nederland. Op veel schrijverssites wordt de column als een volwaardige schrijfstijl aanzien. Moet kunnen, dacht ik, ook al zitten er veel verhalende elementen in de tekst. 

Schmetterling, het lijkt inderdaad wat op een krantenartikel. Afwachten maar, wie in deze saga uiteindelijk het deksel op de neus gaat krijgen.