Beste Morgan,

Ik vind dat je een mooie schrijfstijl hebt. Anderen vonden het te mysterieus, maar ik vind het juist wel mooi. 

Dit verhaal is ook beduidend beter dan de vorige, ik kan mijn vinger er niet helemaal opleggen waarom. Misschien is het ook omdat je nu meer woorden mocht gebruiken. En jouw schrijfstijl past goed bij dit thema. 

        Ik weet nog waar ik was toe  de eerste echte verdriet kwam. 
Hier mist een -n. 

Ik zou zeggen, ga zo door!

Hoi Morgan,

Dank voor je verhaal. Wat me direct opvalt is dat je vaak het woord ‘voelen’ gebruikt. Nu zijn er mensen die vinden dat je dit altijd moet vermijden, dat vind ik niet. Maar ik denk dat het wel beter is voor dit verhaal als je er een aantal schrapt. Je mag je hoofdpersoon best radicale gedachten laten hebben (Bijvoorbeeld: “Ik zou schuldig en beschadigd zijn als ik niet zou huilen!”).

Daarnaast mis ik een beetje spanning en essentie in je verhaal. We hebben hier iemand die rouwt, maar waarom lezen we dit? Voor een lezer moet er een bepaalde spanning in het verhaal aanwezig zijn, een punt van het verhaal (waarom wordt dit verhaal verteld, wat is de consequentie van de rouw?). Ik denk dat als je dat vindt, je verhaal beter wordt.

Ik hoop dat je er iets aan hebt!

Hallo Morgan,
Het gebruik van “ik weet nog …” geeft afstand aan het verhaal. Ik denk dat het sterker zou binnenkomen als je de gebeurtenissen beschrijft op het moment dat ze gebeuren, meer show, minder tell. Nu valt het mij moeilijk om met de HP mee te leven.
iedere keer als de telefoon ging rond zeven uur: wie belt er dan elke dag rond zeven uur? Is mij niet echt duidelijk.
Kijk ook eens naar het gebruik van lidwoorden en die/dat.

Iedere alinea beginnen met 'Ik weet nog' is waarschijnlijk een bewuste keuze, die in sommige gevallen mooi kan zijn. Mij haalt het echter uit het verhaal. Ook de beschrijvende toon geeft voor mij niet echt de emoties weer. Laat ze me voelen, laat me voelen hoe de HP zich voelt. Misschien, zoals al door Emily aangegeven meer show en minder tell gebruiken. 

Ik vind het een mooi verhaal, waar zeker meer uitgehaald kan worden. Misschien heb je de moed het, met de gegeven feedback, te herschrijven?

Ik vind de herhaling van zinnen in je tekst mooi, maar misschien in een tekst van deze lengte iets teveel. De eerste alinea pakt het me bijvoorbeeld door het gebruik van: “Hoe…” , maar bij de 2e alinea leidt het me juist af. 

Je keus om steeds met 'Ik weet nog ...' een alinea te beginnen vind ik mooi uitgangspunt. Hier komt hij alleen niet goed tot zijn recht. Naar mijn idee komt dat, omdat je teveel in (afstandelijke) opsommingen blijft hangen en daarbij ook veel herhaalt, hoewel in andere woorden. Voor mij wordt het dan iets teveel van hetzelfde. Voor mij zou het helpen als je per alinea heel scherp hebt en maakt wat je thema/ fase van rouw precies is en dat heel scherp neerzetten. Je zou daarbij bijvoorbeeld de vijf fases van rouw kunnen gebruiken. (Maar wees altijd als schrijver terughoudend met suggesties van anderen 😀)

Ik denk dat je met wat puzzelen en dezelfde beginzin per alinea een heel sterk poëtisch verhaal kunt neerzetten. Aan je manier van schrijven zal het niet liggen.

Hoi Morgan, ik vind je manier van schrijven fijn om te lezen, maar ik sluit me aan bij de opmerkingen over het veelvuldig gebruik van "ik weet nog". Daarnaast halen de zinnen met "hoe ik ..." mij ook uit het verhaal. Overdaad schaadt hier voor mij.