# 453 Machteloze karpatenkoppen

Hallo Marianne, je geeft goed de verwarring van de eerste dagen na een verlies weer. Je schrijft vlot, maar ik vind de tijd in je verhaal soms verwarrend. Je beschrijft eerst een periode van verschillende dagen en dan plots een enkele gebeurtenis (Soms werd ik wakker … Ik daalde de trap af). De uitdrukking Karpatenkoppen snap ik niet echt. De familie is Zeeuws en de Karpaten liggen ergens in Midden-Europa, dus ik zie het verband niet, het woord haalt mij uit mijn focus. Je hoeft niet alles uit te leggen in een verhaal, maar “rampspoed gebracht door het leger” vraagt toch wel een woordje uitleg.

Enkele zeurtjes: short moet schort zijn / zo nu en dan / ik knik: de rest van het verhaal is in de verleden tijd geschreven.

Hoi Marianne,

Bedankt voor je verhaal. Hier zijn mijn tips: 

Ik vind de eerste vergelijking wat onduidelijk. Ik meen te begrijpen dat je het hebt over dagen die allemaal hetzelfde lijken, zonder dat ze echt stoppen, maar echt beeldend/treffend vind ik de vergelijking niet.

Daarnaast zou je zinnen/details kunnen schrappen. Dat het huis vol is met familieleden, blijkt uit de volgende zinnen. Het detail dat de tantes een schort aan hebben, is geen significant detail in mijn ogen. Ik raad gebruik van details alleen aan als het bijdraagt aan de spanning of sfeer.

Ik zou ook iets simpeler zijn in je taalgebruik: ‘Schotels vol sandwiches en kopjes koffie vonden hun weg naar de huiskamer [...], zou je veel makkelijker op kunnen schrijven. (Bijvoorbeeld: de sandwiches en kopjes koffie werden op de eettafel gezet.) Simpelheid in taalgebruik zorgt er in veel gevallen voor dat de tekst sterker en krachtiger wordt. 

Verderop in je verhaal wordt het wat onduidelijk allemaal. Ik denk dat dat komt omdat er geen duidelijk begin, midden en einde in je verhaal te vinden is. Ik zou aanraden om het bij de eerste scène te houden, en daar dan iets onverwachts te laten gebeuren. 

Ik hoop dat je iets aan mijn commentaar hebt!

Je schrijfstijl is prettig, maar dit verhaal raakt me niet echt. Ergens is het me te verwarrend, wie is Rob, wie is Joke en hoe liggen de (familie)verbanden?

De vergelijking/omschrijving Karpatenkoppen is voor mij ook onduidelijk, zoals al door Emily aangegeven.

De dagen regen zich aaneen als een ketting zonder slot. > deze vergelijking snap ik niet helemaal, een ketting zonder slot houdt ergens op, maar ik denk dat je bedoelt dat de dagen eindeloos doorgaan en niet uit elkaar te houden zijn, dan zou ik voor een andere vergelijking kiezen.

Ik vind dat je een prettige schrijfstijl hebt. Het lijkt alleen of je in deze tekst teveel wilt vertellen. Ik vind de eerste alinea goed beschrijven hoe ongemakkelijk die eerste paar dagen kunnen zijn. Ook vind ik het verhaal over Joke interessant. Is het een optie om voor 1 van deze onderwerpen te kiezen? Of nog leuker: 2 verhalen te schrijven. 

Voor mij blijft het verhaal ook wat op afstand. Je beschrijft veel waardoor ik niet 'naast de hoofdpersoon' kom te staan. Het aloude 'show don't tell' (wat overigens ook geen heilig principe is.)

Je schrijfstijl zelf vind ik goed.

Dank voor jullie reacties, heel fijn en behulpzaam. Dit stukje is het gedeelte uit het eerste hoofdstuk van een verhaal waarmee is bezig ben. Vandaar dat het geen afgerond verhaal is en er relatief veel personages geïntroduceerd worden. 

@emily: dank voor de zeurtjes, het houdt me scherp. 

@anna: dank je, inderdaad is schrappen vaak beter voor het verhaal

@schrijfdeb: ik dacht dat Karpatenkoppen een bekende uitdrukking is, maar dat is niet kennelijk niet waar. Ik bedoelde verweerde gezichten

@curtis: klopt, hier wil ik te veel in te korte tekst. Het eigenlijke verhaal gaat straks over Joke

@Hadeke: dank je voor dit inzicht. Ik zal de uitleggerige schooljuf in mij nog meer proberen het zwijgen op te leggen.