Wat een gewelddadig einde van een mooi feest :)

De eerste alinea komt op mij over als een kleine infodump, die wat mij betreft niet nodig is. Je zou het feit dat Harry verblijft in Frogmore ook in het gesprek kunnen laten terugkomen. Dat hij deze residentie cadeau heeft gekregen, voegt voor mij niets toe aan het verhaal. Ook het feit dat het een telefoongesprek is, zou ik uit de gesproken tekst laten blijken.

“Over een consent, ik wil jouw toestemming vragen.”
“U wilt mijn toestemming over iets, dat is nieuw, vader. Maar goed, zegt u maar.” 
>> hier gebruik je twee keer het woord toestemming, dat zou ik proberen te vermijden:
"Over een consent."
"U wilt mijn toestemming over iets? Dat is nieuw, vader. Maar goed, zegt u maar."

Ik wil daarbij mijn spijt uitdrukken dat onze relatie voor het ogenblik niet optimaal is en terzelfdertijd mijn hoop uitdrukken dat alles weer goed komt.  > twee keer het woordje uitdrukken, ik zou de eerste vervangen voor betuigen.

Op Buckinham Palace wordt in de late namiddag een receptie gegeven waarop alle gekroonde hoofden en staatshoofden zijn uitgenodigd samen met de internationale pers en een aantal verdienstelijke burgers afkomstig uit alle landen van het Gemenebest en van het Verenigd Koninkrijk en uit de negenendertig oorspronkelijke graafschappen van Engeland. > deze zin is er lang en haalt me daardoor uit het verhaal.
Buckinham > Buckingham 

Voor aanvang  heeft prins Harry zijn vader begroet en gelukgewenst. Hij zal niet blijven voor de receptie, hij wil het vliegtuig halen om op tijd thuis te zijn. Het risico dat er tijdens mijn speech iets misloopt is daarmee vermeden, denkt Charles. > het feit dat Harry niet lang blijft, heb je in het gesprek ook al terug laten komen, dus dit is dubbelop.

Ik stel me het spreekgestoelte midden in een ruimte voor, of in ieder geval niet vlak naast een muur. Ik kan me het incident dus niet goed voorstellen, aangezien je vrij dicht bij een muur moet staan om geraakt te worden door de kristallen wandlamp. Maar dat kan natuurlijk aan mijn beeld van de ruimte liggen.
 

Hoi Schmetterling, ik vind je idee voor het verhaal goed gevonden. Harry is weer the talk of the town met zijn boek. Het gesprek tussen Charles en Harry vond ik persoonlijk wat te langdradig. 
Schrijfdeb wees je ook al op een aantal lange zinnen en de herhaling van woorden. 
Hoewel ik je verhaal met plezier gelezen heb, denk ik dat je het nog krachtiger kunt maken. Het vallen van een kristallen lamp vind ik goed gevonden, maar ik twijfel ook of een wandlamp bovenop iemand kan vallen. Dan moet je tegen de muur staan. Als je er een kristallen kroonluchter van maakt, leest het al veel geloofwaardiger.

Maar goed, zegt u maar.  ---> zegt u het maar.

... ik wil na de kroningsceremonie een soort van troonrede houden waarin ik ook een en ander over onze familie wil zeggen.  ---> Het is niet een soort van troonrede, maar volgens mij gewoon een troonrede. Dat het na de kroningsceremonie plaatsvindt, lijkt me ook duidelijk. Misschien:
... ik wil in mijn troonrede ook een en ander over onze familie zeggen. 
 

Ik stel me het spreekgestoelte midden in een ruimte voor, of in ieder geval niet vlak naast een muur. Ik kan me het incident dus niet goed voorstellen, aangezien je vrij dicht bij een muur moet staan om geraakt te worden door de kristallen wandlamp. Maar dat kan natuurlijk aan mijn beeld van de ruimte liggen.

Ik vond voor mijn verhaal een foto van de balzaal waar de meeste etentjes gegeven worden. De hoogheden zitten aan de kop van twee lange tafels, tegen de achterwand. Het zou dus wel kunnen. Een spreekgestoelte staat nooit in het midden van een ruimte. dat zou betekenen dat de toehoorders om je heen zitten en je staat altijd voor je publiek.
De koning zal ook niet naar een spreekgestoelte lopen, maar gaan staan achter de tafel waar hij zit en dan zijn gasten toespreken. Dat is althans wat ik in opnames van de koningin zag.
Op de foto zijn grote, kristallen lampen te zien, maar er hangt er geen boven de tafel van de koning. Voor het verhaal zou dat natuurlijk wel kunnen. Ik zou er daarom een kroonluchter van maken.

Hoi Schmetterling, jouw uitleg maakt het duidelijker en ik zie het nu ook voor me. Ik had in gedachten dat de gasten aan tafels zaten.

Een interessant stukje, ook die tiara (ik heb hem gegoogeld). Zo krijgen we een inkijk in wat er zoal in het juwelenkistje zat van de Queen. Aangename lectuur, Schmetterling! 

Hallo Schmetterling, het idee van een vallende wandlamp die Camilla doodt tijdens de troonrede vind ik goed gevonden, maar ik vind dat je uitwerking wat schwung mist. Je beschrijft alles nogal sec, het gesprek tussen Charles en Harry is redelijk lang en zelfs bij het vallen van de lamp voel ik niet echt spanning. Misschien had het leuker geweest als je wat meer had gefocust op het drama, wat meer bloed en gegil en zo. Toch wel graag gelezen.

Hallo Schmetterling,

Origineel bedacht. Ik zie het bijna voor me… De dialoog met Harry had wat mij korter gemogen. Ik vind het erg formeel. Daarentegen had ik het leuk gevonden wanneer je het vallen van het wand lampje nog smeuïger gemaakt had. Erg leuk bedacht einde. In het Engels zeggen ze trouwens eerder: Never liked THE woman ipv THAT.

Hoi Schmetterling,

Het idee voor je verhaal is leuk, het gesprek tussen Harry en Charles is realistisch weergegeven (hoewel ik me niet kan voorstellen dat Harry zijn vader zo hooghartig met Majesteit aan zou spreken, gezien alle krtiek die hij en Meghan op het koningshuis hebben gegeven).

Het abrupte gewelddadige einde vind ik qua uitwerking minder. Ik vermoed dat het idee dan ergens is dat Harry de wandlamp gesaboteerd zou moeten hebben. Maar dit zou hij dan eigenlijk voorafgaand aan het evenement gedaan moeten hebben, en dan is de vraag waarom (Charles heeft immers dan nog niks verkeerds gezegd). Dus lijkt dit meer op een toevallig ongeluk zonder verdere betekenis, en dan leidt dit vooral erg af.

dag Schmetterling

Ik moest je tekst even laten bezinken want ik vind het goed en minder goed. De intro vind ik persoonlijk wat te lang en niet erg mooi van dialoog, dat zou je kunnen verbeteren; als is het maar door wat te laten gebeuren tussen de woorden door, want nu lijken het twee sprekende standbeelden met een telefoonhoorn in de hand en een gesprek leeft in de realiteit natuurlijk wat meer.

Hetzelfde gevoel heb ik wat met het middenstuk, dat Charles aan zijn zoon vraagt of hij excuses mag integreren in zijn speech.

Maar dan rijgt e verhaal meer vaart en uiteindelijk een erg goed, onvoorspelbaar eind en dat maakt het verhaal dan weer goed.

Johanna