Helga, onze Duitse Nachbarin belt meermaals per dag naar manlief Dietmar op het NAVO hoofdkwartier aangaande hun avondeten. Haar oproepen, zo blijkt, belemmeren de belangrijke communicaties niet binnen het Westers militair bondgenootschap.

Met het vintage VW-busje, dat ze tot een heuse camper ombouwden, gaan de buren geregeld naar hun Heimatland, maar tijdens de zomervakanties trekken ze steevast  naar het Zuiden. Ze blijven soms een ganse maand weg, want een van de vele fringe benefits van het NAVO personeel is het fenomenaal aantal verlofdagen.

Terug van hun recentste reis worden wij, samen met enkele van hun vrienden, uitgenodigd op een Portugese thema-avond. Wij drinken door hen meegebrachte oude port als aperitief. Dan volgt de maaltijd. Op de dis is naast de obligate typische ronde flesjes Mateo Rosé wijn, een grote keuze uitgestald aan sardientjes, inktvisjes, tonijn, bacalhau, horsmakreel, ansjovis en zwarte degenvis in eigen nat, tomatensaus of olijfolie.  

Wij hadden een buffet verwacht met gekleurde tegelbordjes uit het land van de fado, maar alles bevindt zich nog in de oorspronkelijke conservenblikjes. Gelukkig vermeldt een gesloten exemplaar telkens wat er zich bevindt in het geopende blikje ernaast. Bij het dessert zijn er de wereldbefaamde Pastéis de nata.  Een Deense NAVO collega heeft Aquaviet meegenomen en vind dit perfect passen bij  deze custaardtaartjes, waarvan het recept in Portugal een nationaal geheim is. Europe united! Niemand schijnt zich te storen aan deze vreemde combinatie. Zelf hebben wij voor de sfeer een oud  cassetje meegenomen met muziek van Amàlia Rodrigues. Het maakt de avond compleet.

Voor de komende lente kondigt de buurvrouw een reis aan naar het verre Griekenland. Ik kijk nu reeds angstig uit naar de invitatie voor een nieuwe thema-avond, maar ga in mijn cassetjesverzameling alvast op zoek naar The best of  Demis Roussos.