Ik denk dat het echt gebeurd is, althans zo leest het wel. Wat treurig eigenlijk. Fief vertelde mij dat ik beter in de tegenwoordige tijd kon schrijven, maar nu vraag ik me af of dat bij jou misschien andersom is. Het lijkt gek dat alles in de tegenwoordige tijd gebeurt terwijl er een heel mensenleven voorbij gaat.

Hoi Gi, 

Je verhaal heeft een hele mooie insteek. Niet alleen beschrijf je hoe mensen gedurende het leven kunnen veranderen, maar ook hoe je een compleet ander beeld van hen kan hebben. Daarbij wisselt deze samoerai zo vaak van beroep, dat je je afvraagt wat deze man beweegt. Dan bedoel ik niet in de zin van waar hij het geld vandaan haalt of wil halen, maar hoe of waar hij de drijfveer vandaan haalt om zich in zoveel verschillende werelden te begeven. 

Ik vind het ook heel mooi hoe je dat weet te koppelen. Enerzijds verwacht je veel van deze jongen, omdat hij zo dapper is. In zekere zin stelt hij in eerste instantie dus ook niet teleur. Totdat je erachter komt dat hij toch niet zo zuiver is als je misschien dacht. 

Ik vind je slotconclusie ook erg mooi, maar heb wel wat moeite met het gebruik van het woord meester in de context van de rest van het verhaal. Zoals de zin nu geschreven staat: aan hun meesters lijk je te insinueren dat Andy jouw hoofdpersonage als meester ziet. Van hem kreeg hij immers die bijnaam en hij had die hoge verwachtingen van Andy. 
Ik snap dat dit op zichzelf staat, maar toch vind ik het op het randje van wat 'klopt' binnen de rest van die mooi gekoppelde context. Ik zou uitleg van Wikipedia net iets anders geschreven hebben om die zaken volledig gescheiden te houden. 

Iets als: 

Op Wikipedia lees ik dat door de verhalen die westerlingen over hen vertelden vaak een vertekend beeld bestond van de samoerai. De erecodes waar ze zo bekend om stonden werden niet zo vaak nageleefd als er doorgaans werd gedacht. 

Maar dat is mijn enige zeurtje, want ik heb je verhaal met plezier gelezen!  Er zit een mooie opbouw in en je weet de teleurstelling van je hoofdpersonage erg goed te beschrijven. 

Groet, 

Nadine

Dag Gi,  

Hoe je in dit verhaal de bewonderingswaardige, jonge 'samoerai' op laat groeien tot ware meester oplichter is interessant omschreven. Het einde geeft ook een bijzondere wending over de echte samoerai. Hoe dit aansluit op je verhaal is leuk bedacht. Graag gelezen.

Groetjes

Tell, Gi. De achilleshiel van de verleden tijd, verstopt achter de tegenwoordige tijd. Telegramstijl als symptoom: veel info, een heel leven in vijfhonderd woorden. Je verloor me bij de Porsche en vond me terug bij de slotalinea. Uitstekend materiaal voor in het dagboek van Gi. Ik vind je mooiste verhalen de kleine portretjes. Ik mis hier het contact met de verteller. Deel met ons je band met de poliopatiënt. Alle mensen stellen namelijk teleur, vooral helden. De weerballonnen en spoetniks vond ik het raakst en raakten me. 

Taalman kan gelijk hebben, dit lijkt niet op een verzonnen verhaal. Daarnaast vind ik dat het in de tt schrijven over het verleden wel iets hebben. Het turen naar de hemel, waar Kruidnagel ook naar verwijst, contrasteert met de vervlogen dromen in het vervolg van het verhaal.

Hoi Gi, je gaf al aan dat het een worsteling was en dat haal ik ook wel uit de tekst. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt als ik zeg dat ik betere verhalen van je heb gelezen. Wat mij betreft: op naar de volgende opdracht en weer een echt Gi-verhaal.