Lid sinds

1 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#448 - Blad van de boom

7 april 2023 - 22:28

 

Op de top van de berg, net boven mijn dorp, staat een grote eikenboom. Ik begeef mij in kleermakers zit onder de takken. De vroege stilte geeft een gevoel van uiterste zen. Ondanks ik mijn ogen gesloten heb, voel ik de opkomende zonnestralen op mijn gezicht branden. Een diepe inhalering door mijn neus gevolgd tot een lange, zachte uitademing is een belangrijk onderdeel van mijn meditatieproces. Dit ochtendritueel is een voorbereiding op mijn dagelijkse routine. Het zorgt voor een empty mind dat van groot belang is, zodat ik vervolgens mijn volledige concentratie kan richten op de training.
De levenswijze van een samoerai is intens. Wij volgen de weg van de krijger, genaamd Bushido. Net als de hedendaagse commando moet je uit het juiste hout gesneden zijn om gekwalificeerd te worden. Wij zijn de Special Forces van de Oude Ming Dynastie. Alleen hebben wij geen geavanceerde machinegeweren, maar een Japans zwaard dat als wapen wordt genuttigd. De katana is de ziel van de samoerai en daarom dragen we het zwaard dan ook altijd bij ons.

Onze taak is om ervoor te zorgen dat de mensen van ons land in vrede en harmonie kunnen leven. Echter bestaat onze way of life niet alleen uit Spartaanse trainingen, maar ook uit rustgevende handelingen. Wij samoerais leren naast de krijgerskunst, meditatie en bloemschikken. Het is belangrijk om het zachtaardige te combineren met de keiharde, koude waarheid van het leven. Hierdoor leren wij liefhebben en koesteren het bestaan, maar vrezen tegelijkertijd niks of niemand en zijn bereid te sterven waarvoor we getraind zijn.
Het is een zware tijd. Er woekert onrust in het dorp waar ik vandaan kom. Momenteel is het onveilig. Onze keizer is in conflict met de koning van de Noren. Hij heeft al orders gegeven om zijn barbaarse Vikingen op te laten rukken richting ons koninkrijk. Het zal niet lang meer duren tot ze de poorten van ons dorp zullen bereiken. Als ze besluiten om binnen te vallen, zonder enige toestemming, is dit een oorlogsverklaring. De spanning is om te snijden, het volk houdt hun hart vast en wij zijn bereid onze geliefden achter te laten in het belang van de strijd. Als het moet zullen wij sterven om onze vrouwen en kinderen te beschermen. Het liefst blijf ik nog een tijdje rondhangen, maar het lot staat geschreven. Die verander je niet en dat wil ik ook niet. Het is goed zo.

De wind laat een blad van de boom omlaag dwarrelen, als een broos zeeschelpje dat drijft op het schuim. Door de jaren heen heb ik tijdens mijn meditatie geleerd om waar te nemen zonder mijn zicht te gebruiken. Datzelfde moment hoor ik de bazuin afgaan, waarop alleen geblazen wordt als er gevaar nadert. In een fractie van een seconde verlos ik mijn vlijmscherpe katana uit de schede. Wanneer ik, Generaal Iroh, mijn ogen open zie ik het blad in tweeën gespleten op de grond liggen.

"Het is tijd."

 

Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
7 april 2023 - 22:54

Wat bezig je een bijzonder taalgebruik. Het neigt naar archaïsch, maar is het niet echt. Het is een korte wijl wennen, maar dan heb je me. Zelfs het vertellende, waar ik normaliter geen affiniteit bij voel, stoort me geenzins. Een kleine aanwijzing slechts:  'die' dat bij het zeeschelpje 'dat' mag zijn en toch wel 'broos' in plaats van 'broze'.

Met weldadigheid gelezen.

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2023 - 10:55

Hoi Sensei, je geeft een mooi inzicht in het leven van een samoerai. Het verhaal zelf begint voor mij eigenlijk pas halverwege en daar hou je ook mijn aandacht vast. Mooi geschreven, graag gelezen.

Misschien kun je hier en daar nog een witregel invoegen zodat het niet één blok tekst is.

Wij samoerais leren naast de krijgerskunst namelijk meditatie en bloemschikken. --> "namelijk" zou er niet tussen hoeven. 

een empty mind die van groot belang  --> ik twijfel of het dat ipv die moet zijn.

als een broos zeeschelpje dat drijft in het schuim. --> drijft een schelpje niet op het schuim?

Wanneer ik, Generaal Iroh, mijn ogen open zie ik het blad, in tweeën gespleten, op de grond liggen. --> de laatste twee komma’s zoiden weg mogen.

 

Lid sinds

4 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 april 2023 - 16:13

Hoi Sensei, 

Je hebt een mooie tekst geschreven, waar je dat misschien niet zou verwachten, aangezien je veel vertelt en dus ook veel 'tell-techniek' gebruikt. In plaats van dat je personage onderdeel is van de actie, kijkt die er op een afstandje naar. Dat is meestal niet zo fijn voor een verhaal. 

Hier werkt het wel goed, omdat dat stille en afstandelijke van wat de samoerai hier beschrijft - niet alleen vechten, maar ook bloemschikken en mediteren- onderdeel is van het verhaal, van datgene wat je personage maakt tot wie hij is en hoe hij naar de wereld kijkt.

Mooi gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

1 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 april 2023 - 9:40

@Hadeke: Dankjewel voor je mooie commentaar. Ik heb inderdaad geprobeerd om het zodanig te schrijven dat het wat ouder lijkt. Ik vind het leuk om te horen dat je, ondanks je niet van het vertellende houdt, je daar nu niet aan stoorde. Je spellings verbeteringen heb ik aangepast.

@Fief: Dankjewel voor je commentaar. Het begin was ook meer een uitleg over de levenswijze van het hoofdpersoon. Daarna begon het verhaal. Leuk om te horen dat ik je aandacht vast kon houden. Ook jou verbeteringen heb ik in mijn verhaal aangepast.

@NadinevandeSande: Dankjewel voor je feedback. In het begin wasvik inderdeed bang dat het te veel 'tell' mijn verhaal geen goed zou doen, maar zoals je zelf al beschrijft past het hier juist in de context. Ik ben blij dat je het mooi vond. 

Lid sinds

1 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
10 april 2023 - 20:26

HI Sensei, ik had jouw verhaal nog niet gelezen! Er gaat een soort stilte vanuit die bijna voelbaar wordt maar er toch ook de spanning is van het naderende onheil. Het enige dat me even uit het verhaal haalde was het stukje over de commando's - ik was (misschien in de onterechte) veronderstelling dat het een verhaal uit de oudheid was, maar ineens kom ik in een tijd waarin er naast de samoerai's toch ook al commando's bestaan. 

Lid sinds

1 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
10 april 2023 - 21:12

@MelinaE: Bedankt voor je reactie! Mooi om te horen hoe de stilte haast voelbaar voor je werd. Ik geef je geen ongelijk dat het stukje over de commando's je uit het verhaal hoorde. Ik kan heel goed begrijpen dat je dacht dat het zich in de oudheid afspeelde. Als ik het stuk over de commando's weghaal, zou het zo een stuk uit de oudheid zijn geweest. Ik hoop dat dit alsnog niet het verhaal voor je heeft verpest. 

Lid sinds

1 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
10 april 2023 - 21:45

Hi Sensei, dat heeft het zeker niet verpest! En ach, soms houdt wat verwarring de lezer scherp; bovendien ben ik wel benieuwd naar een wereld waar samoerai's, Vikingen én commando's naast elkaar bestaan ;) 

Lid sinds

1 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 april 2023 - 11:16

@MelinaE: Goed om te horen! Dat is zeker waar. Het zou wat zijn, in onze fantasie kunnen we in elk geval het beeld creëren ;).