Oeps, een heftig werkje met autobiografische inslag. Met de gedwongen seppuku aan het eind beantwoordt het volledig aan de opdracht. Prachtige vondsten, kleine Sam die later meneer Oerai wordt, hoe kom je erbij.

Ha mede-Sammy, heel grappige jeugdherinnering én scherp genoteerd hoe het soms voelt om te worden afgeschoten vanwege je ondraaglijke spellingjeuk. Je medische achtergrond komt je hier goed van pas, al is dit wel de horrorzuster. Bij 'Ontslag nemen' moest ik glimlachen.

'[T]e laten gaan' is oorspronkelijk Nederengels voor 'ontslaan' – is dat mormel nu ook al doorgedrongen tot de (zo te lezen Russische) medische centra? Of schemert hier het cyrillisch door de vertaling heen? Of is het Japans?

Hoi Fief, dat van die naam is nu eenmaal het risico van zo'n keus, ik laat het gaan, zoals Elsa zou zeggen. O nee, die bedoelt dat wéér anders. 'To let go' is in het Engels ook een eufemisme voor 'ontslaan' – alsof het de werkgever overkomt, alsof hij het passief moet ondergaan. En het is bovendien dus een van de vele termen die klakkeloos ('Laag in suiker', ik heb het tegen jou) worden vernederlandst. Grr. Stokpaardje, koest. 

In jouw verhaal zinspeel je op de dubbele betekenis van 'vrijlaten' en 'doden' in 'laten gaan'. Dus het is voor een goed doel. Het is nu een onheilspellend internationaal universeel eufemisme.

Hoi Fief, 

Een erg leuk verhaal! Mooi om te lezen hoe je het leven van een taalpurist gebruikt om van de spreekwoordelijke taalridder ook echt een krijger maakt met bijbehorende vijanden, met zelfs de dood tot gevolg. 

De opbouw is heel strak en je weet het uitgangspunt van het verhaal precies genoeg op te blazen om het een leuk stukje fictie te maken. Tegelijkertijd raakt de 'normale' taalpurist' die níet door de AIVD in de gaten wordt gehouden nooit al te ver op de achtergrond.

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Mooie escalatie. Het begint normaal en eindigt in waanzin. Toch denk ik dat er bij deze punt nog best een vervolgteken kan zijn. 😀

Graag en met plezier gelezen.

Nee toch, Fief? Natuurlijk plaatsen! Genieten. Eigenlijk heb je alles erin zitten wat de lezer zich kan wensen: verhaal, realiteit, waanzin(,) en kommaneukerij!

Haha...leuk verhaal met prachtige afloop.  Het einde van een taalpurist. Graag gelezen.

Wat een originele invalshoek en het past goed bij je, maar wat een gruwelijk eind. Dat was dan ook weer niet verdiend misschien. Meneer Sam Oerai is wel echt heel grappig.

Dag Fief, 

Leuk verhaal met een vorm van zelfspot. Althans, intepreteerde ik het zo. De korte tijd dat ik lid ben, vind ik jou de taalpurist van dit forum. Een zalig verhaal met een goed opbouw. Lekker vlot geschreven, waardoor het fijn om te lezen was. Een dramatisch eind, maar o zo passend in je 'autobiografie' ;). Met plezier gelezen.

Ps. Ik hoop dat je het taalpurisme nooit zal loslaten.

Groetjes

Hi Fief! Super grappig, en ik gok voor veel mensen hier wel herkenbaar - hoort toch een beetje bij het vak van schrijven :) Met veel plezier gelezen. Al moet ik wel eerlijk bekennen dat ik alleen de 'wat al niet meer' variant ken, in plaats van de 'al wat niet meer', dat klonk mij dus een beetje gek in oren.