Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#448 De dorpsgrens

Herschrijf

Een lichtroze kimono wapperde in de wind over de dorpsgrens. Takeshi zag het al van een afstand. Hij herkende de kimono met het prachtige kersenbloesemmotief onmiddelijk. Hij was van zijn vriendin, Yui. Ze was achteloos geweest of misschien was ze de regels beu, maar Takeshi wist het zodra hij het zag. Dit werd uitgelegd als een provocatie.

Hij haastte zich naar zijn mentor, Sensei. Ze hadden de bel nog niet geluid of ze werden geconfronteerd met een groep soldaten die de dorpsgrens overstaken. Takeshi leidde de verdediging. Het werd een intense strijd en ook al waren ze in de minderheid, uiteindelijk wonnen ze en dreven de soldaten hun dorp uit. "Voor nu is dit het einde," dreigde hun aanvoerder, "maar wee jullie gebeente als jullie nogmaals de heilige grens overtreden!"

Takeshi zag zijn zelfgemaakte bord, dat de dorpsgrens markeerde, vernield op de grond liggen. Hij raapte de stukken op en bracht ze naar de werkplaats. Hij nam zich voor een nieuw bord te maken, beter en mooier dan het vorige.

Yui kwam schuchter de werkplaats binnen en bedankte Takeshi voor zijn moed. Hij voelde zijn hart sneller kloppen toen hij haar gezicht zag en wist weer waar hij voor gevochten had. "Het spijt me zo, Takeshi," stamelde Yui. "Ik hing mijn kimono uit op het touw van de dorpsgrens omdat daar de zon op stond. Als ik had geweten dat het je leven in gevaar zou brengen was ik nooit zo achteloos geweest." Takeshi glimlachte naar haar en zei: "Ik zal er altijd zijn om je te beschermen, Yui." Ze keek hem dankbaar aan en legde haar hand op zijn arm. "Ik weet het, Takeshi. Ik geloof in jou."

Terwijl Takeshi naar haar keek, voelde hij zich vervuld van een gevoel van vastberadenheid. Hij zou haar altijd beschermen en voor haar zorgen, wat er ook gebeurde. Met vastberadenheid in zijn hart en een glimlach op zijn gezicht, keek hij naar de zonsondergang en wist hij dat hij alles voor deze vrouw zou doen. Al moest hij iedere dag vechten voor zijn leven.

 

 

Eerste versie

Een lichtroze kimono wapperde in de wind over de dorpsgrens. Takeshi zag het al van een afstand. Hij herkende de kimono met het prachtige kersenbloesemmotief onmiddelijk. Hij was van zijn vriendin, Yui. Ze was achteloos geweest of misschien was ze de regels beu, maar Takeshi wist het zodra hij het zag. Dit werd uitgelegd als een provocatie.

Hij haastte zich naar zijn mentor. Ze hadden de bel nog niet geluid of ze werden geconfronteerd met een groep soldaten die de dorpsgrens overstaken. Takeshi en zijn mentor, Sensei, leidden de verdediging. Het werd een intense strijd, maar uiteindelijk wonnen ze.

Na afloop van de strijd kwam Takeshi tot de ontdekking dat zijn zelfgemaakte bord, dat de dorpsgrens markeerde, vernield was. Hij realiseerde zich dat hij de enige was die in staat was om een nieuw bord te maken en besloot om zichzelf verder te trainen in zijn ambachtelijke vaardigheden, zodat hij een nieuw bord kon maken dat zelfs beter was dan het vorige.

Yui kwam naar Takeshi toe en bedankte hem voor zijn moed. Hij voelde zijn hart sneller kloppen toen hij haar gezicht zag en wist dat hij verliefd op haar was. Hij glimlachte naar haar en zei: "Ik zal er altijd zijn om je te beschermen, Yui." Ze keek hem dankbaar aan en legde haar hand op zijn arm. "Ik weet het, Takeshi. Ik geloof in jou."

Terwijl Takeshi naar haar keek, voelde hij zich vervuld van een gevoel van vastberadenheid. Hij zou haar altijd beschermen en voor haar zorgen, wat er ook gebeurde. Maar hij besefte ook dat hij zichzelf nog verder moest trainen om haar nog beter te kunnen beschermen en een betere samoerai te worden. Met vastberadenheid in zijn hart en een glimlach op zijn gezicht, keek hij naar de zonsopgang en wist hij dat er nog veel avonturen zouden volgen.

 

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi taalman,

Ik vind de symboliek van het naambord voor het dorp erg mooi gevonden! Grenzen afbakenen, die beschermen ten tijde van een oorlog en een punt willen maken door het bord opnieuw te willen maken als het verwoest is. Tegelijkertijd komt het niet helemaal tot zijn recht.

Hoewel de symboliek duidelijk is, is een 'beter bord' een beetje te abstract.
Het bord moet in eerste instantie slechts de dorpsgrens markeren, maar het is duidelijk dat dat voor Takeshi meer moet doen dan dat. Anders lijkt het me niet dat hij als enige in een heel dorp dat bord zou kunnen maken, of er zelfs zijn ambachtelijke vaardigheden verder op moet oefenen. 
Dus wat verstaat Takeshi dan onder een 'beter bord'? Moet het steviger zijn? Wil hij misschien - want daar zie ik hem wel voor aan-  een bord maken waar hij bepaalde kleuren, schilderingen of woorden aan toevoegt om iets anders te provoceren of duidelijk te maken? 

De overgang van die alinea naar de ontmoeting met Yui die haar held bedankt, is voor mij iets te plotseling. Je gaat van wat diepere symboliek naar een alinea die naar verhouding veel eenvoudiger is geschreven: het welbekende verhaal van de ridder die verliefd is op een prinses. Die stijl is zo verschillend dat het bijna twee afzonderlijke verhalen zouden kunnen zijn. 
Gezien de vlotte eerste alinea is de (mogelijkheid voor een geloofwaardige) relatie tussen Takeshi en Yui er zeker wel. Probeer die wat meer symbolische stijl in het hele verhaal vast te houden.  

Je verhaal is in de basis mooi, maar je hebt  een aantal gereedschappen uit je spreekwoordelijke gereedschapskistje niet gebruikt, waarvan ik wel kan zien dat je ze in huis hebt. Jammer voor dit verhaal, maar veelbelovend als het om je schrijfkwaliteit in het algemeen gaat. 

Goed gedaan! 

Groet,

Nadine

Lid sinds

1 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Hai Taalman, welkom bij SOL. Je verhaal leest vlot weg maar een paar dingetjes vielen me op. Als Yui zijn vriendin is dan hoeft dat niet later in het verhaal nog eens ter sprake worden gebracht. Hij zag haar gezicht en voelde dat hij verliefd op haar was? Als je op iemand verliefd wordt is er meer nodig dan alleen een knap gezicht. Over het bord is al genoeg gezegd. Vier keer "was"in de derde alinia.Probeer daar iets anders voor te verzinnen.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Ik las je aangepaste versie. Die vind ik geslaagd. De gedachte in je verhaal vind ik goed gevonden. 

Je verhaal is nog wat veel 'vertellend', opsommend, daardoor gaat voor mij de vaart er wat uit. Ook ben ik er nog niet helemaal over uit of de kimono er wéér (opnieuw) hangt aan het begin van het verhaal of dat het gaat om de eerste keer. Ik zou dat iets meer verhelderen en zou dan de 'opnieuw' variant toejuichen, want dat zegt wat over het lef van de hoofdpersoon en de geliefde.

Graag gelezen.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid

Nog een tip qua deze site:

Als je je verhaal aanpast is het slim om daarna in het reactieveld een  opmerking te plaatsen, anders krijgt je verhaal het tijdsstempel van het moment dat je het voor het eerst plaatste en verdwijnt hij erg ver naar onderen. Soms zelfs onder verhalen uit eerdere opdrachten en dat is jammer.

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Taalman, ik vind het een mooi verhaal. Ik sluit me aan bij de vorige reacties. Je zou het verhaal ook in de tegenwoordige tijd kunnen schrijven. Volgens leest het dan nog beter, maar dat is een kwestie van smaak. 

Lid sinds

1 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Vrolijk Pasen iedereen! bedankt voor de goede tips, Nadine en schrijvenisfijn. Ik heb aanpassingen gedaan, maar misschien moet ik nog wel meer aanpassen. Ik geloof dat ik wat letterlijk ben geweest. Bedankt voor de tip, Hadeke. Daar ga ik ook op letten en die kimono, daar had ik niet eens zo over nagedacht, dat biedt weer nieuwe mogelijkheden. Fief, wat een goed idee. Misschien moet er dan maar een versie 3 van komen!

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Taalman,

Mooie liefdesbeschrijving heb je hier neergezet. Ik deel dezelfde mening over het te veel tell gebruiken. Iets waar ik mijzelf ook vaak op betrap. Het is mooier om de lezer wat meer beeld te geven en dingen zelf in te laten vullen. In de tweede alinea vind ik echter veel gebeuren in heel weinig regels. Hierdoor lijkt dat stukje wat afgeraffeld en vind ik dat persoonlijk niet fijn lezen. Voor de rest vond ik het een bijzonder verhaal.

Groetjes

 

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Bij het bovenstaande: op zich een mooi gegeven dat Takeshi zich opoffert voor Yui. Goed voor een verhaal van deze korte lengte dat het hele dorp haar niet expliciet kwalijk neemt dat ze zo gevaarlijk naïef is. Dat bord is een mooi beeld.