#447 ezels

Dit is een ouder schrijfsel van mij. Ik heb al zo lang niet kunnen schrijven, maar ik hoop weer mee te gaan doen. Het voldoet niet helemaal aan de opdracht, vrees ik. (Hoewel, mensen zijn ook dieren....) Maar ben benieuwd wat jullie er van vinden.

Ik voel me dom dat ik het niet helemaal begrijp. Wat weerhoudt je ervan om een nieuw verhaal te schrijven? Je schrijft leuk en natuurlijk is meedoen belangrijker dan winnen, maar een jonge koe zal altijd harder rennen dan een oude.

Wat me weerhoudt. Ach, het heeft allemaal met inspiratie te maken, en met de ruimte in je hoofd. Tijd om te dromen, te verzinnen, te schrijven. Komt wel weer.... Maar ondertussen lees ik jullie, en graag!

Martinez, ah daar ben je weer. Ik denk dat, net als ik, ook Cervantes dit verhaaltje wel zou kunnen smaken. Het stoort niemand denk ik dat je al eens de archieven induikt om aan een opdracht mee te doen. Dat heb ik deze week ook gedaan, gegrasduind in mijn vroegere teksten die in aanmerking konden komen. Ik wens je toe dat met de lente ook nieuwe inspiratie opduikt. 

Ik vind dat zelf ook geoorloofd, oude verhalen zijn ook verhalen, tenslotte... Ik schreef het voor een opera over een hedendaagse Don Quichot (denk niet dat op dit forum mag doorlinken?)

Dank je Gi!!

Martinez, er worden hier zelfs door coaches allerlei dingen doorgelinkt. Doen!

Verkopen is hier verboden, dat was het, geloof ik. 

Leuk, zoveel aandacht voor die ezel en de positionering in het begin van een groter, zeer bekend, verhaal. Misschien een idee om de complete naam van Sancho Panza pas later te droppen: daarmee geef je meteen veel weg. Het is min of meer de clou van dit verhaal.

Dankjewel Kruidnagel, kan ik jou inhuren?

Natuurlijk is een oud verhaal ook een verhaal, maar met oude verhalen reageren op nieuwe opdrachten is wel een beetje als iemand een fles douchegel geven als verjaardagscadeau. Het minste wat je kunt doen is er een origineel inpakpapiertje omheen doen.

Ik veranderde de titel. Alsjeblieft. Gefeliciteerd met je verjaardag. (knipoog)

Dankjewel, maar ik ben morgen pas jarig.

Hoi Martinez, ik sluit me aan bij de opmerking van Mespunt over het plaatsen van een oud verhaal. Een ander forumlid deed hetzelfde. Het voelt een beetje als "ik wil per se meedoen, dus ik duikel maar wat op". Mespunt legt het mooier uit met zijn vergelijking van een fles shampoo die je toevallig nog had staan. Maar goed, dat terzijde, het is fijn dat je er weer bent. 
Omdat het een oud verhaal is, kan ik niet zeggen dat ik het idee goed gevonden vind, maar je kunt dit idee wel gebruiken om het aan de opdracht te laten voldoen. Even laten sudderen dus, je hebt nog voldoende tijd om er iets mee te doen.
De titel hoort overigens met een hoofdletter geschreven te worden.

Vanaf de tweede alinea neem je mij pas mee in het verhaal. De eerste alinea vind ik persoonlijk te uitgebreid voor de introductie van de ezel en zijn zelfbeeld.
Met alleen de info "Ik weet dat ik niet voor vol wordt aangezien door de mensen in dit dorp. Ik was goed voor werken: de kar trekken. En baren: kleine ezelkindertjes die dan weer verkocht konden aan mensen in het dorp" krijg ik ook wel een beeld van de ezelin. Dat ze eindelijk weer eens van stal is gehaald, blijkt dan uit de eerste zin van de tweede alinea. De eerste zin van de eerste alinea hoort volgens mij in de verleden tijd te staan, want je schrijft dat ze al een tijdje onderweg zijn. 

Hij loopt naast me, en ik loop naast hem. --> dit leest dubbelop. Als hij naast je loopt, loop jij vanzelfsprekend naast hem. De komma mag in ieder geval weg.

In al die jaren dat ik zijn ezelin ben geweest ben ik nog nooit zo opgedoft geweest.  ---> Tussen geweest en ben hoort nog een komma. Het gebruik van hulpwerkwoorden stropen het verhaal. Maar behalve dat ben je niet zijn ezelin geweest, dat ben je nog steeds. Volgens mij zou het dan kunnen zijn: In al die jaren dat ik zijn ezelin ben, heeft hij me nooit eerder zo opgedoft.

Hij heeft me zelfs gewassen. Met zeep en een emmer water. Achter mijn oren en onder mijn buik. ---> van deze drie korte zinnen kun je ook één volwaardige zin maken: 
Hij waste me zelfs met zeep en een emmer water, achter mijn oren en onder mijn buik.

'Wat ben je mooi, mijn schoonheid’, heeft hij me toegefluisterd. ---> om weer een hulpwerkwoord te schrappen: ...,' fluisterde hij me toe.

Sancho zou er goed aan doen om mij de route te laten bepalen. Maar voorlopig wijst hij de weg.  ---> "maar" is hier een voegwoord en dat hoort achter een komma te staan.
... te laten bepalen, maar voorlopig ...

Haha, tuurlijk, Mespunt, ik ben freelancer 😉

Hola, nu wordt dit straks nog een datingsite.:-)

Lentekriebels, Gi?

Leuk. Ik lees dit een beetje als de opening van de man van La Mancha verteld uit het perspectief van de ezel. Het leest wat gehaast, zo van: hebben jullie wel door dat het over Don Quichote gaat? Vind ik dan hè, en wie ben ik nu helemaal? Daar komt nog bij dat ik bij denkende ezels altijd meteen aan Iejoor moet denken en dan strookt het niet. Daar is deze ezel niet gedrepimeerd genoeg voor. Ik begrijp uit de reacties dat dit misschien uit een langere tekst komt, die zou zomaar heel leuk kunnen zijn.

Ik ken Iejoor niet ☹️

Dag Martinez, 

Voor het eerst dat ik een verhaal van jou lees. Leuk dat je ook gekozen hebt voor de paardachtigen. Over het feit dat het een van jouw oudere teksten is, ga ik niet over beginnen. Ik deel hier een beetje dezelfde mening in als in de andere comments. Over het verhaal zelf vind ik het een vlotte en aangename manier van schrijven, waardoor het prettig weg te lezen was. Echter kon ik de opdracht er niet in terugvinden, maar dat had je zelf al aangegeven ;)

Groetjes 

Martinez, linken mag hier, dus voilà: dit is Lejoor. https://nl.wikipedia.org/wiki/Iejoor

Dag Martinez

Je hebt een stuk verhaal gedeeld dat niet slecht geschreven is maar naar mijn mening wat kabbelend. Ik lees er ook niet meteen ene fabel in?

Dat had je toch kunnen proberen?

Johanna