Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#447 Fabeltjes om je te breken

 


Milou de Bosmarmot draait neurotisch in de rondte met haar klauwtjes. Altijd als ze dat doet komt er een persoon of dier tevoorschijn. Het schijnt dat haar klauwen zijn betoverd door een bosnimf en daarna magische krachten schijnen te bezitten, maar niemand heeft dit verhaal ooit kunnen bevestigen. Barry de Waterbuffel grinnikt wanneer hij ziet in welke omgeving hij terecht is gekomen. Hij waggelt naar de kleine rode fauteuil en laat zich erin zakken met een tevreden grom. Die grom verandert in een zucht wanneer hij doorheeft met welke hoofdrolspeelster hij het stuk mag gaan opvoeren.

'Je mag hier wel eens een beetje opruimen. En waarom heb je je eettafel nu in die hoek gezet, dat is toch niet logisch? Jij snapt echt niet veel van hoe je een huis moet inrichten. En waarom heb je die lamp op de gang steeds aan, wil je niet aan energiebesparing doen of zo?'
Milou drentelt van hoek naar hoek, en lijkt elke kamer mee te nemen. Haar inspectieronde is nog langer dan anders. Barry beweegt zich van de fauteuil af, om zich toch weer erin te laten zakken. Dit doet hij nog een paar keer, voor hij uiteindelijk wel overeind komt. Met muizenstapjes beweegt hij zich door de woonkamer. Onwillekeurig bestudeert hij de kopjes en papiertjes die op de vloer staan. Tevergeefs probeert hij erover heen te stappen. Kopjes stuiteren als tennisballen over de vloer, papieren vliegen als Jumbojets door de lucht. 
'Wat Milou zegt, denk ik. Je moet gewoon dingen niet te lang willen bewaren. Dat gaat alleen maar in je hoofd zitten, weet je wel. Als je de zaken weet te ontladen, ontlaadt je ook jezelf.'

Het gebaar heb ik lang op moeten oefenen, hoewel het in de basis heel simpel is. De flair en souplesse waar je het mee uitvoert zijn echter essentieel. Barry lijkt te veel onder de indruk van zijn filosofische wijsheden, om op me te letten. Ergens zou ik toch wensen dat hij me wel eens een keer aankijkt.
'Het gaat je niet lukken hoor. Ik ben nog erger dan die van Groundhog Day, blijf je achtervolgen,' hoor ik een hoog stemmetje vanaf de vloer zeggen.
Barry is al opgelost, wanneer Milou via de stoel op de eettafel springt. Ik vraag me af of ze me weer in de vingers gaat bijten, maar ze houdt het bij een intimiderende blik. Terwijl ze langzaam vervaagt, maakt de semi-intimidatie plaats voor de cynische glimlach van de bosmarmot die zich voor even gewonnen geeft. De psychiater zal vermoedelijk wel weer niet geloven dat ik de fabelachtige oplossing al gevonden heb, en stellen dat Benzodiazepinen een beter idee zijn. Sommige mensen geloven echt nog in fabeltjes.

 

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Waan. Psychedelisch. Raamvertelling. Er is een ik. Er is een oplossing voor een probleem. Er is scepsis ten opzichte van psychomedicatie. Ik denk dat het gaat over hoarding.

Lid sinds

5 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Hoi Virtuosu, het spijt me zeer, maar ik weet niet wat je precies wil vertellen. Het gaat in ieder geval over een waterbuffel en bosmarmot, maar de moraal is voor mij een raadsel. 

Het schijnt dat haar klauwen zijn betoverd door een bosnimf en daarna magische krachten schijnen te bezitten, ---> "daarna" moet voor mijn gevoel "sindsdien" zijn.

Onwillekeurig bestudeert hij de kopjes en papiertjes die op de vloer staan.  --> kopjes kunnen op de vloer staan, maar papiertjes liggen.

ontlaadt je ook jezelf. --> ontlaad 

Lid sinds

2 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Het is je gelukt. Ik heb mijn hoofd erover gebroken. Nu is het stuk. Mag ik je verzekeringsgegevens of anders op zijn minst zo'n pil?

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Virtuosu, ik heb al eens eerder mijn gedacht gezegd over jouw hersenspinsels, maar kreeg toen van andere forumleden op mijn donder. Sta mij toe mij van enig commentaar te onthouden. Toch gefeliciteerd (constructief blijven) met jouw bijdrage. 

Lid sinds

3 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

De psychiater zal vermoedelijk wel weer niet geloven dat ik de fabelachtige oplossing al gevonden heb, en stellen dat Benzodiazepinen een beter idee zijn. Sommige mensen geloven echt nog in fabeltjes.

Deze zin verklaart toch alles? 

GG

 

 

 

Lid sinds

3 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Een opgeruimd huis, een opgeruimd hoofd. Dat kon ik er wel uithalen, maar de rest van het verhaal duizelt mij.

Lid sinds

1 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dag Virtuosu, 

Het idee dat het waan is maakt het voor mij interessant om te lezen. Een creatieve wending op de opdracht en dat viel in de smaak. Ik vond het juist een interessant moraal. Leuk bedacht en graag gelezen.

Groetjes

Lid sinds

5 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

dag Virtuoso

Ik vind in de tekst uitermate grappige woordspelingen, zinnen en fantasieënen je schrijft erg vlot maar sta me toe de tekst zelf niet duidelijk te vinden. Het leest chaotisch, en ik denk dat je er door wat structuur in te brengen en hier en daar te verfijnen, meer lezers (op dit forum) zou kunnen bekoren.

Deze zin bijvoorbeeld draagt niets bij tot het verhaal:  Het schijnt dat haar klauwen zijn betoverd door een bosnimf en daarna magische krachten schijnen te bezitten, maar niemand heeft dit verhaal ooit kunnen bevestigen

Ik meen te begrijpen dat het verhaal zich afspeelt tussen de marmot en de denkbeeldige buffel, laat dat er wat beter uitkomen, door bv.ook deze paragraaf nog eens te bekijken: 'Je mag hier wel eens een beetje opruimen.

Je schrijft vlot en grappig, ik lees ook het leerpunten je tekst maar het is teveel, te snel, te weinig gestructureerd.

Johanna

   

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Dank allemaal voor het lezen en de feedback. Het stuk is geschreven vanuit de waanbeelden van HP. Verwarring en chaos is daarom juist gekozen om bij deze waan te blijven. Structuur zou hier denk ik minder goed passen.

Wel snap ik dat de context misschien wel duidelijker had gekund. De hints hiervoor (zoals de laatste zinnen, wat TonyCoppo al alert opmerkte) zaten nu misschien te veel verpakt in de laatste alinea. Voor de volgende keer zal ik kijken of ik ze iets meer in de hele tekst kan verwerken, uiteraard wel zonder direct het hele verhaal uit te leggen.

Trouwens GI het zou je vrij moeten staan om elk commentaar te geven dat je wenst. Wat andere forumleden daarvan vinden is hun probleem. Harde woorden kunnen aankomen voor de sensitieve schrijver, maar als je daar niet tegen kan moet je je werk niet publiekelijk delen.