Wat een goede titel! Ook de zin: 'dus we huilden zo hard als we lachten' vind ik goed gevonden.

Het is wel een wat tragische vertelling geworden, maar ik krijg er wel beelden bij. De metafoor naar een lente die niet echt tot bloei komt past hier mooi bij.

Natuurlijk hoop ik dat het ooit goed komt, maar sowieso graag gelezen.

Hoi Mespunt, in tegenstelling tot Hadeke snap ik niet goed wat de titel met de tekst te maken heeft. De eerste vers kan ik er nog wel aan koppelen, maar de rest van de tekst niet. Dat eerste vers staat voor mij ook los van de rest van de tekst, ongetwijfeld lees ik dat verkeerd. 
 

Het is lente, als hoop op liefde ons verblindt
In de lente, dan droom ik dat jij mij bemint,
maar de winter …

blijft. De zon verdrijft de koude,

Ik vind het niet mooi dat het woord "blijft" als een verstekeling met de volgende zin meegaat. Als gedicht lezen deze regels zo niet fijn. Naar mijn idee kun je de "maar" weglaten en "blijft" op de die regel zetten. Je voorkomt dan ook twee keer "maar" kort achter elkaar.

 

Mespunt,

De tekst laat zich goed zingen op de melodie.

Inhoud
Ik begrijp wat je bedoeling was met de metafoor in het begin, maar dit komt totaal niet uit de verf; de egel die uit zijn winterslaap ontwaakt, is een prachtige metafoor voor de lente en Pasen: herrijzen uit de dood, de natuur komt weer tot leven. Deze metafoor rijmt niet met de rest van de tekst. Ik begrijp dat je het met de titel op probeert te lossen, maar dit gaat niet op: het moet in de liedtekst zelf duidelijk worden. De titel wordt ook zelden genoemd bij een opvoering. 'Mijn volgende lied heet …' zijn woorden die ik wel eens hoor in het dilettantencircuit , maar zelden bij cabaretvoorstellingen en popconcerten.
Doordat de metafoor niet helder is komt de eerste strofe geïsoleerd te staan en ontbreekt de samenhang met de rest van het lied.
Verder was het mooi geweest als de metafoor terugkeert in het slot om het lied rond te maken.

Vorm
Het toepassen van schakelrijm bij de eerste twee strofen, vind ik zeer geslaagd. Zo had ik het waarschijnlijk ook gedaan. Het klankrijm mei, zij, blijft is ook heel fraai, het verbindt de strofen met elkaar en zorgen voor intimiteit.
Het rijk rijm leven/beleven daarentegen stoort mij.
Het enjambement van de brug naar de slotstrofe vind ik schitterend; het trekt de laatste strofe bij de brug en de pauze naar de overgang zorgt voor een mooie spanning. Prachtige vondst. (Ik lees dat het Fief juist niet kan bekoren. Zo zie je maar: smaken verschillen.)

De dichtcoach

Een nieuwe lente, een nieuwe poging ;-). Mei! Ik kan niet wachten. Ik hoop op de egel als een metafoor voor een partner of een zelf met stekels, geen echte, maar bange. Een defensie die ook offensief kan zijn. Het einde van een liefde, die lees ik er wel in.

Hallo Mespunt, voor mij een redelijk raadselachtige tekst, maar dat stoort niet. De sfeer bevalt me wel. Ik val wel een beetje over het woord voortplanting, dat eerder thuishoort in een biologieboek dan in een gedicht over liefde.

@mespunt

Ik vind de titel mooi gevonden. Ik las eerder de eerste versie en legde de link niet meteen. Nu is het veel duidelijker. Merkwaardig genoeg heb ik een aantal foto's verzameld van dierlijke verkeersslachtoffers. Ik vind het altijd zo akelig. Punt een om ze zo te zien en punt twee omdat we er geen punt van lijken te maken. Ze zijn zo naamloos. 

Jouw lied maakt daar een eind aan. De egel kleeft voorgoed aan het asfalt. 

Ik vind het mooi gevonden en mooi uitgewerkt.

Het zingt ook lekker op de melodie.

Hoe het mijne enz. begrijp ik niet helemaal. Het mijne wat? 

Mooi verweven de egel en de ik. 👍