#446 Ach, ik weet nog

Voor wie de lente mist, het is een beetje het 'hebben alle vogeltjes een nestje gebouwd, behalve jij en ik' thema.

Ik versta niet wat de man in het Spaans zegt, maar heb wel het gevoel dat hij zowat hetzelfde zingt als jouw tekst. Goed gedaan, Hadeke.

Hoi Hadeke, wat heb je dat mooi gedaan. Volgens mij klopt het, maar dat oordeel laat ik over aande coach. Zoals ik het beleef, heb je het gevoel van de muziek goed gevangen in de woorden. 

Mooi bluesy, net een serenade :-)

Hadeke,

Kiezen voor een klein, intiem liedje, dat feitelijk uit slechts drie maal drie regels bestaat en ook nog met veel woordherhalingen, lijkt gemakzuchtig, maar dat is het allesbehalve. Bij een melodieus lied met zo weinig woorden moet iedere lettergreep op een goudschaaltje gewogen worden. Elk woord, elke klank telt.
Je aubade bevat sterke, zwakke, prachtige en minder fraaie elementen.
Wat ik erg mooi vind is het pararijm streelde/straalde; het verbindt de twee strofen met elkaar en die verbinding zorgt voor meer intimiteit.
Ook erg mooi is de tegenstelling stralen/duister en het woordenspel met 'zon' en 'stralen'.
Heel sterk en zeer passend op de melodie vind ik het uitroepen 'Wat zou het'. Ik adviseer je om 'maar' en 'en' hieraan voorafgaand weg te laten, dan komen de regels sterker binnen.
Inhoudelijk mag het wat minder cryptisch. Niet alles hoeft helder te zijn. Het is mooi om de lezer/luisteraar wat te raden te geven en het een en ander zelf in te laten vullen, maar een duwtje in de goede richting geven, mag best wel.
Sommige frases klinken niet mooi in mijn oren, zoals 'jouw huid wist te strelen'. Dit zou ik wijzigen in 'de zon je lichaam streelde'. 1:3 vind ik te cryptisch en 2:3 verdient ook wat poetswerk.
De brug is mooi, vooral het eindigen met de oe-klank. Naast eerdergenoemde 'maar' en 'en' zou ik ook de woorden 'wel' en 'wat' schrappen en de slotregel verkorten tot '(… moe/) maar straalde'.
'en genoot dat we samen faalden' kan lieflijk in je oren klinken, maar het geeft mij het gevoel dat de zanger nu de schuld ineens ook bij de geliefde neerlegt en dat is wat minder fraai.
Al met al een mooi liedje dat het verdient om nog wat bij te slijpen.

De dichtcoach

Hallo Hadeke, ik vind dit een heel mooi lied, teder en weemoedig.
Ik vind niet dat de zin “En genoot dat we samen faalden” schuld bij de geliefde legt. Het geeft mij juist het beeld dat de relatie gewoonweg niet meer ging, zonder dat dit iemands schuld is.

Dank voor jullie reacties!

Dichtcoach: je legt de vinger weer feilloos op de stoplappen, waarvan ik hoopte er niet op betrapt te worden en nog meer. Ik ga hier weer vrolijk mee verder. (Misschien niet hier, maar wel in mijn creatieve proces.)

Mooi bondig liefdesverhaal. Ik voel wel de gefrustreerde Spaanse zon branden en ondergaan.

Toch een verbeterpoging gedaan. Een beetje van de coach en wat meer van mijn eigenzinnigheid. 😀

Bij de laatste zin van de brug vond ik de cadans van 'maar straalde' -zoals de coach voorstelde- niet passen op de muziek. Maar het 'op' in Versie 1 was inderdaad wat te poëtisch, vandaar 'naast' gekozen dat als woord vaker terugkomt nu.

De stoplappen 'maar', 'en', 'wel' en 'wat' heb ik geschrapt en dat pakt zingtechnisch toch goed uit. Ik dacht dat ik ze in het metrum nodig had.

Nu weer verder denken. 😀

Hoi Hadeke, mooi en poëtisch geschreven. Je tekst sluit ook goed aan bij de sfeer van het lied!  Net zoals Musonius al zegt, vind ik de tegenstellingen van licht en duister erg mooi. Het enige waar ik een beetje over struikelde, was dat ze 'moe' en 'stralend' was. Die twee schuren voor mij een beetje. Stralend is voor mij juist een heel energiek woord.

Ik zie haar daar wel liggen, stralend, moe, rozig, maar dat laatste rijmt lastig. Een brozig lief gedicht en goede verbeteringen. Wat ik knap vind is dat je ondanks het falen de lichtheid weet te bewaren. Daar heb ik nog een lente, misschien wel twee, voor nodig vrees ik. Het relativerende 'wat zou het' maakt het lezen van jouw tekst een aangename beleving die goed aansluit bij de weemoedige klanken van de muziek. Juist door het weinig expliciet te maken lukt het je om met slechts een paar woorden veel te zeggen. Of eigenlijk laat je vooral veel ruimte aan het verhaal van de lezer zelf.

hij streelde je weg van mijn zorgen

Ik vind 'hij' hier niet zo mooi en zou het denk ik vervangen door 'het' en 'het' op de regel daarboven door iets anders. Aan het einde heb je een zin over, maar wat zou het, ik vind het mooi.